Ο επόμενος προορισμός της ένδοξης σύγχρονης ιστορίας των Ελλήνων
ακούει στο όνομα «Νέα Ελλάδα». Με καπεταναίους Σαμαρά, Βορίδη, Άδωνι,
Κυριάκο και Αβραμό, με πνεύμα ανανέωσης δηλαδή, ξεκινάει το -ίσως- πιο
μακρύ και δύσκολο ταξίδι για την Ιθάκη της ανάπτυξης. Η παράταξη που
«έρχεται από πολύ μακριά» ανέλαβε το ιερό καθήκον να μας
πάει μπροστά, όπως μόνο αυτή ξέρει. Βέβαια, όχι μόνη της. Έχει συνοδοιπόρο, τον έτερο έμπειρο στον μεταρρυθμιστικό στίβο, το Σοσιαλιστικό Κίνημα, το οποίο μπορεί να συμβάλλει καταλυτικά λόγω του ειδικού του βάρους.
Κάθε αρχή είναι δύσκολη όμως και για να μπορέσουμε κάποτε να πούμε ότι «ναι, τελικά τα καταφέραμε», χρειάζεται να υποστεί ο λαός σκληρές θυσίες. Οι πολίτες είναι αυτοί οι οποίοι με αίσθημα ευθύνης αλλά και αυτοκριτικής, διότι όλοι μαζί τα φάγαμε (κατά τη ρήση γνωστού θεωρητικού του μεταρρυθμιστικού χώρου), θα σηκώσουν στην ισχνή μεν, αλλά γεμάτη πατριωτική ενέργεια πλάτη τους όλη την προσπάθεια.
Η νέα αυτή προσπάθεια ξεκινάει με αποφασιστικότητα για ρηξικέλευθες τομές, έτοιμη να υπερβεί τα εμπόδια που θέτουν κατά καιρούς συμφέροντα, κατεστημένες νοοτροπίες και δομές. Οδηγό για το αύριο αποτελούν βέβαια όσα επιτεύχθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Το εκατομμύριο των ανέργων, οι άστεγοι, οι αυτοκτονίες, τα λουκέτα, τα υπολείμματα μισθών και συντάξεων, οι τρύπες στα ταμία, τ’ αρνητικά πρόσημα, οι αποκρατικοποιήσεις, δεν μπορούν παρά να αποτελούν δείγματα γραφής για την Ελλάδα του μέλλοντος, της ανάπτυξης και της υγιούς επιχειρηματικότητας.
Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, όμως. Προφανώς και το μεγάλο εγχείρημα δεν μπορεί να μείνει σε αυτά. Με όραμα τη Νέα Ελλάδα, ελκυστική σε ξένες επενδύσεις οφείλουμε να προχωρήσουμε σε περαιτέρω μεταρρυθμίσεις δημοσιονομικής φύσης. Άλλωστε, νέες θυσίες, μόνο ευπρόσδεκτες θα μπορούσανε να είναι από έναν λαό που έχει μάθει να στερείται για λογαριασμό της ανάπτυξης της χώρας του. Μην ξεχνάμε άλλωστε το οικονομικό θαύμα των 60s κι ας έφυγαν μετανάστες μερικοί.
Η Σοβιετική Ελλάδα κατέρρευσε κι οφείλουν να το συνειδητοποιήσουν καλά και οι τελευταίοι των Μοϊκανών, Αριστεροί! Η Ελλάδα, από δω και στο εξής, εισέρχεται πραγματικά στη σφαίρα επιρροής του Δυτικού κόσμου, για να αποτελέσει μελλοντικά ισότιμο μέλος στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία των αγορών.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα μονοπώλια, σε συνδυασμό με ένα πανίσχυρο χρηματοπιστωτικό πυλώνα, θα αποτελέσουν τα στηρίγματα του οικοδομήματος της Νέας Ελλάδας. Το μέλλον αυτού του τόπου αποτελούν οι επιχειρηματίες που επενδύουν και ρισκάρουν σε νέες μορφές επιχειρηματικής δράσης. Είναι οι εφοπλιστές ακόμη κι αν δε φέρουν την ελληνική σημαία…
Ας τους βοηθήσουμε λοιπόν για να δούμε, επιτέλους, μια άσπρη μέρα. Νέα κίνητρα, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις σε συνδυασμό με περιορισμό της σπατάλης από μεριάς των εργατών είναι η φόρμουλα της εξόδου από την κρίση. Έτσι μόνο ο Έλληνας πολίτης θα μπορεί να ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον, πιο κοντά στα πρότυπα των αναπτυγμένων χωρών του κόσμου. Έτσι μόνο θα φτάσει ο Έλληνας εργαζόμενος το επίπεδο του Βραζιλιάνου, Ινδού, Κινέζου πατριώτη!
Εμπρός, λοιπόν, για τη μεγάλη ιδέα! Ζήτω η Νέα Κίνα! Ε, Ελλάδα ήθελα να πω…
πάει μπροστά, όπως μόνο αυτή ξέρει. Βέβαια, όχι μόνη της. Έχει συνοδοιπόρο, τον έτερο έμπειρο στον μεταρρυθμιστικό στίβο, το Σοσιαλιστικό Κίνημα, το οποίο μπορεί να συμβάλλει καταλυτικά λόγω του ειδικού του βάρους.
Κάθε αρχή είναι δύσκολη όμως και για να μπορέσουμε κάποτε να πούμε ότι «ναι, τελικά τα καταφέραμε», χρειάζεται να υποστεί ο λαός σκληρές θυσίες. Οι πολίτες είναι αυτοί οι οποίοι με αίσθημα ευθύνης αλλά και αυτοκριτικής, διότι όλοι μαζί τα φάγαμε (κατά τη ρήση γνωστού θεωρητικού του μεταρρυθμιστικού χώρου), θα σηκώσουν στην ισχνή μεν, αλλά γεμάτη πατριωτική ενέργεια πλάτη τους όλη την προσπάθεια.
Η νέα αυτή προσπάθεια ξεκινάει με αποφασιστικότητα για ρηξικέλευθες τομές, έτοιμη να υπερβεί τα εμπόδια που θέτουν κατά καιρούς συμφέροντα, κατεστημένες νοοτροπίες και δομές. Οδηγό για το αύριο αποτελούν βέβαια όσα επιτεύχθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Το εκατομμύριο των ανέργων, οι άστεγοι, οι αυτοκτονίες, τα λουκέτα, τα υπολείμματα μισθών και συντάξεων, οι τρύπες στα ταμία, τ’ αρνητικά πρόσημα, οι αποκρατικοποιήσεις, δεν μπορούν παρά να αποτελούν δείγματα γραφής για την Ελλάδα του μέλλοντος, της ανάπτυξης και της υγιούς επιχειρηματικότητας.
Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, όμως. Προφανώς και το μεγάλο εγχείρημα δεν μπορεί να μείνει σε αυτά. Με όραμα τη Νέα Ελλάδα, ελκυστική σε ξένες επενδύσεις οφείλουμε να προχωρήσουμε σε περαιτέρω μεταρρυθμίσεις δημοσιονομικής φύσης. Άλλωστε, νέες θυσίες, μόνο ευπρόσδεκτες θα μπορούσανε να είναι από έναν λαό που έχει μάθει να στερείται για λογαριασμό της ανάπτυξης της χώρας του. Μην ξεχνάμε άλλωστε το οικονομικό θαύμα των 60s κι ας έφυγαν μετανάστες μερικοί.
Η Σοβιετική Ελλάδα κατέρρευσε κι οφείλουν να το συνειδητοποιήσουν καλά και οι τελευταίοι των Μοϊκανών, Αριστεροί! Η Ελλάδα, από δω και στο εξής, εισέρχεται πραγματικά στη σφαίρα επιρροής του Δυτικού κόσμου, για να αποτελέσει μελλοντικά ισότιμο μέλος στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία των αγορών.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα μονοπώλια, σε συνδυασμό με ένα πανίσχυρο χρηματοπιστωτικό πυλώνα, θα αποτελέσουν τα στηρίγματα του οικοδομήματος της Νέας Ελλάδας. Το μέλλον αυτού του τόπου αποτελούν οι επιχειρηματίες που επενδύουν και ρισκάρουν σε νέες μορφές επιχειρηματικής δράσης. Είναι οι εφοπλιστές ακόμη κι αν δε φέρουν την ελληνική σημαία…
Ας τους βοηθήσουμε λοιπόν για να δούμε, επιτέλους, μια άσπρη μέρα. Νέα κίνητρα, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις σε συνδυασμό με περιορισμό της σπατάλης από μεριάς των εργατών είναι η φόρμουλα της εξόδου από την κρίση. Έτσι μόνο ο Έλληνας πολίτης θα μπορεί να ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον, πιο κοντά στα πρότυπα των αναπτυγμένων χωρών του κόσμου. Έτσι μόνο θα φτάσει ο Έλληνας εργαζόμενος το επίπεδο του Βραζιλιάνου, Ινδού, Κινέζου πατριώτη!
Εμπρός, λοιπόν, για τη μεγάλη ιδέα! Ζήτω η Νέα Κίνα! Ε, Ελλάδα ήθελα να πω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου