Corpus Christi: Το «σύνηθες» θύμα της «διαννόησης», ο Χριστός. Όχι ο Γιαχβέ, όχι ο Μωάμεθ. Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, μονότονα και κουραστικά, σε σημείο πια, να θεωρείται και εντελώς προβλέψιμη.

Όποιος «τελειωμένος», σκηνοθέτης, ηθοποιός, ποιητής, διανοούμενος, κουλτουριάρης, τραγουδιάρης και πάει λέγοντας, θέλει να επιπλεύσει στον βόθρο στον οποίο είμαστε βουτηγμένοι, ασχολείται με «τα ιερά και τα όσια» του Λαού μας. Ενός Λαού, που εδώ και χρόνια έχει χάσει και τον δικό του ηθικό μπούσουλα, μέσα στη παγκάλεια λογική, του «μαζί τα φάγαμε».


Προχθές η άλλη με τον Αθανάσιο Διάκο, σήμερα ο άλλος με τον Χριστό, τον Aρχηγό και Iδρυτή της Πίστης δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Και από δίπλα δυστυχώς παίζοντας το παιχνίδι του κάθε καλλιτεχνοπίτουρα, εκατοντάδες οργισμένοι, άλλοι Χριστιανοί, άλλοι ρασοφόροι, άλλοι συλλέκτες κομματικών ψηφουλακίων, χτυπιούνται μπροστά στο ταμείο εισπράξεων, με μόνο αποτέλεσμα, να το... φουσκώνουν, ενώ θάπρεπε να παραμένει άδειο.

Όσοι θέλουν να υπερασπιστούν την Πίστη τους,  θα πρέπει να γνωρίζουν πως ο εχθρός τους, δεν είναι ο κάθε χλιμίντζουρας, τελειωμένος «καλλιτέχνης». Εχθρός τους είναι το νεοταξίτικο σύστημα που έχει διεισδύσει παντού και έχει διαβρώσει τα πάντα. Αυτό χρηματοδοτεί, αυτό στηρίζει οικονομικά, αυτό καθοδηγεί και αυτό θέλει γκρέμισμα.

Αν υπήρχε ευνομούμενη πολιτεία και όχι το σημερινό απέραντο πεδίο της εκπόρνευσης των θεσμών και της διάλυσης του κοινωνικού ιστού, οι «τελειωμένοι», δεν θα είχαν καμία θέση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα «προς γνώσιν», είναι οι Pussy Riots, ένα υποτιθέμενο Πανκ Ροκ συγκρότημα το οποίο έκανε κάτι πολύ χειρότερο από το Corpus Christi: Τα μέλη του, μπήκαν σε ναό της Μόσχας, βεβηλώνοντας τον Οίκο του Θεού της Πίστης, εκατομμυρίων Ρώσων Ορθοδόξων. Το αποτέλεσμα: Δύο χρόνια φυλακή στις Pussy Riots, μη εξαγοράσιμη και χωρίς αναστολή. Και με μια πρόταση στις Pussy Riots με νόημα, του Βλαδίμηρου Πούτιν, «να τολμήσουν αν μπορούν να κάνουν το ίδιο σε Μουσουλμανικό Τέμενος του Καυκάσου, ή σε Συναγωγή του Τελ Αβίβ».

Οι Βασιλείου, Κιτσοπούλου κλπ «κουλτουριάρηδες», δεν θα τολμούσαν, ούτε καν να σκεφθούν να ανεβάσουν έργα για τον Μωάμεθ και τον Γιαχβέ. Εδώ όμως, υπάρχει το εύκολο θύμα: Ο Χριστός. Και από πίσω, ένα ολόκληρο σύστημα της νέας τάξης για να στηρίξει και να χρηματοδοτήσει.

Όσο για τον Εσταυρωμένο που μας κοιτά από το Σταυρό του με θλίψη για την κατάντια μας, είναι σίγουρο πως θάλεγε – όπως είπε σε αυτούς που τον κορόιδευαν όντας πάνω στον Σταυρό: «Αφες αυτοίς. Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».

Ο Χριστός λοιπόν, δεν μας ζητά, να διαδηλώσουμε κατά αυτών οι οποίοι τον χλευάζουν και τον κοροϊδεύουν. Μας ζητά κάτι πολύ περισσότερο, πιο σαφές, αλλά και πιο δύσκολο: Να πάρουμε το φραγγέλιο και να διώξουμε αυτούς που έκαναν «τον οίκον του πατρός του, οίκον εμπορίου».

Στις 5 Νοεμβρίου λοιπόν, εκεί που μας καλεί η φωνή της κοινής Πίστης, της κοινής ιστορίας, της συλλογικής συνείδησης και του ιστορικού καθήκοντός μας, μπροστά στη Βουλή των Ελλήνων, ελάτε να πάρουμε το φραγγέλιο. Να διώξουμε όλους αυτούς που μετέτρεψαν τον «οίκο των νεκρών και των αγέννητων αυτού του τόπου, σε οίκο εμπορίου και συναλλαγής». Και να παραδώσουμε στις γενιές που έρχονται, μια Πολιτεία, στην οποία κανείς δεν θα μπορεί να προσβάλει κανενός τα όσια και τα ιερά και να παραμένει ατιμώρητος.

Πατριωτικό Μέτωπο
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης