Προς τον κο Ανδρουλάκη

Λυπάμαι πολύ, αγαπητέ κύριε Μίμη, γιατί όλο αυτό τον καιρό μας φλομώσατε στο παραμύθι, όπου βρισκόσασταν κι όπου... στεκόσασταν μιλούσατε για την αδιέξοδη πολιτική, για την θηριώδη αναλγησία του Πασοκ, για τα δυσβάσταχτα φορολογικά μέτρα και διατυμπανίζατε πως θα πείτε όχι. Κάποιοι σας πίστεψαν κι είπαν, μπράβο ρε, παλικάρι ο ψηλός!!!

Τελικά είπατε ναι. Αγαπητέ κύριε, δεν φέρονται έτσι οι άντρες και πολύ περισσότερο οι Πειραιώτες.

Εκεί κάτω κύριε είμαστε μπεσαλήδες. Το ναί είναι ναί και το όχι είναι οχι.

Εσείς δώσατε άλλο νόημα στη λέξη οχι. Ψηφίσατε λοιπόν ναι σαν καλό παιδί, μετά προσπαθήσατε να δικαιολογηθείτε, αλλά... δεν είχε πλέον κανένα νόημα. Ρίξατε κι εσείς λίγο παραπάνω τσιμέντο στον τάφο των παιδιών μας. Περάστε κι εσείς από 'δω, με τους άλλους. Η κοινωνία πλέον σας ξέρει καλά με ονόματα και διευθύνσεις.
Ξεροκατάπινε χθες ο ΓΑΠ όταν μιλούσε για κρεμάλες και Γουδί και σας παρέσυρε όλους στο διχαστικό του παιχνίδι.

Καλύτερα να μην περνάτε πλέον απο την πλατεία του Δημαρχείου συχνά. Για ανθρωπάκια σαν εσάς υπάρχουν και τα στενά του Πειραιά, που συνήθως κρύβουν εκπλήξεις ΟΧΙ πάντα ευχάριστες... εκτός κι αν αποφασίσετε να μας κάνετε την έκπληξη στην ονομαστική απόψε. Οψόμεθα...

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

 πηγή