Κι όμως! Η ελληνική οικονομία μπορεί να κινηθεί μόνο με ... 100 ευρώ !

Δεν ξέρω ποια βαρύγδουπα εξετάζουν και κουβεντιάζουν στις κάθε τόσο «κρίσιμες συναντήσεις» τους οι τρείς κυβερνητικοί πολιτικοί αρχηγοί, αλλά εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, θα ήταν  παραγωγικότερο  σ’ αυτές να καταφεύγουν στη λαϊκή θυμοσοφία όπως εκφράζεται μέσα από τα… ανέκδοτα, και να βγάζουν χρήσιμα  συμπεράσματα που στη συνέχεια να τα μετατρέπουν σε πολιτική πράξη.
Τι θέλει η οικονομία για να κινηθεί; Να κυκλοφορήσει χρήμα στην αγορά. Όπως γλαφυρά
περιγράφει και το ανέκδοτο:

Πάει ένας ξένος τουρίστας στην Κρήτη, και ρωτάει τον ξενοδόχο της πόλης πόσο κοστίζει ένα μπανγκαλόου.
« 100 ευρώ την ημέρα..» του απαντάει αυτός, ο τουρίστας του προτείνει να του δώσει 100 ευρώ προκαταβολή, να δει το μπανγκαλόου, κι’ αν του αρέσει να το νοικιάσει, αλλιώς να του επιστρέψει την προκαταβολή. Δέχεται ο ξενοδόχος, εισπράττει τα 100 ευρώ και ο τουρίστας πάει να δει το ενδιαίτημα. Τρέχει ο ξενοδόχος στο τοπικό σουπερμάρκετ, δίνει στον ιδιοκτήτη του τα 100 ευρώ πού πήρε ως προκαταβολή από τον τουρίστα, και του ξοφλάει την οφειλή που είχε. Βολίδα ο ιδιοκτήτης του σουπερμάρκετ, πάει στον μεγαλέμπορο της περιοχής, του δίνει το ίδιο 100 ευρω, ξοφλάει το δικό του χρέος. Ο μεγαλέμπορος με τη σειρά του, πηγαίνει στη «βίζιτα» της πόλης και της δίνει το ίδιο 100ευρω, ξοφλώντας το σχετικό χρέος του προς αυτή από την τελευταία τους «συνάντηση». Γεμάτη χαρά η «κυρία», τρέχει στο… ξενοδόχο, και του δίνει το 100ευρω, ξοφλώντας με την σειρά της σχετικό χρέος της προς αυτόν, επειδή είχε καταφύγει δύο φορές με πελάτες της στο ξενοδοχείο του, «επί πιστώσει». Σε λίγο, επιστρέφει ο τουρίστας από την επιθεώρηση του μπανγκαλόου, λέει στο ξενοδόχο ότι δυστυχώς δεν του κάνει και ζητάει τα 100 ευρώ της προκαταβολής πίσω. Χαμογελώντας ο ξενοδόχος του επιστρέφει το… περιπλανώμενο 100ευρω, και του λέει, «δεν πειράζει, τη δουλειά του την έκανε…»!


Χρήμα να κυκλοφορεί, αυτό θέλει η αγορά και η οικονομία για να κινούνται. Το κυκλοφορούν χρήμα, με ένα πολλαπλασιαστή πού οι ειδικοί εκτιμούν από το 4 έως το 10, δίνει ανάσες στην οικονομία, κινεί την αγορά, διατηρεί και σταδιακά αυξάνει την παραγωγικότητα, εξασφαλίζει θέσεις εργασίας και δημιουργεί μέσα από τον τζίρο προϋποθέσεις δημιουργίας και νέων. Απλά πράγματα. Απλή λογική θέλει και η οικονομική πολιτική.


Φαντάζεσθε τι ευεργετικές επιπτώσεις θα είχε (με ένα μέσο πολλαπλασιαστή 7) στην αγορά αν το κράτος πλήρωνε στις ιδιωτικές επιχειρήσεις τα περίπου 7 δισεκατομμύρια πού τους οφείλει  και επί σχεδόν τρία χρόνια δεν καταβάλλει, οδηγώντας υγιείς επιχειρήσεις σε ασφυξία και άμεσο κίνδυνο κλεισίματος;  Μια τέτοια «διαπραγμάτευση» με την τρόικα, πού εδράζεται σε απολύτως  μετρήσιμα και θετικά αποτελέσματα, δεν έχει μεγάλες πιθανότητες συμφωνίας ; Γιατί δεν το εξετάζει η κυβέρνηση και οι τεχνοκράτες του υπουργείου οικονομικών;


Πάμε παρακάτω: Τα σουπερμάρκετ, είναι οι μόνες επιχειρήσεις πού «μαζεύουν» επί καθημερινής βάσεως το μεγαλύτερο μέρος των μετρητών που υπάρχουν (ακόμη…). Πουλάνε (με τζίρους ακόμη και σήμερα δισεκατομμυρίων!) τοις μετρητοίς, χωρίς επιταγές και πιστώσεις-ακόμη και οι πιστωτικές κάρτες που δέχονται, εξοφλούνται από τις τράπεζες το πολύ εντός 40 ημερών. Δηλαδή, είναι οι μόνες επιχειρήσεις πού δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας. Οι ίδιες, όμως, εξοφλούν τους προμηθευτές τους  σε βάθος….8μήνου από την παραλαβή των προϊόντων, δημιουργώντας έτσι τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας και ασφυξίας (πού διαχέεται, όπως είναι φυσικό και σε άλλους κλάδους…) σε δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες άλλες μικρότερες επιχειρήσεις!

Αυτό το «σύστημα», καθαρά αυθαίρετο και προνομιακό για σχετικά μικρό αριθμό επιχειρήσεων με δεσπόζουσα θέση στην αγορά, όπως είναι τα σουπερμάρκετ, δεν παρατηρείται σε καμιά απολύτως άλλη ευρωπαϊκή χώρα όπου τα τιμολόγια είναι υποχρεωτικό να εξοφλούνται εντός διμήνου από της εκδόσεώς τους! Είναι ελληνική επινόηση, την οποία επέβαλλαν τα σουπερμάρκετ με την μεγάλη πολιτικοοικονομική επιρροή πού διαθέτουν. Από εποχής του… αλήστου μνήμης Αλογοσκούφη, είχε υπάρξει «δέσμευση» για (σταδιακή) εφαρμογή της εντός διμήνου εξόφλησης των τιμολογίων των σουπερμάρκετ, με επιβολή κυρώσεων («σφράγισμα» των ανεξόφλητων τιμολογίων, με επιπτώσεις ίδιες με τις σφραγισμένες επιταγές) πού φυσικά δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Ούτε από τους διαδόχους του, τις ίδιας τότε αλλά και των μετέπειτα άλλου κόμματος κυβερνήσεων-εκείνης του Παπαδήμου  περιλαμβανομένης!

Σκεφθείτε το ανέκδοτο με τον τουρίστα στην Κρήτη, και θα καταλάβετε τις ζωογόνες πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις πού θα είχαν στην αγορά αποφάσεις του κράτους να πληρωθούν τα χρέη προς τους ιδιώτες και να εξοφλούνται τα τιμολόγια των σουπερμάρκετ το αργότερο εντός διμήνου. Απλά, «μπακαλίστικα» πράγματα είναι η οικονομία-ιδίως σε έκτακτες περιπτώσεις ασφυξίας σαν αυτές πού ζούμε…


Τι στην ευχή σκέφτονται και εξετάζουν οι «φωστήρες» στο υπουργείο οικονομικών και οι τρείς συγκυβερνήτες, κάθε φορά πού μαζεύονται στο Μαξίμου;



Πηγή: iefimerida