Συνέντευξη Ιωάννη Κοραντή:
Να σταματήσει η τουρκοφοβία και να γίνουν δημοψηφίσματα για τα μείζονα ζητήματα που απασχολούν την χώρα
Αν δεν χτυπήσουμε γροθιά στο «μαχαίρι», να μην περιμένουμε να το κάνει κάποιος άλλος για εμάς
Έρχεται κοινωνική έκρηξη, που δεν θα μπορέσει να την αντιμετωπίσει αυτή η κυβέρνηση
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Το πολιτικό σκηνικό της χώρας στερείται πλέον των υπηρεσιών ενός λαμπρού διπλωμάτη, ο οποίος
σήμερα βρίσκεται (με προσωπική του απόφαση) εκτός του Κοινοβουλίου και είναι άριστος γνώστης των εθνικών θεμάτων της χώρας μας, αφού διετέλεσε και εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. στην αρμόδια επί εθνικών θεμάτων επιτροπή της Βουλής.
Ο κ. Ιωάννης Κοραντής, ένας από τους επαρκέστατους στην γνώση επί των Ελληνοτουρκικών θεμάτων, μας παρεχώρησε μία διαδικτυακή συνέντευξη, στην οποία δεν διστάζει να μιλήσει για εκείνα που άλλοι σιωπούν ή και αποφεύγουν. Αξιοσημείωτο, μάλιστα, είναι το γεγονός πως απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που του θέσαμε, ενώ κατέθεσε και την πικρία του για το ότι ο Έλληνας πολίτης δεν κατόρθωσε να βρει μέχρι σήμερα τον καλό του εαυτό, εκείνον που απαιτεί η παρούΣΑ χρονική συγκυρία.
Κυβέρνηση Σαμαρά. Τι περιμένετε από το νέο πρωθυπουργό; Τι θα τον συμβουλεύατε και τι θα του ευχόσασταν τη στιγμή που η χώρα δείχνει να είναι απροετοίμαστη για το χειρότερο. Πολλοί μιλάνε ακόμη και για πείνα. Πιστεύετε πως μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο; Έχετε διαπιστώσει κρατική αμεριμνησία για την προετοιμασία του κράτους απέναντι στο χειρότερο σενάριο;
Η νέα Κυβέρνηση οφείλει, κατά πρώτο λόγο, να ξεκαθαρίσει την ατμόσφαιρα. Πρέπει να εξηγήσει –και να πείσει επ’ αυτού- στον ελληνικό λαό ότι τα σημερινά δεινά και αδιέξοδα οφείλονται στις τραγικές πολιτικές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και σειρά κοντόφθαλμων, ρηχών και αλλοπρόσαλλων αποφάσεων και μέτρων. Οφείλει, με άλλα λόγια, να κάνει την αυτοκριτική για όσα έγιναν μέχρι τον Ιούνιο. Τέτοια πραγματική αυτοκριτική δεν άκουσα.
Κατά δεύτερο λόγο, αναμένω η νέα Κυβέρνηση να βάλει επί τέλους βαθειά το μαχαίρι στη πληγή που αποτελούν οι συντεχνίες και τα συνδικάτα που θεωρούν ότι μπορούν να παραβιάζουν ασύστολα το Νόμο, με την κάλυψη των κομματικών τους ταγών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Διερωτώμαι πως περιμένουμε να έλθουν επενδύσεις σ’ αυτόν τον τόπο όταν μερικές δεκάδες μαγκουροφόροι κομματικοί εγκάθετοι έχουν αποκλείσει εδώ και μήνες τη πρόσβαση στη Χαλυβουργική, στέλνοντας στην ανεργία εκατοντάδες εργαζομένους, οδηγώντας την επιχείρηση σε κλείσιμο και γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις σχετικές δικαστικές αποφάσεις, ενώ το Κράτος παρακολουθεί αδιάφορο και απαθές.
Τέλος, η νέα Κυβέρνηση οφείλει να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό, όσο σκληρή και αν είναι αυτή. Μισόλογα, ένα βήμα μπρός-δύο βήματα πίσω, υπεκφυγές και αοριστίες εξαερώνουν την όποια εμπιστοσύνη έχει ακόμη ο λαός μας για τη Διοίκηση του και προδιαγράφουν αρνητικά το μέλλον.
Ανατολική Μεσόγειος. Καζάνι που βράζει. Ποια πρέπει να είναι η θέση της Ελλάδας;
Έχουμε δει κατ’ επανάληψη στόλους να συγκεντρώνονται στην Ανατολική Μεσόγειο κάθε φορά που εκδηλώνεται μία κρίση. Αυτή την φορά όμως, ως φαίνεται, με αφορμή την κρίση στη Συρία η συγκέντρωση είναι μεγαλύτερη παρά ποτέ.
Η ουσία είναι ότι μεταβάλλονται οι συσχετισμοί δυνάμεων στη περιοχή και αλληλοσυγκρούονται τα συμφέροντα –γεωστρατηγικά, πολιτικά, οικονομικά- πολλών χωρών. Αμερικανοί, Ρώσοι, Γάλλοι, Βρεταννοί, Τούρκοι, Ισραηλινοί, αναπτύσσουν ναυτικές δυνάμεις και πραγματοποιούν ασκήσεις σε μια «επίδειξη σημαίας» και όχι μόνο. Είναι πρόδηλο π.χ. ότι για τη Ρωσία ενδεχόμενη κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ και μη εξασφάλιση φιλικής προς τη Μόσχα διαδόχου κατάστασης θα οδηγήσει σε απώλεια της ναυτικής βάσης στην Ταρσό και θα στερήσει από τη Ρωσία ένα στρατηγικό στήριγμα στη Μεσόγειο.
Στο πλαίσιο αυτό η Ελλάδα καλείται να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις. Ως μέλος του ΝΑΤΟ, πιθανώς θα κληθεί να διαθέσει, όπως έκανε και στο παρελθόν, τη βάση της Σούδας –μεταξύ άλλων- για «ανθρωπιστικές επιχειρήσεις», ουσιαστικά παρέχοντας στήριξη στη πολιτική και τους στόχους των ΗΠΑ στη περιοχή. Παράλληλα όμως είναι υποχρεωμένη να λάβει σοβαρά υπόψη τα ρωσικά συμφέροντα –που παραμένουν αναλλοίωτα- για έξοδο και παρουσία στη «θερμή θάλασσα», συμφέροντα που σε πολλά σημεία ταυτίζονται με τα δικά μας.
Δεύτερο ζήτημα που απαιτεί την ελληνική εγρήγορση είναι η ΑΟΖ και η μελλοντική εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων ειδικότερα στο Νότιο Αιγαίο. Σε κάθε περίπτωση, κοινός παρονομαστής παραμένει η τουρκική απειλή. Η ελληνική εξωτερική πολιτική θα πρέπει να επιδείξει ευστροφία, ευελιξία αλλά και σταθερότητα για να προασπίσει τα εθνικά μας συμφέροντα, φροντίζοντας πάντοτε να σκέπτεται ποιό θα είναι το δεύτερο βήμα πριν κάνει το πρώτο προς οιανδήποτε κατεύθυνση.
ΑΟΖ. Ακούσαμε από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να αναφέρεται σε αυτήν στις κυβερνητικές του εξαγγελίες. Τι περιμένετε να γίνει;
Πολλές εξαγγελίες περί ΑΟΖ έχουμε ακούσει, τον τελευταίο καιρό, κατά κανόνα όμως συνοδευόμενες από τη ρήτρα υλοποίησης «στον κατάλληλο χρόνο». Πολιτικά, το μήνυμα που μεταδίδεται έτσι είναι πως ό,τι παίρνουμε με το ένα χέρι το δίνουμε με το άλλο. Χάσαμε, δεκαετίες τώρα, πολύτιμο χρόνο.
Μέσα από μια απαράδεκτη τουρκοφοβία, καταστήσαμε το ζήτημα της ΑΟΖ μας –και αυτό- έρμαιο της πορείας και της προοπτικής των ελληνο-τουρκικών σχέσεων. Δεν θα αναλύσω εδώ την ανάγκη και σκοπιμότητα ανακήρυξης ΑΟΖ το συντομότερο δυνατό και την επακόλουθη οριοθέτηση με κράτη όπου υπάρχει θέμα επικάλυψης. Παράλληλα όμως, χωρίς να αμφισβητώ το μέγεθος των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που φιλοδοξούμε να αξιοποιήσουμε, θεωρώ άκαιρο και επικίνδυνο να αφήνεται να δημιουργηθεί, ακόμη δε χειρότερα να καλλιεργείται, η προσδοκία ότι σε βραχύ χρονικό διάστημα θα εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων που θα λύσουν δια παντός το οικονομικό μας πρόβλημα.
Θα περάσουν χρόνια για να δούμε φώς από τη πλευρά αυτή.
ΕΟΖ. Ποια είναι η γνώμη σας; Τι έχετε να πείτε για την περίπτωση της ΕΟΖ στην Θράκη;
Η ΕΟΖ στη Θράκη είναι μία λύση, μία κάποια λύση, αλλά όχι η πανάκεια. Ας μη λησμονούμε ότι, ακόμη και εάν εξασφαλισθεί η σύμφωνη γνώμη της ΕΕ, η ΕΟΖ θα έχει εξ ορισμού περιορισμένο βίο. Ως εκ τούτου, οι μελλοντικοί επενδυτές εύλογα θα επιδιώξουν την απόσβεση της επένδυσης τους και την μεγιστοποίηση των κερδών τους σε βραχύ, κατ’ ανάγκη, διάστημα, προβάλλοντας ενδεχομένως απαιτήσεις, και δη εκβιαστικά, που θα είναι δύσκολο τότε να αποκρουσθούν.
Από την άλλη πλευρά η εκ προοιμίου απόκρουση της ΕΟΖ θα έστελνε αρνητικά μηνύματα προς πολλές κατευθύνσεις και πάντως δεν θα βοηθούσε στην ανάπτυξη της περιοχής.
Επιβάλλεται συνεπώς, και στον τομέα αυτό, η Πολιτεία να προχωρήσει με σύνεση αλλά και αποφασιστικότητα, ειδικά προκειμένου περί του εθνικά ευαίσθητου χώρου της Θράκης.
Η προκλητικότητα των Σκοπίων συνεχίζεται δια στόματος του προέδρου τους κ. Ιβάνοφ. Τι θα προτείνατε -ως διπλωμάτης- να γίνει από την Ελληνική πλευρά;
Δεν είμαι αισιόδοξος. Δια των πράξεων ή παραλείψεων τους, οι Κυβερνήσεις μας των τελευταίων ετών άφησαν το Σκοπιανό να περιέλθει σε στασιμότητα. Μια στασιμότητα που –ας μην βαυκαλιζόμαστε- εξυπηρετεί τους Σκοπιανούς και όχι την Ελλάδα. Και ναι μεν η εκάστοτε κυβερνητική προπαγάνδα θέλει να μας πείσει ότι «όλα πάνε καλά, κανένας δεν μας ασκεί πιέσεις, οι Σκοπιανοί είναι αυτοί που είναι στριμωγμένοι» κ.λ.π. κ.λ.π., πλην όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Αλλά ως εδώ, ας μην ξύνω πληγές (πχ απόφαση ΔΔ Χάγης).
Τι προτείνω; Απλά, να ξυπνήσει η Πολιτεία από τον βαθύ ύπνο της, να καταγγείλει την Ενδιάμεση Συμφωνία και να επανέλθει στη συμφωνία του Συμβουλίου Αρχηγών του 1992 που απέκλειε τη χρήση του όρου «Μακεδονία» ή παρελκόμενου για το όνομα της γείτονος.
Σε κάθε δε περίπτωση να δεσμευθεί ότι οιαδήποτε συμφωνία ως προς το όνομα της πΓΔΜ, εάν και όταν καταλήξουμε σε συμφωνία, θα τεθεί υπό τη κρίση του ελληνικού λαού δια δημοψηφίσματος ώστε ο καθένας από εμάς να αναλάβει τις ευθύνες του.
Τσάμηδες. Τους είδαμε να «παρελαύνουν» κοντά στα Ελληνικά σύνορα, να απαιτούν επιστροφή των περιουσιών τους και να απειλούν την Ελλάδα. Είναι ένα απλό φαινόμενο ή κάτι στο οποίο θα πρέπει να σταθούμε και να το αντιμετωπίσουμε. Γιατί, κατά την γνώμη σας δεν έχει γίνει τίποτε μέχρι σήμερα από τις Ελληνικές κυβερνήσεις;
Δεν είναι ασφαλώς ένα απλό φαινόμενο. Και εδώ, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, η Ελλάδα παρέμεινε στην ουσία απαθής, περιοριζόμενη σε κάποια διπλωματικά διαβήματα προς τα Τίρανα χωρίς να θελήσει να εξηγήσει στην εκάστοτε Αλβανική κυβέρνηση –διότι τραβάει χρόνια αυτή η ιστορία- ότι εάν τα ίδια τα Τίρανα, παραμερίζοντας τους όποιους μικροπολιτικούς υπολογισμούς και μικροσυμφέροντα τους, δεν φροντίσουν να εξαλείψουν το φαινόμενο «Τσάμηδες», οι συνέπειες θα είναι βαρύτατες για την ευρωατλαντική πορεία της χώρας τους, και όχι μόνο.
Η Αλβανία μπήκε στο ΝΑΤΟ και η Ελλάδα όχι απλώς δεν αντέδρασε αλλά υποστήριξε ενθουσιωδώς. Η Αλβανία τώρα χτυπάει την πόρτα της ΕΕ ενώ οι Τσάμηδες οργιάζουν. Η Ελλάδα τι θα κάνει;
Λαθρομετανάστευση. Τεράστιο κεφάλαιο. Αρκεί η μείωση του αριθμού εισαχθέντων ή πρέπει να δούμε και τι θα γίνει με τους ήδη υπάρχοντες στην χώρα; Πολλοί καταλήγουν στο έγκλημα, ενώ άλλοι εμπλέκονται με «περίεργες» ομάδες, με ΜΚΟ ή με τόπους συναντήσεων –που είναι εκτός ελέγχου- όπου πληροφορίες αναφέρουν την συνεργασία τους με μυστικές υπηρεσίες ξένων χωρών. Εσείς τι θα προτείνατε, πως θα αντιμετωπίζατε το σύνθετο αλλά και απειλητικό για την εσωτερική ειρήνη και την ασφάλεια των πολιτών «φαινόμενο»;
Λαθρομετανάστευση. Πράγματι ένα τεράστιο ζήτημα για το οποίο τα πάντα – ή σχεδόν τα πάντα- έχουν λεχθεί και γραφεί. Περιορίζομαι συνεπώς στις προτάσεις μου:
Πληρωμένες καταχωρήσεις, σε τακτικά διαστήματα, στα ΜΜΕ των κυριοτέρων χωρών προέλευσης των λαθρομεταναστών, σχετικά με τις βαριές συνέπειες για όσους επιχειρήσουν να εισέλθουν λαθραία στην Ελλάδα. Δραστηριοποίηση μας στα πλαίσια της ΕΕ προς την κατεύθυνση αύξησης της αναπτυξιακής βοήθειας για τις χώρες εκείνες που λαμβάνουν δραστικά μέτρα για την απαγόρευση παράνομης εξόδου των υπηκόων τους από το έδαφος τους. Εντελώς αντίστροφη πορεία, δηλαδή παρεμπόδιση ή και μπλοκάρισμα –όπου τούτο είναι εφικτό- της αναπτυξιακής και γενικότερα οικονομικής βοήθειας προς τους δυστροπούντες. Σκλήρυνση της στάσης της ΕΕ έναντι της Τουρκίας όσον αφορά τη συμφωνία επανεισδοχής. Περαιτέρω αυστηροποίηση της νομοθεσίας για τις επιβαλλόμενες ποινές στους διακινητές λαθρομεταναστών. Αυξημένες προσπάθειες, σε κάθε επίπεδο, για τη κατάργηση του διαβόητου κανονισμού «Δουβλίνο 2». Επιδίωξη επίτευξης συμφωνίας με τους εταίρους μας για ένα δίκαιο επιμερισμό βαρών. Αυξημένη φρούρηση στα σύνορα μας με τη Τουρκία με αλλαγή των κανόνων εμπλοκής των ΕΔ. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με μία πραγματική εισβολή που χρειάζεται μια δυναμική, και όχι στατική, αντιμετώπιση. Η εικόνα που προβλήθηκε προς ημερών στα τηλεοπτικά κανάλια δεκάδων λαθρομεταναστών που είχαν εισέλθει παράνομα και περίμεναν υπομονετικά, μερικές εκατοντάδες μέτρα εντός ελληνικού εδάφους, να τους περιμαζέψει κάποια περίπολος, είναι ντροπιαστική. Συστηματική, επί καθημερινής βάσης, απέλαση λαθρομεταναστών με πλήρη απορρόφηση των διατιθεμένων για το σκοπό αυτό κοινοτικών κονδυλίων.
Ελληνοτουρκικά και προκλήσεις της Άγκυρας σε Θράκη και Δωδεκάνησα. Γνωρίζουμε ότι έχετε ασχοληθεί και στην κοινοβουλευτική σας θητεία, με ερωτήσεις που ποτέ δεν απαντήθηκαν. Παρατηρείτε κάποια βελτίωση στην αντιμετώπιση από την Ελληνική πλευρά;
Όχι, δεν βλέπω ουσιαστική βελτίωση. Σε τούτο συντελούν δυστυχώς και τα ΜΜΕ, που σφιγμένα μέσα στη μέγγενη της οικονομικής καθημερινότητας, ελάχιστα ασχολούνται με την προκλητική στάση της γείτονος. Όταν π.χ. ο κ. Μπαγίς λέγει ξεκάθαρα ότι η Τουρκία δεν εγκρίνει τη Διεθνή Σύμβαση Δικαίου Θαλάσσης του 1982 «διότι έχει προβλήματα με την Ελλάδα στο Αιγαίο» χρειάζονται άλλα σχόλια;
Σήμερα η δράση δείχνει αυξάνεται ποσοτικά και ποιοτικά, αφού ο νέος τούρκος πρόξενος στην Θράκη έχει αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά και έτοιμο έδαφος από τον προηγούμενο στην θέση του προξένου στο Τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Η Θράκη είναι «αχίλλειος πτέρνα» και πως οφείλει η Ελληνική Πολιτεία να σταθεί στην τουρκική δραστηριότητα στην ακριτική αυτή περιοχή;
Η εξέλιξη των πρόσφατων εκλογών πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά διότι απέδειξε την πλήρη χειραγώγηση της ψήφου των Ελλήνων μουσουλμάνων από το Τουρκικό Γενικό Προξενείο Κομοτηνής.
Οι μουσουλμάνοι υποψήφιοι ήσαν υποχρεωμένοι να συμμετέχουν σε τουρκικές εθνικιστικές εκδηλώσεις, να συνεργάζονται στενά με το Προξενείο και με τους δύο ψευτομουφτήδες –αλήθεια, τι περιμένει η Κυβέρνηση για να τους στείλει στη Δικαιοσύνη με την κατηγορία αντιποίησης Αρχής;- και να συναντώνται με διακεκριμένα στελέχη του τουρκικού βαθέως κράτους. Κατά τα λοιπά, οι τοπικοί αιρετοί άρχοντες υπακούουν πειθήνια στα κελεύσματα του Γεν. Προξενείου προσδοκώντας μικροκομματικά οφέλη. Τι θα έπρεπε να γίνει;
Πρωτίστως να καταστήσει σαφές η ελληνική κυβέρνηση στην τουρκική ότι η έκνομη δραστηριότητα του Γενικού Προξένου Κομοτηνής και των συν αυτώ θα αντιμετωπισθεί όπως προβλέπουν οι Διεθνείς Συμβάσεις, αντί να αποστρέφει το βλέμμα ή να αρκείται στην ξύλινη γλώσσα των κοινοβουλευτικών απαντήσεων.
Δεύτερον, να φροντίσουν όλα τα κόμματα –διότι το θέμα δεν αφορά μόνο τη Κυβέρνηση- να βάλουν τη Πατρίδα και το Έθνος πάνω από τα μικροκομματικά τους συμφέροντα.
Ελληνική κοινωνία. Βάλλεται από παντού και οδηγείται στην εξαθλίωση. Είστε μέρος και μέλος αυτής της κοινωνίας. Τι βλέπετε πως μπορεί να γίνει; Υπάρχει περίπτωση μιάς έκρηξης και αν ναι, ποιοι λόγοι (πέρα από τους οικονομικούς) μπορούν να δημιουργήσουν την έκρηξη αυτή;
Πολύ φοβάμαι ότι οδηγούμεθα μαθηματικά προς μια κοινωνική έκρηξη, εάν η κατάσταση δεν μεταβληθεί ριζικά. Το κύμα αυτοκτονιών που εκδηλώνεται τον τελευταίο καιρό φέρνει κακά μαντάτα. Η αυτοκτονία είναι μια εκδήλωση απόγνωσης από κάποιον που έχει χάσει τα πάντα. Εάν όμως δεκάδες, εκατοντάδες «κάποιοι» που και αυτοί δεν έχουν τίποτε να χάσουν, αποφασίσουν αντί να αφαιρέσουν τη ζωή τους να δώσουν αλλού διέξοδο στην οργή τους, τι θα κάνει το Κράτος;
Ελληνικός στρατός και Σώματα Ασφαλείας. Μετά τις μειώσεις του υλικού, έρχονται και οι μειώσεις των μισθών στους υπηρετούντες το στράτευμα. Ποια η γνώμη σας; Τι θα περιμένατε να γίνει ώστε να σταματήσει αυτός ο ψυχολογικός πόλεμος;
Γίνεται το χειρότερο που θα μπορούσε να γίνει. Και θα συνεχίσει να γίνεται έως ότου τεθεί σε ευρύτατη συζήτηση, στη Βουλή αλλά κυρίως στη κοινωνία μας, το ερώτημα τι είδους Εθνική Άμυνα και Ασφάλεια θέλουμε;
Μέχρι ποίου σημείου είμαστε διατεθειμένοι, ως Έλληνες, να υποβληθούμε σε στερήσεις χάριν της διαφύλαξης της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας ως και της έννομης τάξης;
Μέχρι τότε πολύ φοβάμαι ότι θα δίνεται μια συνεχής μάχη οπισθοφυλακής αλλά με απώλειες κάθε φορά.
Κύπρος. Μία θλιβερή επέτειος που λειτούργησε ως καταλύτης για όσα συνέβησαν. Μία συνεχής ανοιχτή πληγή. Μπορείτε να μας πείτε ως πολίτης πως νιώθετε, ως διπλωμάτης τι θα μπορούσε να γίνει και δεν έγινε, αλλά και ως Έλληνας τι περιμένετε πλέον να συμβεί στην Κύπρο που απειλείται από το μνημόνιο, από την Άγκυρα και από μία Μέση Ανατολή που βράζει;
Ο περιορισμένος χώρος αυτής της συνέντευξης δεν προσφέρεται για μια ανάλυση του τι έγινε και δεν έγινε στη Κύπρο. Αυτή τη στιγμή η Κύπρος, που υπέστη τον αντίκτυπο της ελληνικής οικονομικής κρίσης, έχει ζητήσει –αλλά δεν έχει λάβει ακόμη απάντηση- δάνειο από τη Μόσχα, ενώ παράλληλα εισήλθε στη τροχιά του μνημονίου. Παράλληλα, ως λέγεται, η Ρωσία αναζητά διευκολύνσεις και στήριγμα στη Μεγαλόνησο για τη ναυτική και στρατιωτική παρουσία της στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικότερα υπό το φώς των εξελίξεων στη Συρία. Τυχόν ικανοποίηση των αιτημάτων της θα προκαλέσει όμως την αντίδραση των Ευρωπαίων –και όχι μόνο- που είναι και οι δανειστές της Κύπρου. Η Λευκωσία θα κληθεί να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις. Σε κάθε περίπτωση η Αθήνα θα πρέπει να είναι στο πλευρό της.
Κλείνοντας, θα είχατε να πείτε κάτι προς τους Έλληνες πολίτες;
Ναι. Θα ήθελα να τους θυμίσω πως η πατρίδα μας, η Ελλάδα, ήταν πάντα μόνη στα μεγάλα και δύσκολα που συνάντησε στην ιστορία της. Όμως, είχε και έχει έναν λαό που μπορεί να ανατρέψει τους πάντες και τα πάντα. Ευελπιστώ πως οι δύσκολες εξελίξεις θα λειτουργήσουν ως καταλύτης για την ανάκαμψη των Ελλήνων και την επάνοδο του Ελληνισμού και της Ελλάδας στην θέση που αρμόζει σε αυτή τη μικρή και ταυτόχρονα τόσο μεγάλη χώρα.
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
filologos10.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου