H απάντηση της Ευρώπης, που έρχεται και έρχεται και έρχεται και...

Του Γιώργου Καισάριου Η απάντηση της Ευρώπης θα έρθει την Παρασκευή, δήλωσαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, απαντώντας στην προειδοποίηση για υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των 15 κρατών μελών της Ευρώπης από την S&P.

Αναμένω και εγώ με πολύ μεγάλη αγωνιά τι θα ανακοινώσουν, διότι αν η ιστορία είναι οδηγός, αυτό που θα ανακοινωθεί θα αναιρεθεί μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα,
διότι απλά δεν θα έχει καμία πιθανότητα να δώσει κάποια λύση στο πανευρωπαϊκό πλέον πρόβλημα του χρέους. Και ενώ ο χρόνος κυλάει (εναντίoν της Ευρώπης), κανείς ακόμα δεν έχει ιδέα τι έχουν στο μυαλό τους οι Ευρωπαίοι ηγέτες.

Δεν άρεσε στους Γάλλους η προειδοποίηση της S&P. Ξαφνικά βλέπουν ότι ορισμένα κέντρα αποφάσεων έχουν βάλει στόχο να διαλύσουν το ευρώ. Οι Γάλλοι ξαφνικά βλέπουν συνωμοσίες και σκοπιμότητες, αλλά έχουν ξεχάσει ότι και αυτοί είναι μια χώρα με ελλείμματα και ότι τα επίπεδα χρέους τους πλησιάζουν την κόκκινη γραμμή του 90% του ΑΕΠ (αν δεν έχουν ήδη φτάσει εκεί).

Όταν όμως η S&P υποβάθμισε τις ΗΠΑ, όλα ήταν καλά και ωραία και δεν υπήρχε καμία σκοπιμότητα. Σκοπιμότητα υπάρχει μόνο όταν υποβαθμίζονται ευρωπαϊκά κράτη. Στο μεταξύ ο κόσμος καίγεται και η Δωροθέα (Angela Dorothea Merkel) επιμένει στη δημοσιονομική προσαρμογή.

Οι της Ευρώπης νομίζουν ότι μπορούν να επιβάλουν μια πολιτική λύση χωρίς να λάβουν υπόψη τα μαθηματικά της υπόθεσης η την κοινή λογική (να μην κάνουμε καθόλου αναφορά στους κανόνες της αγοράς). Και επειδή δεν είναι δυνατόν να λύση το πρόβλημα η πολιτική (σε ένα πρόβλημα που απαιτεί δημιουργική λογιστική), λύση μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει και μάλλον δεν θα υπάρξει.

Ομολογώ ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν αρχίσει να μοιάζουν με τους Έλληνες πολιτικούς. Όλο λύσεις έχουν αλλά δεν μας τις λένε, ξέρουν τα πάντα αλλά μας αφήνουν στο σκοτάδι και θα παρουσιάσουν τη χρυσή λύση προσεχώς αν κάνουμε υπομονή.

Σε αυτό όμως που μοιάζουν περισσότερο με τους Έλληνες πολιτικούς είναι στο εξής. Όταν τελικά η υποτιθέμενη χρυσή λύση αποδειχτεί πατάτα, κάνουν πως δεν φταίνε σε τίποτα και ότι δεν φέρουν καμία ευθύνη. Η σοβαρότητα με την οποία μασκαρεύουν μια αποτυχία σε επιτυχία, είναι η αποθέωση. Μια ματιά και μόνο ρίχνεις πάνω τους και αναγκαστικά τους λυπάσαι και θέλεις να πιστέψεις ότι δεν φταίνε σε τίποτα και ότι αξίζουν άλλη μια ευκαιρία.

Και όπως ο ελληνικός λαός έδωσε άπειρες ευκαιρίες στην πολιτική ηγεσία της Ελλάδος, έτσι και οι Ευρωπαίοι θα δώσουν άπειρες ευκαιρίες στις πολιτικές τους ηγεσίες, αλλά το αποτέλεσμα δυστυχώς δεν θα είναι το αναμενόμενο. Ευθύνη όμως, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδος, δεν θα έχει κανένας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ο Γάλλος πρόεδρος Nicolas Sarkozy τόνισε ότι θέλει να δώσει την ευκαιρία στον ιδιωτικό τομέα να γλυτώσει από τις χασούρες επί του κρατικού χρέος των χωρών της ζώνης (που αρμόζει να πάρει λέω εγώ).

Όπως οι Γερμανοί έτσι και ο Nicolas Sarkozy (και περισσότερο από τους Γερμανούς) τονίζει ότι η περίπτωση της Ελλάδας θα πρέπει να είναι μοναδική. Με λίγα λόγια, ναι μεν οι ομολογιούχοι στην Ελλάδα θα υποστούν κούρεμα, αλλά κανένας άλλος στην υπόλοιπη Ευρώπη. Όλοι οι άλλοι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω στο ακέραιο και ας μόχλευσαν τους εαυτούς τους μέχρι το λαιμό (λέω εγώ επίσης).

Το πρόβλημα είναι ότι η αγορά δεν τα βλέπει έτσι. Διότι ενώ το πρόβλημα στην Ευρώπη ήταν καθαρά τραπεζικό, έχει μετατραπεί σε ένα πρόβλημα δημοσίου χρέους, λόγω του ότι τα κράτη έχουν φορτωθεί αυτή την τραπεζική μόχλευση στους κρατικούς ισολογισμούς.

Και ενώ το όλο πρόβλημα πριν τρία χρόνια ήταν απλά θέμα να ανακεφαλαιοποιηθεί το τραπεζικό σύστημα, τώρα επίσης θα πρέπει να ανακεφαλαιοποιηθεί, αλλά τώρα απειλούνται και όλοι οι ομολογιούχοι με χασούρες (κούρεμα), από τη μόχλευση των κρατικών ισολογισμών, που φόρτωσαν τα προβληματικά πάγια των τραπεζών στους πολίτες τους.

Και για όποιον δεν έχει δει τις αποδόσεις του Πορτογαλικού χρέους, να σας πω ότι χτες ήταν στο 14%. Και όποιοι νομίζουν ότι η αγορά λέει ότι δεν θα πάρει κανένας χασούρα, δεν έχουν παρά να αγοράσουν ομόλογα Πορτογαλίας και να βασιστούν στα λόγια του κυρίου Nicolas Sarkozy (όπως και του κυρίου Παπαντωνίου πριν πολλά φεγγάρια) και να κερδίσουν.

Η Ιταλική απάντηση στην κρίση είναι:
-Μείωση φοροδιαφυγής
-Αύξηση ΦΠΑ
-Φόρος πολυτελείας σε ορισμένα είδη
-Επιβολή φόρου επί των ακινήτων
-Αύξηση ορίου συνταξιοδότησης

Με το συμπάθιο αγαπητέ αναγνώστη, αλλά με εξαίρεση ο κύριος Γιώργος Παπανδρέου να έχει γίνει ξαφνικά σύμβουλος του Super Mario (Monti), εκτιμώ ότι έχει γίνει κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.

Και όπως στη περίπτωση της Ελλάδος, αντί η Ιταλία να κάνει αναδιάρθρωση της κρατικής μηχανής και να μειώσει, όχι να αυξήσει τους φόρους, θα κάνει ακριβώς τα ίδια λάθη με την Ελλάδα. Όταν λοιπόν το 2012 υποδεχτεί την Ιταλία με ύφεση, όπου θα υστερούν τα έσοδα, θα επιβληθούν ακόμα περισσότεροι φόροι και θα έχουμε έναν φαύλο κύκλο τύπου Ελλάδος.

Για όποιον δεν έχει παρακολουθήσει τα στατιστικά, η ανεργία στην Ισπανία είναι σχεδόν 23% και στην Ελλάδα πλησιάζει το 19%. Και όποιος νομίζει ότι μπορούν να αυξήσουν τα κρατικά έσοδα, ενόψει ύφεσης και υψηλής ανεργίας, θα πρέπει να πάει στον πλησιέστερο γιατρό να τον εξετάσει και να του αφαιρεθεί το όποιο πτυχίο οικονομικής κατεύθυνσης έχει αποκτήσει. διότι μάλλον έκανε κοπάνα από τα μαθήματα.

Όχι δεν θα σας πω τι λύσεις έχω να προτείνω. Είναι γνωστές και αντιλαμβάνομαι ότι έχω γίνει κουραστικός. Εγώ αναμένω να δω τι λύσεις θα προτείνουν οι της Ευρώπης, που θα μας λύσουν το πρόβλημα χωρίς να επιβληθεί το εθιμικό δίκαιο της αγοράς.

Προτείνω όμως το εξής: όποιος βρει τη λύση, να του δοθεί το βραβείο Νόμπελ στα οικονομικά για μια δεκαετία ολόκληρη, πλέον ποσοστό 3% των χρημάτων που θα γλιτώσουν οι ομολογιούχοι από το κούρεμα που δεν θα υποστούν, διότι οι Ευρωπαίοι θα λύσουν το πρόβλημα.

capital.gr