Ο όμιλος πάει Βέλγιο, αιτία το υψηλό ενεργειακό κόστος, το οποίο η κυβέρνηση ακόμα… λύνει
Όσοι είχαν απορία για το ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες της
καθυστέρησης της κυβέρνησης να δώσει μια λύση στο ζήτημα του ενεργειακού
κόστους, πήραν μια ηχηρότατη απάντηση την
περασμένη Δευτέρα, με την ανακοίνωση του ομίλου ΒΙΟΧΑΛΚΟ ότι μεταφέρει την έδρα των επιχειρήσεων στο Βέλγιο.
Πρόκειται για ένα ηχηρό ράπισμα στο success story του Σαμαρά, που προκαλεί πλέον πολύ σοβαρότερα ερωτήματα: «Βλέπει» η κυβέρνηση το πρόβλημα, το οποίο καταπίνει τη μία μετά την άλλη τις ελληνικές βιομηχανίες, και απλώς το αφήνει να εξελίσσεται ή λειτουργεί υπό το βάρος κάποιας «πίεσης» που προφανώς επιδιώκει να απαξιώσει το οποιοδήποτε ενεργό στοιχείο της ελληνικής οικονομίας;
Στους βιομηχανικούς κύκλους ήταν γνωστό εδώ και μήνες ότι ο όμιλος ΒΙΟΧΑΛΚΟ κλυδωνιζόταν οικονομικά. Οι λόγοι δεν ήταν πολύ διαφορετικοί απ’ αυτούς που την τελευταία τριετία οδήγησαν στο λουκέτο πολλές μεσαίες και μεγάλες βιομηχανίες – και στην αποχώρηση πρόσφατα από την Ελλάδα της Coca-Cola 3E και της ΦΑΓΕ.
1 Το ζήτημα του ενεργειακού κόστους. Η ΒΙΟΧΑΛΚΟ είναι μια βιομηχανία εξαγωγική και εκτεθειμένη στον διεθνή ανταγωνισμό. Και βέβαια δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική όταν το κύριο καύσιμό της είναι 30% ακριβότερο, και επιπλέον βαρύνεται με πρόσθετο ειδικό φόρο κατανάλωσης τόσο στο φυσικό αέριο όσο και στο ηλεκτρικό ρεύμα. Από αυτήν την οπτική γωνία η ΒΙΟΧΑΛΚΟ είναι το πρώτο μεγάλο «θύμα» της υπόθεσης του ενεργειακού κόστους.
2 Η μεγάλη έκθεση στις ελληνικές τράπεζες. Η διοίκηση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ, σε αντίθεση με (λιγοστούς βέβαια) άλλους βιομηχανικούς ομίλους που φρόντισαν έγκαιρα να μεταφέρουν μεγάλο μέρος των τραπεζικών τους υποθέσεων σε ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, παρέμεινε στην Ελλάδα. Κι έτσι αντιμετώπισε ένα διπλό πρόβλημα.
• Τα επιτόκια δανεισμού της είναι πλέον διπλάσια απ’ αυτά του ξένου ανταγωνισμού.
• Οι δυνατότητες αναχρηματοδότησης είναι πολύ μικρότερες και πολύ δυσκολότερες κατ’ αντιστοιχία λόγω των πολύ αυστηρών κριτηρίων που έχει θεσπίσει το ΤΧΣ. Κατά συνέπεια, άρχισε να διαμορφώνεται υπερδανεισμός που εξελικτικά έλαβε δύσκολα ελεγχόμενες διαστάσεις.
3 Η υπερφορολόγηση, που αφορά τόσο την παραγωγή όσο και τα κέρδη, αλλά περιλαμβάνει και την έκτακτη εισφορά, που κατατρώγει ό,τι απομένει.
Είναι προφανές (όπως έχει αναλύσει πριν από έναν μήνα το «Π») ότι, εάν δεν επιλυθεί ουσιαστικά το θέμα του ενεργειακού κόστους και εάν η Ελλάδα δεν γίνει πιο φιλόξενη επιχειρηματικά, δεν θα καταφέρει το παραμικρό στην ανάπτυξη και δεν θα προσελκύσει καμία επένδυση, με αποτέλεσμα η βιομηχανία της να καταστραφεί ή να αναζητήσει άλλη έδρα.
Μονόδρομος
Για την περίπτωση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ η απόφαση ήταν μονόδρομος. Αφορά ουσιαστικά τη μεταφορά της έδρας του ομίλου από την Ελλάδα με στόχο την ενίσχυση της κεφαλαιακής της δομής και την αμεσότερη πρόσβαση στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου.
Η μεταφορά της έδρας προγραμματίζεται να γίνει (απαιτείται η έγκριση της γενικής συνέλευσης των μετόχων) μέσα από την απορρόφηση της εισηγμένης από τη βελγική θυγατρική της εταιρείας Viochalco S.A., οι μετοχές της οποίας θα διαπραγματεύονται στο Euronext των Βρυξελλών. Στη συνέχεια στο κοινό εταιρικό σχήμα, που θα έχει έδρα το Βέλγιο, θα προστεθεί και η εταιρεία Cofidin, η οποία κατέχει σήμερα και αυτή ποσοστό στην εισηγμένη ΒΙΟΧΑΛΚΟ.
Μπορεί λοιπόν οι Στασινόπουλοι να είναι ή να μην είναι συμπαθείς, μπορεί η νέα γενιά (των πενηντάρηδων σήμερα Γιάννη και Μιχάλη, γιων του Νίκου) να μην έχει τις ικανότητες και τις δεξιότητες της παλιάς, μπορεί να άφησαν τον όμιλο να εκτεθεί με μεγάλα δάνεια στις ελληνικές τράπεζες, όμως η εικόνα δεν θα ήταν αυτή εάν δεν επιβαρυνόταν από μια κατά 30% ακριβότερη παραγωγή λόγω καυσίμου και επιπλέον την υπερφορολόγηση που επιβάλλει το ελληνικό κράτος.
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί αιφνιδιάστηκαν από την απόφαση, η οποία αφορά ένα από τα σημαντικότερα τζάκια της βιομηχανίας και έναν όμιλο με 8.000 εργαζόμενους, με 6 εισηγμένες εταιρείες, άλλες 74 υπό τον έλεγχό του και με παραγωγική και εμπορική παρουσία σε 60 χώρες του εξωτερικού.
Ποιος ο επόμενος;
Για την επόμενη ημέρα η αποχώρηση των Στασινόπουλων ανοίγει δύο κεντρικά θέματα:
1 Ποιος θα είναι ο «επόμενος»; Με τις μεγάλες βιομηχανίες να μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού (Ελληνικά Πετρέλαια, Motor Oil, ΤΙΤΑΝ, Μυτιληναίος), πολλοί ανησυχούν και θέτουν το ερώτημα αν και γιατί οι εναπομείναντες θα «πρέπει» να αντέξουν και να επιμείνουν ελληνικά, τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν κάνει το παραμικρό για να τους στηρίξει.
Τα μηνύματα από τις βιομηχανίες σε ό,τι αφορά τις αντοχές του λεγόμενου «επιχειρηματικού πατριωτισμού» είναι ήδη αρνητικά και η καθυστέρηση της κυβέρνησης να λύσει το θέμα του ενεργειακού κόστους τόσο με την περίπτωση της ΔΕΗ όσο και με την τιμή του αερίου επιβαρύνει την κατάσταση μέρα με τη μέρα.
Ας μην ξεχνάμε ότι τις ημέρες αυτές θα κριθεί και το δράμα της ΛΑΡΚΟ, που οδηγείται στον «ξαφνικό θάνατο» από τα τιμολόγια της ΔΕΗ (σ.σ.: επίσης σημαντικά ακριβότερα από τον διεθνή ανταγωνισμό της βιομηχανίας νικελίου), ενώ προχωρεί και η διαπραγμάτευση της ΔΕΠΑ με τη Gazprom, πλην όμως με σημαντική καθυστέρηση, όπως αποκάλυψε το «Π». Μια καθυστέρηση που τώρα αποκαλύπτεται πόσο σημαντική είναι και με τους Ρώσους να επιμένουν σε έκπτωση μόνο 10%.
2 Η αποχώρηση της ισχυρής βιομηχανικής οικογένειας δημιουργεί τριγμούς και στον ΣΕΒ. Οι Στασινόπουλοι είναι από τις οικογένειες που αναδεικνύουν προεδρείο και τώρα η «απουσία» τους από δρώμενα θα εντείνει τις πιέσεις για μια πιο «ανοικτή» και αντιπροσωπευτική ανάδειξη του επικεφαλής των βιομηχάνων, με πρόεδρο που θα είναι πιο διεκδικητικός και έτοιμος για ουσιαστικές αντιπαραθέσεις.
Με άλλα λόγια, ίσως δούμε το παιχνίδι να χοντραίνει προσεχώς…
Το Ποντίκι
περασμένη Δευτέρα, με την ανακοίνωση του ομίλου ΒΙΟΧΑΛΚΟ ότι μεταφέρει την έδρα των επιχειρήσεων στο Βέλγιο.
Πρόκειται για ένα ηχηρό ράπισμα στο success story του Σαμαρά, που προκαλεί πλέον πολύ σοβαρότερα ερωτήματα: «Βλέπει» η κυβέρνηση το πρόβλημα, το οποίο καταπίνει τη μία μετά την άλλη τις ελληνικές βιομηχανίες, και απλώς το αφήνει να εξελίσσεται ή λειτουργεί υπό το βάρος κάποιας «πίεσης» που προφανώς επιδιώκει να απαξιώσει το οποιοδήποτε ενεργό στοιχείο της ελληνικής οικονομίας;
Στους βιομηχανικούς κύκλους ήταν γνωστό εδώ και μήνες ότι ο όμιλος ΒΙΟΧΑΛΚΟ κλυδωνιζόταν οικονομικά. Οι λόγοι δεν ήταν πολύ διαφορετικοί απ’ αυτούς που την τελευταία τριετία οδήγησαν στο λουκέτο πολλές μεσαίες και μεγάλες βιομηχανίες – και στην αποχώρηση πρόσφατα από την Ελλάδα της Coca-Cola 3E και της ΦΑΓΕ.
1 Το ζήτημα του ενεργειακού κόστους. Η ΒΙΟΧΑΛΚΟ είναι μια βιομηχανία εξαγωγική και εκτεθειμένη στον διεθνή ανταγωνισμό. Και βέβαια δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική όταν το κύριο καύσιμό της είναι 30% ακριβότερο, και επιπλέον βαρύνεται με πρόσθετο ειδικό φόρο κατανάλωσης τόσο στο φυσικό αέριο όσο και στο ηλεκτρικό ρεύμα. Από αυτήν την οπτική γωνία η ΒΙΟΧΑΛΚΟ είναι το πρώτο μεγάλο «θύμα» της υπόθεσης του ενεργειακού κόστους.
2 Η μεγάλη έκθεση στις ελληνικές τράπεζες. Η διοίκηση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ, σε αντίθεση με (λιγοστούς βέβαια) άλλους βιομηχανικούς ομίλους που φρόντισαν έγκαιρα να μεταφέρουν μεγάλο μέρος των τραπεζικών τους υποθέσεων σε ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, παρέμεινε στην Ελλάδα. Κι έτσι αντιμετώπισε ένα διπλό πρόβλημα.
• Τα επιτόκια δανεισμού της είναι πλέον διπλάσια απ’ αυτά του ξένου ανταγωνισμού.
• Οι δυνατότητες αναχρηματοδότησης είναι πολύ μικρότερες και πολύ δυσκολότερες κατ’ αντιστοιχία λόγω των πολύ αυστηρών κριτηρίων που έχει θεσπίσει το ΤΧΣ. Κατά συνέπεια, άρχισε να διαμορφώνεται υπερδανεισμός που εξελικτικά έλαβε δύσκολα ελεγχόμενες διαστάσεις.
3 Η υπερφορολόγηση, που αφορά τόσο την παραγωγή όσο και τα κέρδη, αλλά περιλαμβάνει και την έκτακτη εισφορά, που κατατρώγει ό,τι απομένει.
Είναι προφανές (όπως έχει αναλύσει πριν από έναν μήνα το «Π») ότι, εάν δεν επιλυθεί ουσιαστικά το θέμα του ενεργειακού κόστους και εάν η Ελλάδα δεν γίνει πιο φιλόξενη επιχειρηματικά, δεν θα καταφέρει το παραμικρό στην ανάπτυξη και δεν θα προσελκύσει καμία επένδυση, με αποτέλεσμα η βιομηχανία της να καταστραφεί ή να αναζητήσει άλλη έδρα.
Μονόδρομος
Για την περίπτωση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ η απόφαση ήταν μονόδρομος. Αφορά ουσιαστικά τη μεταφορά της έδρας του ομίλου από την Ελλάδα με στόχο την ενίσχυση της κεφαλαιακής της δομής και την αμεσότερη πρόσβαση στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου.
Η μεταφορά της έδρας προγραμματίζεται να γίνει (απαιτείται η έγκριση της γενικής συνέλευσης των μετόχων) μέσα από την απορρόφηση της εισηγμένης από τη βελγική θυγατρική της εταιρείας Viochalco S.A., οι μετοχές της οποίας θα διαπραγματεύονται στο Euronext των Βρυξελλών. Στη συνέχεια στο κοινό εταιρικό σχήμα, που θα έχει έδρα το Βέλγιο, θα προστεθεί και η εταιρεία Cofidin, η οποία κατέχει σήμερα και αυτή ποσοστό στην εισηγμένη ΒΙΟΧΑΛΚΟ.
Μπορεί λοιπόν οι Στασινόπουλοι να είναι ή να μην είναι συμπαθείς, μπορεί η νέα γενιά (των πενηντάρηδων σήμερα Γιάννη και Μιχάλη, γιων του Νίκου) να μην έχει τις ικανότητες και τις δεξιότητες της παλιάς, μπορεί να άφησαν τον όμιλο να εκτεθεί με μεγάλα δάνεια στις ελληνικές τράπεζες, όμως η εικόνα δεν θα ήταν αυτή εάν δεν επιβαρυνόταν από μια κατά 30% ακριβότερη παραγωγή λόγω καυσίμου και επιπλέον την υπερφορολόγηση που επιβάλλει το ελληνικό κράτος.
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί αιφνιδιάστηκαν από την απόφαση, η οποία αφορά ένα από τα σημαντικότερα τζάκια της βιομηχανίας και έναν όμιλο με 8.000 εργαζόμενους, με 6 εισηγμένες εταιρείες, άλλες 74 υπό τον έλεγχό του και με παραγωγική και εμπορική παρουσία σε 60 χώρες του εξωτερικού.
Ποιος ο επόμενος;
Για την επόμενη ημέρα η αποχώρηση των Στασινόπουλων ανοίγει δύο κεντρικά θέματα:
1 Ποιος θα είναι ο «επόμενος»; Με τις μεγάλες βιομηχανίες να μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού (Ελληνικά Πετρέλαια, Motor Oil, ΤΙΤΑΝ, Μυτιληναίος), πολλοί ανησυχούν και θέτουν το ερώτημα αν και γιατί οι εναπομείναντες θα «πρέπει» να αντέξουν και να επιμείνουν ελληνικά, τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν κάνει το παραμικρό για να τους στηρίξει.
Τα μηνύματα από τις βιομηχανίες σε ό,τι αφορά τις αντοχές του λεγόμενου «επιχειρηματικού πατριωτισμού» είναι ήδη αρνητικά και η καθυστέρηση της κυβέρνησης να λύσει το θέμα του ενεργειακού κόστους τόσο με την περίπτωση της ΔΕΗ όσο και με την τιμή του αερίου επιβαρύνει την κατάσταση μέρα με τη μέρα.
Ας μην ξεχνάμε ότι τις ημέρες αυτές θα κριθεί και το δράμα της ΛΑΡΚΟ, που οδηγείται στον «ξαφνικό θάνατο» από τα τιμολόγια της ΔΕΗ (σ.σ.: επίσης σημαντικά ακριβότερα από τον διεθνή ανταγωνισμό της βιομηχανίας νικελίου), ενώ προχωρεί και η διαπραγμάτευση της ΔΕΠΑ με τη Gazprom, πλην όμως με σημαντική καθυστέρηση, όπως αποκάλυψε το «Π». Μια καθυστέρηση που τώρα αποκαλύπτεται πόσο σημαντική είναι και με τους Ρώσους να επιμένουν σε έκπτωση μόνο 10%.
2 Η αποχώρηση της ισχυρής βιομηχανικής οικογένειας δημιουργεί τριγμούς και στον ΣΕΒ. Οι Στασινόπουλοι είναι από τις οικογένειες που αναδεικνύουν προεδρείο και τώρα η «απουσία» τους από δρώμενα θα εντείνει τις πιέσεις για μια πιο «ανοικτή» και αντιπροσωπευτική ανάδειξη του επικεφαλής των βιομηχάνων, με πρόεδρο που θα είναι πιο διεκδικητικός και έτοιμος για ουσιαστικές αντιπαραθέσεις.
Με άλλα λόγια, ίσως δούμε το παιχνίδι να χοντραίνει προσεχώς…
Το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου