Του Ευάγγελου Σταυριανάκη
Στις μέρες μας διαφαίνεται κάτι στο τοπίο σχετικά με την δημοκρατία μέσα σε μια οργανωμένη κοινωνία. Τα δύο προαναφερθέντα δεν υπάρχουν στην Ελλάδα αλλά γίνεται συζήτηση περί ενόχων άρα ταυτόχρονα και αθώων. Η ύπαρξη των μεν δρα στην ύπαρξη των δε. όλοι μιλάνε για τους ένοχους και τους καταχραστές. Όλοι μιλάνε για φυλακή και απόδοση ευθυνών.
Στην Ελλάδα , το πρόβλημα που υπερισχύει έναντι όλων των
άλλων είναι η ύπαρξη ή όχι των δύων βασικών εννοιών ως πυλώνες της δημοκρατίας και της οργανωμένης κοινωνίας , αυτές είναι η έννοια υποχρέωση ή καθήκον και η έννοια δικαίωμα. Το ένα πρέπει να υπάρχει και να συμβαδίζει με το άλλο. Στην Ελλάδα αυτό δεν υπάρχει, ή θα έχεις μόνο δικαιώματα ή μόνο υποχρεώσεις. Οι δύο έννοιες έφτασαν να γίνουν ακρότητες μέσα στην καθημερινή ζωή του Έλληνα.
Τι είναι δικαίωμα και από πού απορρέει; Θέλει ολόκληρους τόμους για να αναλυθεί και να απαντηθεί αυτό το ερώτημα. Μια απλή απάντηση όμως θα ήταν , δικαίωμα είναι καθετί που απορρέει από το δίκαιο, όποιο και αν είναι αυτό , όπως και αν ονομαστεί. Για μια χώρα όμως , για ένα κράτος το δίκαιο το καθορίζουν οι νόμοι που υπακούουν το σύνταγμα. Κανένας άλλος δεν το καθορίζει. Κανένας άλλος δεν το συζητά. Όταν έπρεπε να συζητηθούν αυτά , τότε και μόνον τότε έπρεπε να συζητηθούν. Όχι οποιαδήποτε στιγμή και οποιοδήποτε λεπτό να σκέφτεσαι αν είναι δίκαιο αυτό ή όχι, εάν ήδη το γνωρίζεις και ο διπλανός σου σου λέει άλλα. Τα δικαστήρια κρίνουν με βάση τους νόμους, που ψηφίστηκαν από το ελληνικό κοινοβούλιο και αυτό με τη σειρά του από τον ελληνικό λαό. Μέχρι εδώ καλά. Έλα όμως που υπάρχει και η υποχρέωση. Το δικαίωμα του ενός και η υποχρέωση του άλλου. Ο πρώτος έχει δικαίωμα να ζητήσει από τον δεύτερο κάτι και ο δεύτερος έχει υποχρέωση να το κάνει με βάση τους νόμους – κανόνες του κράτους. Στην Ελλάδα γίνεται αυτό; Αυτοί οι δύο ενεργούν ως πολίτες μιας δημοκρατικής κοινωνίας; Συνήθως όχι. Ο άνθρωπος έχει την τάση προς τον μιμητισμό. Ένα άλλο στοιχείο που συνδράμει στην διάδοση της προαναφερθείσας κατάστασης.
Οι παλαιοί λέγανε το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, δεν είχαν και άδικο. Εάν δώσεις σε έναν άνθρωπο εξουσία παύει να λειτουργεί ως ελεύθερος. Είναι υποχρεωμένος σε αυτούς που του δώσανε εξουσία. Με τι τρόπο όμως είναι υποχρεωμένος; Λογικά, να ενδιαφερθεί και να πράξει ανάλογα με το συμφέρον αυτών που του δώσανε εξουσία. Εάν όμως αυτός δεν μπορεί να κυβερνήσει με το σκοπό αυτό τότε αρχίζει και αλλάζει και το σκοπό αυτών που τον ψηφήσανε. Με άλλα λόγια ο σκοπός εχάθη. Και τι κάνουμε τώρα. Πρέπει να φροντίσουμε να τον βρούμε. Που; Μέσα μας. Η ελευθερία πηγάζει από μέσα μας , αυτό αναζητούμε σε όλη τη ζωή μας. Αυτή θα μας δώσει ξανά τον σκοπό. Δυστυχώς όμως η ελευθερία συρρικνώνεται στις μέρες μας. Από τι; Από μια κρίση. Και τι κρίση; Μια κρίση χρέους. Χρήματα δηλαδή. Ας βρούμε πρώτα την ελευθερία μας και ας κοιτάξουμε μετά τα του καίσαρος.
freepen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου