Θα σας γράψω μια μικρή σημερινή ιστορία για να δείτε πόσο όμορφα περνάμε ενίοτε στας εξοχάς.
Πήγα πρωί πρωί στα Αγιάσματα, μια άγρια και έρημη βορινή παραλία της Χίου, για να κόψω λίγο κρίταμο και, ω του θαύματος, έπεσα πάνω σε μια μπουλντόζα!
Ήτανε μέσα ο χειριστής, είχε ισοπεδώσει τις άγριες πέτρες της παραλίας και ετοιμαζόταν να κατευθυνθεί προς το τέρμα της δυτικής της πλευράς, όπου βρίσκεται μια φημισμένη πηγή ιαματικού νερού.
Ανάψανε αμέσως τα λαμπάκια μου. Μόλις με είδε βέβαια κι αυτός, έβαλε νεκρά στο μηχάνημα και έπιασε το κινητό. Κατάλαβα ότι έπαιρνε κάποιον “υπεύθυνο” του Δήμου για να του πει τα κακά νέα της εμφάνισής μου αυτή την άσχημη ώρα εκεί.
Σε λίγο να ο τοπικός παραγοντίσκος. Εσύ αγαπάς τον τόπο μας περισσότερο από μας; Εμείς μόνο να ρίξουμε βράχους και να προστατέψουμε την πηγή θέλουμε, άσε να πάρει ένα μεροκάματο κι ο άνθρωπος, κάτι τέτοια μου λεγε κι εγώ τον ρωτούσα αν έχει άδεια εργασιών επί του αιγιαλού και αν υπάρχει μελέτη για το έργο! Τόσο ψιλά γράμματα για νεοέλληνα αιρετό.
Για να μην τα πολυλογώ, ειπώθηκαν χίλια δυο, ανέβηκαν και οι τόνοι αλλά στο τέλος μού είπαν ότι ως προς το ζήτημα της άδειας έχω δίκιο αλλά ότι αν περιμένουν να βγάλουν άδεια, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει τίποτα, πήρανε μουτρωμένοι την μπουλντόζα και φύγανε διότι κάλεσα στο τηλέφωνο την αστυνομία και το λιμεναρχείο. Φεύγοντας, ο παραγοντίσκος μού φώναξε “και τι έβγαλες τώρα; Νομίζεις ότι εσύ θα σώσεις την Ελλάδα;”!
Δεν έχω καμιά αυταπάτη ότι κρύφτηκαν στο πλησιέστερο χωριό, τους είδα κιόλας, και περίμεναν να φύγω για να πάνε να ξαναπιάσουν την παράνομη δουλειά τους.
Αυτά που θέλω όμως να επισημάνω, μεταξύ χίλιων δυο άλλων που τα νιώθει και τα καταλαβαίνει ο καθένας μας, είναι τα εξής:
1. Πώς να πείσει κανείς τέτοιους νεοέλληνες ότι το να βάζεις μια μπουλντόζα στον αιγιαλό δεν είναι προστασία αλλά καταστροφή;
2. Πώς να τους πείσεις ότι η πηγή με το ζεστό νερό που υπάρχει εκεί επί χιλιάδες χρόνια, άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα μόλις οι νεοέλληνες του 20ου αι. ξεκίνησαν να χτίζουν μπετά και να φτιάχνουν δρόμο πάνω στην παραλία.
3. Πώς να απευθυνθείς σε ένα κράτος, του οποίου η Κτηματική Υπηρεσία δεν έχει κονδύλια για υπηρεσιακή μετακίνηση, όπως μου είπε ο Διευθυντής της, κι έτσι οι υπάλληλοι παραμένουν εντός των γραφείων τους περιμένοντας τις καταγγελίες των πολιτών και μάλιστα συνοδευόμενες με φωτογραφίες, οι οποίες να έχουν πάνω και ημερομηνία από την ρύθμιση της φωτογραφικής μηχανής που ελήφθησαν!
4. Πώς να γίνει σοβαρό κράτος η Ελλάδα όταν ο κάθε Δήμος, βγάζει ένα κονδύλι για καθαρισμό χειμάρρων και κάνει άλλα αντ άλλων και μάλιστα καταστρέφει
5. Στη Χίο αυτή τη στιγμή κλείνει η Ιστορική Βιβλιοθήκη Κοραή αλλά λεφτά για να μοιράζουν στον κάθε εργολάβο και να βάζει την μπουλντόζα του στη θάλασσα και στα βουνά, υπάρχουν όπως φαίνεται άφθονα. Αυτή είναι η μεταρρύθμιση του κάθε Σαμαρά.
Ήτανε μέσα ο χειριστής, είχε ισοπεδώσει τις άγριες πέτρες της παραλίας και ετοιμαζόταν να κατευθυνθεί προς το τέρμα της δυτικής της πλευράς, όπου βρίσκεται μια φημισμένη πηγή ιαματικού νερού.
Ανάψανε αμέσως τα λαμπάκια μου. Μόλις με είδε βέβαια κι αυτός, έβαλε νεκρά στο μηχάνημα και έπιασε το κινητό. Κατάλαβα ότι έπαιρνε κάποιον “υπεύθυνο” του Δήμου για να του πει τα κακά νέα της εμφάνισής μου αυτή την άσχημη ώρα εκεί.
Σε λίγο να ο τοπικός παραγοντίσκος. Εσύ αγαπάς τον τόπο μας περισσότερο από μας; Εμείς μόνο να ρίξουμε βράχους και να προστατέψουμε την πηγή θέλουμε, άσε να πάρει ένα μεροκάματο κι ο άνθρωπος, κάτι τέτοια μου λεγε κι εγώ τον ρωτούσα αν έχει άδεια εργασιών επί του αιγιαλού και αν υπάρχει μελέτη για το έργο! Τόσο ψιλά γράμματα για νεοέλληνα αιρετό.
Για να μην τα πολυλογώ, ειπώθηκαν χίλια δυο, ανέβηκαν και οι τόνοι αλλά στο τέλος μού είπαν ότι ως προς το ζήτημα της άδειας έχω δίκιο αλλά ότι αν περιμένουν να βγάλουν άδεια, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει τίποτα, πήρανε μουτρωμένοι την μπουλντόζα και φύγανε διότι κάλεσα στο τηλέφωνο την αστυνομία και το λιμεναρχείο. Φεύγοντας, ο παραγοντίσκος μού φώναξε “και τι έβγαλες τώρα; Νομίζεις ότι εσύ θα σώσεις την Ελλάδα;”!
Δεν έχω καμιά αυταπάτη ότι κρύφτηκαν στο πλησιέστερο χωριό, τους είδα κιόλας, και περίμεναν να φύγω για να πάνε να ξαναπιάσουν την παράνομη δουλειά τους.
Αυτά που θέλω όμως να επισημάνω, μεταξύ χίλιων δυο άλλων που τα νιώθει και τα καταλαβαίνει ο καθένας μας, είναι τα εξής:
1. Πώς να πείσει κανείς τέτοιους νεοέλληνες ότι το να βάζεις μια μπουλντόζα στον αιγιαλό δεν είναι προστασία αλλά καταστροφή;
2. Πώς να τους πείσεις ότι η πηγή με το ζεστό νερό που υπάρχει εκεί επί χιλιάδες χρόνια, άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα μόλις οι νεοέλληνες του 20ου αι. ξεκίνησαν να χτίζουν μπετά και να φτιάχνουν δρόμο πάνω στην παραλία.
3. Πώς να απευθυνθείς σε ένα κράτος, του οποίου η Κτηματική Υπηρεσία δεν έχει κονδύλια για υπηρεσιακή μετακίνηση, όπως μου είπε ο Διευθυντής της, κι έτσι οι υπάλληλοι παραμένουν εντός των γραφείων τους περιμένοντας τις καταγγελίες των πολιτών και μάλιστα συνοδευόμενες με φωτογραφίες, οι οποίες να έχουν πάνω και ημερομηνία από την ρύθμιση της φωτογραφικής μηχανής που ελήφθησαν!
4. Πώς να γίνει σοβαρό κράτος η Ελλάδα όταν ο κάθε Δήμος, βγάζει ένα κονδύλι για καθαρισμό χειμάρρων και κάνει άλλα αντ άλλων και μάλιστα καταστρέφει
5. Στη Χίο αυτή τη στιγμή κλείνει η Ιστορική Βιβλιοθήκη Κοραή αλλά λεφτά για να μοιράζουν στον κάθε εργολάβο και να βάζει την μπουλντόζα του στη θάλασσα και στα βουνά, υπάρχουν όπως φαίνεται άφθονα. Αυτή είναι η μεταρρύθμιση του κάθε Σαμαρά.
Συμπέρασμα:
Δεν πρόκειται να ορθοποδήσει και να σοβαρέψει ποτέ αυτή η χώρα διότι η πλειονότητα των κατοίκων της είναι ακόμη αμόρφωτοι και ανάλγητοι, ένα κράμα ιθαγενούς με άποικο, που την κοιτάνε σαν σφαχτάρι προς ξεζούμισμα και ξεπούλημα, για να θρέψουν τις κοιλιές τους.-
yiannismakridakis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου