Μια υποψηφιότητα που «ακυρώνει» τον Σαμαρά

Μαρία Μητσοπούλου Η πρόταση υπέρ της υποψηφιότητας Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν φαίνεται να «περνάει» στα περισσότερα από τα κόμματα που μετέχουν στην ομάδα της ευρωαριστεράς στο ευρωκοινοβούλιο κι αυτό που μένει είναι η τυπική επικύρωσή της τον προσεχή Δεκέμβριο στο συνέδριο της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Προφανώς, η πρόταση αυτή που στηρίζεται από μια μειοψηφική δύναμη στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν οδηγεί τον Αλέξη Τσίπρα στο τιμόνι της Κομισιόν, έχει όμως τη σημασία της. Καταρχάς για την ευρωπαϊκή Αριστερά, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη αριστερή δύναμη που εν μέσω πανευρωπαϊκής κρίσης έφτασε στον προθάλαμο της εξουσίας, τη στιγμή που τα περισσότερα «ομόλογα» ευρωπαϊκά κόμματα παραμένουν καθηλωμένα, απαξιωμένα, ή έστω παρουσιάζουν μικρή άνοδο. Επομένως, για την ευρωπαϊκή αριστερά η υποψηφιότητα Τσίπρα θα σήμαινε την ανανέωσή της και την αναβάθμιση του κύρους της με ένα νεαρό και φρέσκο πρόσωπο το οποίο στη χώρα του παρουσιάζει σημαντική δυναμική. Όσον αφορά τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, που φαίνεται να αποδέχεται την υποψηφιότητα,  η υποψηφιότητα αυτή ακυρώνει δύο από τις βασικές «πρωθυπουργικές» εκστρατείες συκοφάντησης του ΣΥΡΙΖΑ: το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «αντιευρωπαϊστής» και ότι είναι «άκρο» ή αλλιώς «ακραία αντιπολίτευση». Ήδη ο Τσίπρας, στο θεσμικό επίπεδο έχει αναγορευθεί σε θεσμικό συνομιλητή παραγόντων του ευρωκοινοβουλίου και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας (Σούλτς, Σβόμποντα), αλλά και της ΕΚΤ (Άσμουσεν). Μια υποψηφιότητα για την προεδρία της Κομισιόν απλώς θα ισχυροποιήσει τη θέση του στα ευρωπαϊκά πράγματα. Αν ο Σαμαράς συνεχίσει να αποκαλεί «αντιευρωπαϊστή» κάποιον που θα είναι υποψήφιος για πρόεδρος της Κομισιόν το λιγότερο θα γελοιοποιείται. Εκτός κι αν αποδίδει στον Τσίπρα ειδικές ικανότητες τέτοιες που να του επιτρέπουν να δουλεύει τους πάντες ψιλό γαζί και να δέχεται την υποψηφιότητά του μόνο και μόνο για να καταστρέψει την καρδιά του ευρωπαϊκού οικοδομήματος εκ των έσω. Επιστρέφοντας και πάλι στην πραγματικότητα, ας αναρωτηθεί ο Σαμαράς και οι επιτελείς του πως θα σταθεί το επιχείρημα περί «ακραίου» ΣΥΡΙΖΑ που υποθάλπει πράξεις βίας ή και τρομοκρατίας, όταν τμήμα των ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων του αναθέτει να ηγηθεί της ευρωπαϊκής προεκλογικής του καμπάνιας; Θα καλέσει ο Σαμαράς τις ομόλογές του πολιτικές δυνάμεις να καταγγείλουν και να αποτρέψουν την υποψηφιότητα Τσίπρα. Θα γίνει διώκτης, μαζί με το Φαήλο και τον Χρύσανθο, των αριστερών δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη; Στο μεταξύ την ώρα που ο Τσίπρας θα μετουσιώνει τον συμβολισμό ενός επιτυχημένου αριστερού παραδείγματος (μιλάμε πάντα για τους συμβολισμούς και την πολιτική επικοινωνία  και όχι για την ουσία, αυτή είναι άλλη συζήτηση) ο Σαμαράς θα πασχίζει να τα βγάλει πέρα με τις απαξιωτικές πιέσεις της τρόικας, εκλιπαρώντας για ένα «δώρο» που δεν έρχεται…   topontiki