Σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε όλο στόμφο: «Στις
εκλογές που έρχονται θα αναμετρηθούν, από τη μία οι αριστερόστροφες
συνιστώσες ενός αδιέξοδου μηδενισμού, παρέα με έναν τυχοδιωκτικό
λαϊκισμό, και από την άλλη, οι δημιουργικές και ευρωπαϊκές δυνάμεις των νοικοκυραίων, της
παραγωγής».
Δυστυχώς για τον Αντώνη Σαμαρά, η απάντηση στους «νοικοκυραίους» του έρχεται από τη δημοτική μας παράδοση. Ακολουθεί το δημοτικό τραγούδι με τίτλο «Ο Κλέφτης»:
«Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης,
για ν΄ αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι αγελάδες
χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν»
-«Μάνα μου ΄γω δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης,
να καμ΄ αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν,
και νάμαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι των σκυλώνε.
φέρε μου το βαριό σπαθί και τ΄ αλαφρό τουφέκι,
να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά στα κορφοβούνια,
να πάρω δίπλα τα βουνά, να περπατήσω λόγγους,
να βρω λημέρια των Κλεφτών, γιατάκια καπετάνιων
να πάω να βρω τον Μάνταλο, να σμίξω τον Μποστέκη,
που πολεμούν με την Τουρκιά, και με τους Αρβανίτες
να μπω με δαύτους σύντροφος στα Τούρκικα κεφάλια
με μια σπαθιά να κόφτω τρεις, με το τουφέκι πέντε,
και με το γιαταγάνι μου, σαράντα και πενήντα»
Πουρνό φιλεί τη μάνα του, πουρνό ξεπροβοδιέται».
Περαστικά Αντωνάκη σε εσένα και στους προσκυνημένους «νοικοκυραίους» σου, που μας τους παρουσιάζεις σαν κάτι το σπουδαίο… Αυτή τη γη Αντωνάκη κλέφτες τη λευτέρωσαν, ποτέ οι «νοικοκυραίοι»…
πηγή
παραγωγής».
Δυστυχώς για τον Αντώνη Σαμαρά, η απάντηση στους «νοικοκυραίους» του έρχεται από τη δημοτική μας παράδοση. Ακολουθεί το δημοτικό τραγούδι με τίτλο «Ο Κλέφτης»:
«Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης,
για ν΄ αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι αγελάδες
χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν»
-«Μάνα μου ΄γω δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης,
να καμ΄ αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν,
και νάμαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι των σκυλώνε.
φέρε μου το βαριό σπαθί και τ΄ αλαφρό τουφέκι,
να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά στα κορφοβούνια,
να πάρω δίπλα τα βουνά, να περπατήσω λόγγους,
να βρω λημέρια των Κλεφτών, γιατάκια καπετάνιων
να πάω να βρω τον Μάνταλο, να σμίξω τον Μποστέκη,
που πολεμούν με την Τουρκιά, και με τους Αρβανίτες
να μπω με δαύτους σύντροφος στα Τούρκικα κεφάλια
με μια σπαθιά να κόφτω τρεις, με το τουφέκι πέντε,
και με το γιαταγάνι μου, σαράντα και πενήντα»
Πουρνό φιλεί τη μάνα του, πουρνό ξεπροβοδιέται».
Περαστικά Αντωνάκη σε εσένα και στους προσκυνημένους «νοικοκυραίους» σου, που μας τους παρουσιάζεις σαν κάτι το σπουδαίο… Αυτή τη γη Αντωνάκη κλέφτες τη λευτέρωσαν, ποτέ οι «νοικοκυραίοι»…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου