Έρχεται «καθαρτήριο»-«Βαλκυρίες» για την Ελληνική Ολιγαρχία

Ο Δανός υπουργός Εξωτερικών δήλωσε χθες: «Είμαστε σοφοί που δεν μπήκαμε στο ευρώ». Η Ελλάδα όμως μπήκε. Χωρίς σημαντικές προϋποθέσεις τότε στις αρχές του 2000 και πολύ περισσότερο δημιουργώντας αποκλίσεις στα επόμενα χρόνια που την έφθασαν στην κατάσταση χρεοκοπίας εντός του πιο «σκληρού» νομίσματος στον κόσμο το 2010.

  του Μενέλαου Τασιόπουλου

 

Το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας και η «ολιγαρχία» του πλούτου που κυριαρχεί τα τελευταία 35 χρόνια έχουν πλήρη ευθύνη για το σύνολο των αποφάσεων και στρατηγικών επιλογών της χώρας. Επίσης για τα διαδοχικά «πλιάτσικα» που συνέβησαν στη βάση των ευτελών νόμων που δομούνταν στα μεγάλα δικηγορικά γραφεία της διαπλοκής, την κατασπατάληση και

υπεξαίρεση των πόρων για τον εκσυγχρονισμό της χώρας, τα περίφημα «μεγάλα έργα» των εργολάβων- μιντιαρχών, την «αγορά του αιώνα» στα όπλα που δεν λειτουργούν ή δεν έχουν σήμερα πλέον ανταλλακτικά, την περίφημη διπλωματία μέσω εξοπλισμών, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για την υπερκοστολόγηση των οποίων κακώς δεν κατηγορούνται οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και οι αντιπολιτεύσεις του τότε που αμέσως μετά ανέλαβαν την εξουσία και συγκάλυψαν τα πάντα και κατηγορείται η Γιάννα Αγγελοπούλου, που κατάφερε να διατηρήσει ψηλά την εθνική μας αξιοπρέπεια, κινητοποιώντας το έθνος των απλών Ελλήνων πολιτών και κατόρθωσε να «χειραγωγήσει» θετικά τους «θεούς» της Ολυμπιακής Επιτροπής και τα κομβόι των αθλητικών αποστολών.

«Πλιάτσικο» για τους πολιτικούς κυβερνώντες και το σύστημα εξουσίας της μεταπολίτευσης, αλλά και για την «ολιγαρχία» του πλούτου της διαπλοκής και των δομημένων συμφερόντων, ήταν κάθε κίνηση που χαρακτηρίσθηκε «εκσυγχρονισμός». Η αναβάθμιση του Χρηματιστηρίου, η αναδιάρθρωση των τραπεζών, η Βαλκανική εξωστρέφεια, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι αναβαθμίσεις, οι επιχορηγήσεις, τα κοινοτικά αναπτυξιακά ΚΠΣ.

Όλα κατέληξαν στο τώρα. Στο κατώφλι του 2013. Ήρθε η ώρα της ετυμηγορίας για όλους. Η περίοδος μοιάζει με εκείνη της Ρωσίας επί Γιέλτσιν. Στο τέλος της, όταν το διεφθαρμένο και ανίκανο, ξενόδουλο καθεστώς κατέρρεε, συμπαρασύροντας μαζί πολιτικούς, ολιγάρχες, κουμανταδόρους του παρασκηνίου, μεσάζοντες, παράγοντες της νομενκλατούρας.

Εκεί συνέβη εκ των έσω, σε εθνικό επίπεδο, όπως αρμόζει στις σοβαρές δυνάμεις και τις αυτοκρατορίες. Εκεί το «καθαρτήριο» ανέλαβαν οι ελίτ του ρωσικού «βαθέος κράτους». Η ομάδα της Αγίας Πετρούπολης, ως δυναμική αστική τάξη, με επικεφαλής άξιους αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών της χώρας τους, τον Πούτιν και το επιτελείο του, που ακολούθησαν τη μεταβατική περίοδο που οργάνωσε με πολύ επιτυχή τρόπο, μια προσωπικότητα από τις πλέον σημαντικές του ρωσικού κατεστημένου, ο Πριμακόφ. Οι Ρώσοι «τέλειωσαν» μόνοι τους τη δουλειά και κράτησαν ζωντανή την «αυτοκρατορία του Ευρωπαϊκού Βορρά». Ανέκτησαν τον έλεγχο στο εσωτερικό του κράτους και στη συνέχεια με πολύ κόπο, θάνατο και συγκρούσεις την τάξη στον Καύκασο και την Ευρασία. Σήμερα αποτελούν, χωρίς να σημαίνει ότι όλα είναι άψογα, μια από τις ισχυρότερες «μεγάλες δυνάμεις» της νέας εποχής.

Στην Ελλάδα το ευτελές πολιτικοοικονομικό κατεστημένο του διπολισμού Κεντροαριστεράς- Κεντροδεξιάς και η οικονομική «ολιγαρχία» των δομημένων συμφερόντων, επεχείρησαν ένα τελευταίο «κόλπο» για να παραμείνουν κυρίαρχοι.

Οι «κοτζαμπάσηδες» της Μεταπολίτευσης, που «έχτισαν» μια Δημοκρατία στα μέτρα τους με πελατειακό κράτος, ασυλία υπουργών, ελεγχόμενη, κομματική Διοίκηση και Δικαιοσύνη, προγραμματισμένη για τη διαιώνισή τους στην εξουσία οικονομία, με Πολίτευμα χωρίς «σκληρό πυρήνα», Σύνταγμα «κουρελόχαρτο» από τις Αναθεωρήσεις, κοινωνική συγκρότηση συνδικάτων της εξουσίας και κλαδικών του κλειστού κομματικού πυρήνα, χωρίς παιδεία, χωρίς αξίες, χωρίς τιμή. Μόνον ευτελείς έννοιες νεοπλουτισμού, υπερκατανάλωσης, διαπλοκής, φαυλότητας, ανεπάρκειας, μετριοκρατίας. Αυτοί έφθασαν στο έσχατο σημείο να παραδώσουν την χώρα μέσω του ευρώ στη γερμανική υπερδομή. Την επικράτεια, το λαό, τις υποδομές, τους πόρους, τη δημόσια περιουσία, την ίδια τη Διοίκηση και το Λογιστήριο του Κράτους.

Οι ανόητοι και ρυπαροί αυτοί πυρήνες μιας συμπλεγματικής Αριστεράς και μιας ανερμάτιστης συστημικής Δεξιάς, το σύνολο του μηδενικού αποτελέσματος, παρέδωσαν τα συμφέροντα του Λαού, την προοπτική του Έθνους, τα δεδομένα της ευημερίας, την ιστορικότητα ενός από τους πλέον παλαιούς πολιτισμούς στους νέο- βαρβάρους του μερκαντιλισμού και της αποικιοκρατίας. Γιατί; Πρώτον επειδή φοβόντουσαν ότι μετά από όλα τα πλιάτσικα που προηγήθηκαν η οικονομία θα «έσκαγε» στα χέρια τους. Δεύτερον γιατί είναι ως σύστημα τόσο μέτριοι, ευκαιριακοί, καιροσκόποι και αλαζόνες, που δεν ήξεραν τι να κάνουν στη διακυβέρνηση της Ελλάδας. Ποιο είναι το στρατηγικό σχέδιο και όραμα για την επόμενη μέρα. Ακόμη δεν το ξέρουν.

Πέραν αυτών εκτιμούσαν μέχρι πρότινος ότι θα θυσιάσουν τους Έλληνες, που τους πρόσφεραν βορά στα Μνημόνια, τις τρόικες και τις δανειακές συμβάσεις της πτωχοποίησης, για να γλυτώσουν οι ίδιοι και ως «τιμητές» να διατηρήσουν την εξουσία τους.

Έκαναν λάθος στον ενσυνείδητο αυτό υπολογιστικό δοσιλογισμό τους. Οι ξένοι δεν τους σέβονται. Δεν νοιώθουν τα κέντρα εξουσίας της Ευρώπης και του διεθνούς παράγοντα ότι τους χρειάζονται. Το «καθαρτήριο» αφορά και αυτούς. Θα αποτελέσουν, μάλιστα όπως είναι φυσικό το πιο θεαματικό μέρος της «σφαγής», στο Κολοσσαίο της νέας Ευρώπης.

Ξεδοντιασμένοι μετά τη διάλυση της τρομοκρατίας, που κρατούσε τους ξένους μακριά, με τις τράπεζες του δομημένου συστήματος εξουσίας στο ευρωπαϊκό δίκτυο, τις επιχειρήσεις τους στο άρθρο 99, τα κόμματα σε πλήρη απαξία, το πλήθος των Ελλήνων να τους μισεί, τα «κλειδιά» της Πόλης να τα έχουν παραδώσει εθελοντικά στο Βερολίνο, που φυσικά δεν θα τους τα δώσει πίσω. Δεν έχουν πλέον ούτε μίντια να τους προστατεύουν.

Γιατί όσο και αν ελέγχουν την ελληνική δημοσιογραφία, δεν μπορούν να ελέγξουν τα διεθνή μίντια. Τα άρθρα, οι ανταποκρίσεις, οι καταγγελτικές αναλύσεις των Ρόυτερς, του Στερν, της Ουάσιγκτον Πόστ, των Τάιμς, των Φαϊνάνσιαλ, τα ρεπορτάζ της γαλλικής τηλεόρασης για την τύχη του ελληνικού χρυσού, δεν μπορούν να ελεγχθούν από το επαίσχυντο «κράτος των Αθηνών».

Βεβαίως όλοι δεν είναι ίδιοι. Για παράδειγμα οι διεθνοποιημένες επιχειρήσεις των οικογενειών Βαρδινογιάννη και Λάτση δεν είναι αντιμετώπισης ανάλογης με τα «περίκλειστα σύνολα» των Μπόμπολα και Ψυχάρη. Η περίπτωση Κόκκαλη διακριτής προσέγγισης, δεν μοιάζει με κανενός άλλου. Τα ονόματα παραδειγματικά, από το θέμα στην τελευταία έκδοση του γερμανικού περιοδικού Stern. Επίσης οι εφοπλιστές, δεν μπορούν να συσχετίζονται με τη διαπλοκή, αν και αυτό βολεύει τον Γερμανικό εφοπλισμό ενώ οι Έλληνες τραπεζίτες, έχουν διαφορετικά δεδομένα να αντιμετωπίσουν, από τους εκδότες-εργολάβους.

Ουσιαστικά όμως η πτέρυγα VIP στις φυλακές Κορυδαλλού, η λίστα Λαγκάρντ που τελικά είναι εδώ πλήρης, οι επόμενες λίστες με τα ακίνητα στο εξωτερικό που έρχονται, οι κινήσεις των off shore που τα τελευταία χρόνια είναι ελεγχόμενες από το διεθνές σύστημα ασφάλειας, προεξοφλούν τη συνέχεια.

Το «καθαρτήριο» θα εξελιχθεί το πρώτο εξάμηνο του 2013. Θα είναι το θέαμα για τους πληβείους των Μνημονίων, όπως τότε στη Ρώμη της παρακμής. Θα τους βοηθά να ξεχνούν την κατάντια τους και να μένουν ήσυχοι στην ένταξή τους στη «νέα τάξη». Οι Γερμανοί έχουν τρομακτικές ικανότητες στο να διοργανώνουν τέτοιες μεγαλόπρεπες παραστάσεις.

Το στοίχημα για την Ελλάδα όμως είναι αμέσως μετά. Εξαρτάται από το κατά πόσον θα συγκροτηθεί μέσα από τη «φωτιά» μια εθνική ελίτ, της Δεξιάς και της Αριστεράς που θα κατορθώσει να πάρει πίσω τη διαχείριση του εθνικού κράτους και πάνω στα δεδομένα του φθινοπώρου, να δομήσει μια άλλη Ελλάδα. Στην αντίθετη περίπτωση εάν δεν συμβεί αυτό θα μείνουμε υπό τη διαχείριση του «ευρωπαϊκού κόμματος» του μεσαίου χώρου, που ήδη έχει προαναγγελθεί η συγκρότησή του μέχρι τον Ιούνιο. Τότε οι Έλληνες δεν θα χάσουν απλά το κράτος και τις περιουσίες τους, αλλά και την ίδια την ιστορία και την ταυτότητά τους.

Θα χαρακτηρισθούν φυλετικά παρίες, που δεν αποτελούν τη συνέχεια της Αρχαίας Ελλάδας, αλλά μια αυθαίρετη εξέλιξη - ως προς τον αυτοκαθορισμό και τον μεγαλοϊδεατισμό τους ως Ελλήνων- των Ρωμιών και Γραικών της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κάτι μεταξύ Νοτιο-Σλάβων, Αλβανών και Δυτικών -Τούρκων. Στις γερμανικές βιβλιοθήκες είναι πολύ διαδεδομένη και με παράδοση η θεωρία αυτή, που έχει πληρωθεί η κατασκευή της από τουρκικά γρόσια την εποχή των Σουλτάνων. Κάτι σαν την εκδίκηση του Μέττερνιχ για να μην ξεχνιόμαστε....

newsbomb