Ώστε θες να λέγεσαι συγγραφέας; Ας το καλύτερα!

Η χθεσινή ημέρα ήταν η ημέρα της ...αγίας Χρυσηίδας. Μεγάλη η χάρη της. Κράτησε ζωντανό το διαδίκτυο μέχρι πολύ αργά το βράδυ, με εκατοντάδες σχόλια, αναρτήσεις και αναδημοσιεύσεις στο Facebook.

Με ένα μοναδικό κείμενο …αγανάκτησης και εκπληκτικού… θάρρους (που δεν έχουν, απ’ ότι υπαινίσσεται, άλλοι συνάδελφοι της αλλά θα ήθελαν) μας λέει η κ. Δημουλίδου ότι “το κακό παράγινε”. Το δημοσίευσε στη σελίδα της στο Facebook και μας …εξαφάνισε ως δια μαγείας, σαν τον Copperfield το άγαλμα της ελευθερίας!  

Τέλος στις δανειστικές βιβλιοθήκες γιατί δεν εισπράττει αυτή και οι άλλοι συγγραφείς παρά “ψίχουλα”, μας λέει η αυτοαποκαλούμενη εδώ “επαγγελματίας συγγραφέας” ενώ αλλού "ελεύθερος στοχαστής".

Μας λέει κι άλλα, όπως:

"Ένα βιβλίο για να μπει στις βιβλιοθήκες πρέπει να εχει κάνει τον κύκλο του που είναι 5 με 10 χρόνια, ή να βρίσκεται στα αζήτητα. π.χ ένας Καζαντζάκης, ένας Ντοστογιέφσκι, μια Λιλίκα Ζωγράφου κλπ που τα βιβλία τους έχουν εκδοθεί εδώ και πολλά χρόνια."

Θα έλεγα ότι το ελάχιστο που θα μπορούσε να πει κανείς είναι ότι η παραπάνω φράση είναι τουλάχιστον ύβρις. Όσο καλός και να είναι, πόσο μάλλον αν “πουλάει’ μόνο,  ένας νέος συγγραφέας δεν μπορεί ακόμη να συγκριθεί με τους παραπάνω λογοτέχνες. Αφήστε, κ. Δημουλίδου, το χρόνο να αναδείξει την όποια, κι αν υπάρχει, αξία ή ποιότητα των έργων σας, και αφήστε τους ήδη καταξιωμένους (όχι γιατί έβγαλαν λεφτά, αλλά γιατί απλά ήταν ΜΕΓΑΛΟΙ) στην ησυχία τους. Και αφήστε εμάς, που ή απλά διαβάζουμε ή δουλεύουμε σε βιβλιοθήκες, να ξέρουμε αν είναι στα “αζήτητα” (αν είναι δυνατόν!) ο Καζαντζάκης ή ο Ντοστογιέφσκη!

"Και ενώ παράγει κοινωνικό και επιμορφωτικό έργο, αμείβεται στο κάθε βιβλίο του από 0.20 λεπτά έως 1 ευρώ [καθαρά], δηλαδή ψίχουλα. Τα άλλα πάνε υπέρ πίστεως και πατρίδος."

Λυπάμαι. Όχι, δεν πάνε “υπέρ πίστεως και πατρίδος”, αλλά στην τσέπη κάποιων που εσείς ξέρετε καλύτερα. Γι' αυτό ακριβώς πολλοί συγγραφείς σήμερα με τη βοήθεια της τεχνολογίας προσπαθούν να βρουν τρόπους αυτοέκδοσης (πχ Smashwords, Lulu) ή είναι απλά ...τρελοί ή …γραφικοί πχ http://www.openbook.gr/

"Οι δε δανειστικές βιβλιοθήκες έμειναν κατάπληκτες που δεν ήθελα να μοιράζω στους Έλληνες τα πνευματικά μου έργα δωρεάν, με πρόσβαλλαν επίσης με τα λεγόμενά τους λες κι εγώ βρίσκω τα προς το ζείν στον δρόμο κι αν αύριο μείνω κουλή η στραβή ή πάθω κάτι σοβαρό και δεν μπορώ να γράψω, αυτοί θα με ταΐσουν."

Αδυνατώ να φανταστώ "δανειστικές βιβλιοθήκες" [υποθέτω εννοείτε εργαζόμενους σε δανειστικές βιβλιοθήκες] να προσβάλλουν συγγραφέα. Να εκπλήσσονται ή “καταπλήσσονται” ναι, να προσβάλλουν όμως όχι. Και το αν μείνετε “κουλή η στραβή ή…” δεν σας διαφοροποιεί  από τους άλλους ανθρώπους. Ήδη πολλοί δεν τρώνε, κυριολεκτικά, χωρίς να έχουν πάθει τίποτε από αυτά. Να τους στερήσουμε και το μοναδικό ίσως δημόσιο αγαθό που έχει απομείνει σ’ αυτή την ταλαίπωρη χώρα; Τη μοναδική δωρεάν “τροφή” που μόνο μια δανειστική βιβλιοθήκη μπορεί να προσφέρει;

"Οι δανειστικές βιβλιοθήκες δημιουργήθηκαν με σκοπό να δανείζουν βιβλία που έκαναν το κύκλο τους και πλέον μένουν στα αζήτητα."

Συγνώμη, αλλά πρώτη φορά συναντώ τέτοιο ορισμό βιβλιοθήκης! Είναι πραγματικά ευφάνταστος! Τον μάθαμε κι αυτόν… Μισά τα διδάσκουν στις βιβλιοθηκονομικές σχολές…

"Ήδη η δικηγόρος μου που είναι η καλύτερη στα πνευματικά δικαιώματα, ανέλαβε να το ψάξει."

Σαν απειλή ακούγεται αυτό. Βγήκαν τα μαχαίρια παντού! Στο πνεύμα των καιρών…

"Ποτέ στην ζωή μου, ακόμη κι όταν σπούδαζα και δεν είχα μια, δεν δανείστηκα βιβλίο. Έκανα οικονομίες και αγόραζα."

Θα πρέπει να μας πείτε περισσότερα για τη μέθοδο αυτή! Κυρίως σήμερα, όπου όλοι με τη οικονομική δυσπραγία που μας δέρνει, έχουμε ανάγκη από τέτοιες ...λύσεις! Χωρίς μία να κάνουμε οικονομία, και να αγοράζουμε κιόλας!!! Αλήθεια τώρα, πως τα καταφέρατε κ. Δημουλίδου;

“Διαφορετικά καλύτερα να σταματήσουμε να γράφουμε και να αφιερώσουμε τον χρόνο μας στον εαυτό μας.”

Λάθος μου. Πίστευα ότι ο συγγραφέας όταν γράφει το κάνει δευτερευόντως για το χρήμα (και γι’ αυτό – βεβαίως). Φταίει μάλλον ο Μπουκόφσκι (άλλος για τα “αζήτητα”) που με επηρέασε με το “Ώστε Θες να Γίνεις Συγγραφέας;”

Αν δεν βγαίνει από μέσα σου ορμητικά
σε πείσμα όλων,
μην το κάνεις.
Αν δε βγει απρόσκλητο
από την καρδιά κι απ’ το μυαλό σου κι απ’ το στόμα
κι απ’ τα σωθικά σου,
μην το κάνεις.
Αν κάθεσαι με τις ώρες
και κοιτάς την οθόνη του υπολογιστή σου
ή σκύβεις σαν καμπούρης πάνω από τη γραφομηχανή σου
ψάχνοντας βασανιστικά τις λέξεις,
μην το κάνεις.
Μην το κάνεις για τα λεφτά
Ή για τη δόξα,
Ας’ το καλύτερα.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, κ. Χρυσηίδα, τη διαφήμιση και την προώθηση που γίνεται στο έργο νέων (και όχι μόνο) συγγραφέων από το δανεισμό τους σε βιβλιοθήκες; Μήπως νομίζετε ότι αν δεν δανειζόταν το έργο σας στις βιβλιοθήκες, το εκδοτικό σύστημα θα σας προωθούσε ισότιμα, όλους; Ε, ας μην κοροϊδευόμαστε! Μιλάτε εκ τους ασφαλούς πια, αφού τώρα έχετε αποκτήσει φήμη (μήπως κάτι χρωστάτε γι’ αυτό στις δανειστικές βιβλιοθήκες;;; ) και δεν έχετε την αγωνία για την αποδοχή σας (ή μήπως τώρα θα την επαναποκτήσετε; ).
Αμέτρητες φορές, εγώ η ίδια, παρότι δουλεύω σε βιβλιοθήκη 27 ολόκληρα χρόνια, έχω αγοράσει βιβλία που πρώτα τα ανακάλυψα στη δημόσια βιβλιοθήκη. Πολλά άλλα  τα δώρισα αφού τ’ αγόρασα. Βιβλία που μου άρεσαν ή μου είπαν αναγνώστες ότι είναι εξαιρετικά. Άλλες φορές σύστησα και συστήνω σε φίλους κάποια να τα αγοράσουν. Ναι, να αγοράσουν, όχι να δανειστούν!
Πόσες φορές έχουμε ακούσει εμείς που εργαζόμαστε σε βιβλιοθήκες “α, μου άρεσε πολύ αυτό, θα το αγοράσω, θέλω να  το έχω δικό μου”! Κι αυτό συμβαίνει διαρκώς σε όλες τις βιβλιοθήκες. Έτσι λειτουργούν. Ανέκαθεν. Από στόμα σε στόμα γίνεστε γνωστοί εσείς οι συγγραφείς, κ. Δημουλίδου, και όχι από τα παραδοσιακά διαφημιστικά κανάλια. Τι καλύτερο promotion για το συγγραφέα; Πιστέψτε με, αγαπητή μου, αν δεν υπήρχαν οι δανειστικές βιβλιοθήκες το αναγνωστικό σας κοινό θα ήταν πολύ, μα πολύ μικρότερο! Και η τσέπη σας σίγουρα πιο άδεια!
Ποτέ ένας μεγάλος συγγραφέας δεν θα πολεμούσε τις βιβλιοθήκες. Αντιθέτως, όλοι οι Μεγάλοι αγαπούσαν και αγαπούν, σεβόντουσαν και σέβονται τις βιβλιοθήκες. Τις δημιουργούσαν και τις δημιουργούν, τις εμπλούτιζαν και τις εμπλουτίζουν. Όχι με "αζήτητα" (ΔΕΝ υπάρχουν) αλλά με θησαυρούς του ανθρώπινου πνεύματος.
Εσείς δε γνωρίζετε τι είναι μια δημόσια βιβλιοθήκη, την προσφορά και την αξία της, αφού προφανώς δεν έχετε μπει παρά μόνον σε αυτή του σπιτιού σας. Έχετε το ακαταλόγιστο. Χαρείτε, λοιπόν, και πολλαπλασιάστε τα χρήματά σας, κολυμπήστε σ’ αυτά, αλλά σεβαστείτε τουλάχιστον τους αναγνώστες! Δεν είναι “αλεξιπτωτιστές”.
Ας το καλύτερα το θέμα!

aikker

UPDATE 24/10/12 9:01: κατέβασε την ανάρτηση μετά την κατακραυγή

Μπορείτε ολόκληρη την επιστολή στην αρχική της μορφή να τη δείτε εδώ http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/33217

UPDATE 23/10/12 9:01: δεν έχει το θάρρος ούτε να υποστηρίξει τη γνώμη της! διέγραψε από την επιστολή της τη φράση “ή να βρίσκεται στα αζήτητα. π.χ ένας Καζαντζάκης, ένας Ντοστογιέφσκι, μια Λιλίκα Ζωγράφου κλπ που τα βιβλία τους έχουν εκδοθεί εδώ και πολλά χρόνια." (κάπου πρέπει να έχω κρατήσει screenshot)