Αυτούς που μαυρίσαμε στις εκλογές, τους τρώμε τώρα στη μάπα να εγκαινιάζουν σταθμούς

Έπεσε το μάτι μου και πάλι στην τηλεόραση και γέλασα πολύ πατριώτες, έζησα ένα ντεζαβού να το πω; Ένα έλα παπού μου να σου δείξω τα αμπελοχώραφα σου να το πω; Κάτι έζησα πάντως βλέποντας αυτόν που υπέγραψε το μνημόνιο χωρίς να το έχει διαβάσει, να προΐσταται στα εγκαίνια των τεσσάρων σταθμών μετρό της Αθήνας. Πέρα από το γέλιο ανακατεύτηκε το στομάχι μου, σαν να
ήταν χθες ρε guys… Δεν θέλω άλλο…
Είμαι στα πάνω μου είμαι στα ωραία μου, γιατί με τρέλανες εσύ αγάπη νέα μου…
Και σκεφτόταν το Χρυσοχοίδι: “Ξαφνικά εκεί που είπα πως μαράθηκα, σαν λουλούδι ότι έκλεισα και πάει, ξαφνικά από το greek success ερωτεύτηκα και τίποτα στη γη δε με κρατάει.”
Ε ρε ψυχεδέλεια… Αυτούς που οι ψηφοφόροι καταπόντισαν στις εκλογές, τους τρώμε τώρα στη μάπα να εγκαινιάζουν σταθμούς. Ε άι στο διάολο!
Τι ζώα που είμαστε τελικά…
26 Ιουλίου του σωτήριου έτους 2013 και παρότι έχουν περάσει χρόνια, δεν έχω πάψει να ξερνάω ακόμα. Έχω πάρει αγκαλιά έναν Βουλγάρικο κόκκινο αφρίζοντα οίνο και παρηγορούμαι γιατί κάνουμε το ένα λάθος πάνω στο άλλο, ο Σαμαράς θα είναι και το πιο μεγάλο. Από τη μοίρα μας γραμμένο θα είναι να καταστρέφουμε ότι αγαπάμε…
Και κάνουμε το ένα λάθος πάνω στο άλλο… Άντε γεια μας!
Τι άλλο άκουσα, α ναι, για το Πολιτιστικό κέντρο που έκανε την δωρεά στο καθεστώς ένας πλούσιος, ωραία, και εις άλλα με υγεία. Για να δίνει αυτός από τους παράδες του φανταστείτε πόσα περισσότερα γλυτώνει, ή το κάνει για την υστεροφημία του; E άι σιχτίρ! Αυτή είναι η νέα Ελλάδα που φέρνουμε είπε και το τσουτσέκι ο Σαμαράς. Τα είχε όλα η Μαριωρή ο φερετζές της έλειπε…
Να ταν η χαρά οικόπεδο, και άλλη μια φορά σαν παλιόπαιδο, και άλλη μια φορά βρε μάγισσα να γυρνούσα εκεί, να γυρνούσα εκεί που σε άφησα, και άλλα στη ζωή τηλεγράφησα, και άλλα στη ζωή περίμενα και όχι φυλακή… (Κοντά είναι…)
Έτσι είναι η ζωή και πως να την αλλάξεις, άλλοι κλαίνε και άλλοι γελάνε δηλαδή…
Ιούλιος, ζέστη και όλα κυλούν όπως κυλούσαν, σχεδόν δηλαδή, μη σταματάτε μη, ούτε για μια στιγμή το Χάλι Γκάλι… ‘Η σκέτο το Χάλι δηαλδή…
Ο πολιτικός στο μπαλκόνι, μιλάει και λέει πολλά, και ο κόσμος που ακούει πελαγώνει, και λέει από μέσα του, μαλακά, πιο μαλακά, βγάλε το λόγο σου πιο μαλακά. Μας είπανε ότι τα ράντζα θα φύγουνε από τις κλινικές, και θα ‘χουν κρεβάτια καβάντζα, για να ξαπλώνουμε μαλακά, πιο μαλακά, να μας ξαπλώνουνε πιο μαλακά…
Μην τρέμεις για την εφορία, γιατί μόνο αυτή σε αγαπά…
Με λόγια, και λόγια, και λόγια, σε φέρανε τούμπα ξανά, και ενώ σου την κάναν λαμόγια, πάλι τους πίστεψες μαλακά, πιο μαλακά, πάλι τους πίστεψες πιο μαλακά…
Μου λες να σε ξαναψηφίσω, γιατί μου ‘χεις φτιάξει πολλά, την ψήφο μου για να τιμήσω, είναι απαραίτητο μαλακά, πιο μαλακά, να σου τη ρίξω και ‘γω μαλακά.
Ένα μεγάλο σπέσιαλ ευχαριστώ στον Χάρυ Κλύν που μας συντροφέυει μια ζωή.
kostasoutsider.com
Freepen