Κυρία Διβάνη, καληνύχτα σας

Αντί να ξερνάτε χολή για όσους ακόμη έχουν το σθένος να αγωνίζονται κόντρα στον ψεύτικο κόσμο σας, ποιο κόσμο δηλαδή, τι ξέρετε εσείς από τον αληθινό κόσμο, που ματώνει κάθε μέρα διεκδικώντας το αυτονόητο, τα στοιχειώδη για μια αξιοπρεπή ζωή, αντί να προσπαθείτε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα, επικαλούμενη μάλιστα τη νομιμότητα και την πατρίδα! θα ήταν
καλύτερα να γράψετε μία και μόνον λέξη: Συγνώμη.
της Νίκης Βίκου
Εμείς ξέρετε, ο χυδαίος όχλος, συνώνυμο του λαός για σας, όσο κι αν δεν σας πειρνά από τον νου, μπορούμε να ξεχωρίζουμε κάτω από την γιαλιστερή επιφάνεια την αλήθεια, τις πραγματικές αξίες και τους εχθρούς από τους φίλους μας. Κι εσείς και το προβεβλημένο συνάφι σας, είστε ο πιο μεγάλος μας εχθρός, επειδή λόγω της αναγνωρισιμότητα σας, αποτελείτε την 5η φάλαγγα στους αγώνες μας.
Το νόμιμο και το δίκιο κυρία μου πάνε μαζί. Σας χαρίζουμε τον ρόλο του Κρέοντα, προτιμούμε τον ρόλο της Αντιγόνης.
Να γίνουμε κτίστες μας προτρέπετε κι όχι χαλαστές. Μα αν δεν γκρεμίσεις το παλιό που θα χτιστεί το νέο;
Μιλάτε για την πατρίδα μας. Για ποια πατρίδα ακριβώς; Η δική μας η πατρίδα έχει λυγίσει προ πολλού από το άδικο που ζούμε χρόνια τώρα. Η δική μας η πατρίδα ξεροσταλιάζει μαζί μας στα συσίτια, κοιμάται στον δρόμο, θρηνεί για τα παιδιά της που αυτοκτονούν κάθε μέρα, αποδεκατίζεται από τη μετανάστευση της νιότης της, χάνει το μαγαζί, το σπίτι, την δουλειά της, κλείνεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, διαπομπεύεται ως πόρνη οροθετική, ποτίζεται με χημικά, ζει χωρίς φάρμακα, γιατρούς, σχολεία. Η δική μας πατρίδα συκοφαντείται ως ακαμάτρα, μπαταχτσού, τζαμπατζού, κόβεται κομάτια και πουλιέται για ένα κομάτι ψωμί, προς χάριν της δικής σας πατρίδας.
Κυρία μου, η κοινωνική μας διαφορά δεν μου δίνει την ευχέρεια να σας τα πω όλα αυτά πρόσωπο με πρόσωπο ή έστω από ένα άλλο πιο προβεβλημένο βήμα, ούτε κατέχω όπως εσείς την τέχνη της γραφής, οι δικές μου λέξεις βγαίνουν από την καρδιά κι οι δικές σας από το συμφέρον και την συγραφική δεινότητα.
Δεν θα είχε νόημα άλλωστε να βρεθούμε, γιατί η καθεμιά μας παλεύει από διαφορετικό μετερίζι, τόσο διαφορετικό που εσείς τον αδικοχαμένο από το σύστημα σας 18χρονο τον αποκαλείτε απλά παιδί κι εγώ Θανάση.
Freepen