Υπόθεση Proton, ή το ξεκατίνιασμα της εγχώριας ελίτ

Ανοίγω το ‘’Βήμα’’ (το ηλεκτρονικό, δεν χαλαλίζω δεκάρα για τα δεκανίκια του Φλόυχτερ) και πέφτω έκπληκτος σε γιγαντιαίο πρωτοσέλιδο για το σκάνδαλο της Proton.  Γελάω ασυναίσθητα, γιατί εμείς στο antinews είχαμε αφιερώσει αρκετά  λεπτομερή άρθρα πριν από μερικούς μήνες.  Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που διασύρουμε τη ναυαρχίδα του ΔΟΛ.  Ξεπερνάω το πρώτο σοκ και αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν το σύστημα να βγάζει τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια. 
Σκέφτομαι ότι μάλλον πρόκειται για επεισόδιο στην εσωκομματική τρικυμία του ΠΑΣΟΚ, όταν κάποιος αποφάσισε να ροκανίσει λίγο τον Βενιζέλο, ο οποίος φέρει τεράστια ευθύνη για το σκάνδαλο, κυρίως ως προς την απέλπιδα προσπάθειά του να σώσει τη χρεοκοπημένη τράπεζα με λεφτά των φορολογουμένων.
Πέρα από το γεγονός ότι με συνεπαίρνει το ξεκατίνιασμα ανάμεσα στα μέλη της εγχώριας ελίτ, η υπόθεση της Proton με ενθουσίαζε ανέκαθεν, γιατί ουσιαστικά πρόκειται για μια μικρογραφία του τραπεζικού μας συστήματος.  Ενός συστήματος που από την εποχή του Σημίτη λειτουργεί ολοκληρωτικά ανεξέλεγκτο. 
Τις προάλλες μιλούσαμε για καπιταλισμό και κάποιοι ζητούσαν παραδείγματα.  Η περίπτωση της Proton είναι από μόνη της μια απάντηση στις απορίες του κ. Μπογιόπουλου.  Ο καπιταλισμός ήθελε τις τράπεζες ιδιωτικές και ανεξάρτητες από το κράτος, για να τονωθεί η ελεύθερη αγορά και να μη μοιράζονται τα δάνεια ανάμεσα στα μέλη του Κόμματος.  Η δημοκρατία, θέλοντας να προστατέψει το τραπεζικό σύστημα από μονοπωλιακά φαινόμενα, αλλά και επειδή το εν λόγω σύστημα λειτουργεί με χρήματα των πολιτών, έθεσε κάποιους αυστηρότατους κανόνες λειτουργίας:

• Σε πρώτο επίπεδο, λειτουργεί ο εσωτερικός κανονισμός χρηματοδοτήσεων μέσα σε κάθε τράπεζα και συνήθως έχει πολύ αυστηρά κριτήρια, ιδιαίτερα ως προς τις εξασφαλίσεις, εμπράγματες ή μη.
• Σε δεύτερο επίπεδο λειτουργεί ο μηχανισμός ελέγχου της τραπέζης της Ελλάδος, με ένα ολοκληρωμένο σύστημα επιθεωρητών, οι οποίοι ξεσκονίζουν τα εσωτερικά τμήματα των τραπεζών και σε περίπτωση ατασθαλιών, επιβάλλουν βαρύτατα πρόστιμα.
• Σε ανώτατο επίπεδο, ο υπουργός οικονομικών εποπτεύει την τράπεζα της Ελλάδος και σε περίπτωση όπου διαπιστωθούν κραυγαλέες παραβάσεις, επιβάλει κυρώσεις.

Είναι προφανές ότι όταν ένα τόσο αυστηρό σύστημα, που επιπλέον ελέγχεται από την ΕΚΤ και θεσπίζει παγκόσμιους κανόνες λειτουργίας των χρηματοδοτήσεων (συνθήκες Βασιλείας), τινάζει τα πέταλα, υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες πολιτικών προσώπων και όχι μια γενικότερη αστοχία της ελεύθερης οικονομίας.
Η ομαλή λειτουργία ενός εθνικού τραπεζικού συστήματος αποτελεί τον σκελετό της εθνικής οικονομίας κάθε κράτους, καθώς είναι το μόνο αξιόπιστο σύστημα με ξεκάθαρους κανόνες, το οποίο διοχετεύει λιμνάζοντα κεφάλαια συνήθως άπειρων επιχειρηματικά ιδιωτών, σε έμπειρους επιχειρηματίες, με σκοπό την ανάπτυξη.
Αν ψάχνετε την ουσία της οικονομικής κρίσης, απλά αναλογιστείτε τον παραπάνω κανόνα και θα βρείτε την απάντησή σας.  Είναι προφανές ότι στην ελληνική περίπτωση, χάθηκε κάθε έλεγχος, η ΤΤΕ υπήρξε επί χρόνια απλός θεατής κραυγαλέων ατασθαλιών και ο εκάστοτε υπουργός οικονομικών παρακολουθούσε αμήχανος την κατάσταση να εκτρέπεται.  Τι πιο αστείο (και τραγικό συνάμα) είναι ότι όταν ήρθε η ώρα των ευθυνών, καθώς οι τράπεζες υπό το βάρος των αστοχιών τους φλέρταραν με την άμεση κατάρρευση, αντί να επιβληθούν κυρώσεις, δόθηκαν κρατικές εγγυήσεις.
Που δόθηκαν οι κρατικές εγγυήσεις;

• Σε επιχειρήσεις που τζόγαραν χωρίς οίκτο τις καταθέσεις των ελλήνων σε κάθε λογής παράγωγα
• Που κερδοσκοπούσαν ασύστολα επί τρία χρόνια δανείζοντας το δημόσιο με τοκογλυφικά επιτόκια και αρνούμενες να υποψιαστούν τον ενδεχόμενο  πιστωτικό κίνδυνο
• Που χορηγούσαν θαλασσοδάνεια στο πουθενά, χωρίς εξασφαλίσεις
• Που χορηγούσαν μετά μανίας στεγαστικά δάνεια σε πελάτες χωρίς τεκμηριωμένη δυνατότητα αποπληρωμής, με μόνη εξασφάλιση κάποια υπερεκτιμημένα ακίνητα
• Που τιτλοποιούσαν στεγαστικά, καταναλωτικά και κάρτες και τα εκχωρούσαν στη διατραπεζική για να δανείζονται ασυστόλως και να ξανατζογάρουν με πάθος, όταν δεν σπαταλούσαν τα δανεικά για να αναπτύσσουν τις οικονομίες των Βαλκάνιων γειτόνων, ακόμα και της Τουρκίας
• Που οδήγησαν τη σούπερ φούσκα τους σε μεγέθη μεγαλύτερα από το ΑΕΠ της χώρας
• Που στην ώρα της χρεοκοπίας τους, δε δίστασαν, ως κοινοί εγκληματίες, να καταδικάσουν έναν ολόκληρο λαό, προκειμένου να κερδίσουν μια μικρή παράταση της αγωνίας τους

Αυτή είναι η κατάσταση που το ‘’Βήμα’’ άθελά του παρουσίασε χθες στο μνημονιακό κοινό του.  Και ανεξάρτητα από τις προθέσεις της πρόθυμης κυβερνητικής παρέας, φώτισε λίγο τα χάλια του τραπεζικού μας συστήματος, αυτού που με την πρώτη ευκαιρία χαρακτηρίζει υγιές και θωρακισμένο.  Και αν σοκαριστήκατε με αυτά που διαβάσατε για τον κ. Λαυρεντιάδη και τους κολλητούς του, δεν είδατε ακόμα τίποτα.  Γιατί κανένας δεν άγγιξε ακόμα τους πολιτικούς προστάτες/προστατευόμενους του κυρίου αυτού και γιατί τα έργα και οι ημέρες της Proton, θα μοιάζoυν με παιδική χαρά, όταν αποκαλυφθούν αυτά που μας κρύβουν τα μεγαλύτερα ψάρια.
Κακοφωνίξ
Και μια υπενθύμιση: Τα ερωτήματα που είχε θέσει το antinews στον κ. Βενιζέλο, όταν μήνες πριν τις ευαισθησίες του ‘’Βήματος’’ είχε αναδείξει το θέμα, παραμένουν αναπάντητα.  Παρακαλώ τον Φάκτορα να λινκάρει την ανάρτηση και να την περάσει και στο ‘’Βήμα’’, μήπως απαντηθεί, τώρα που το σύστημα, όψιμα ομολογουμένως, ψάχνει τους σκελετούς του.
Το σούπερ σκάνδαλο της Proton
Οφειλόμενες απαντήσεις για την Proton