Μιλάμε για μια βιομηχανία 4 δις ευρώ ετήσιου τζίρου, η οποία έχει την έδρα της στην Ελλάδα, όχι μόνο γιατί της προσφέρεται η αναγκαία πολιτική προστασία, όχι μόνο γιατί με την κάλυψη της FRONTEX και της ΕΕ τα σύνορα της χώρας κρατούνται διάτρητα στο οργανωμένο κύκλωμα δουλεμπορίας, αλλά και γιατί έχουμε το πιο πρόσφορο τραπεζικό σύστημα για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος.
Ας δούμε τι μας λέει η Ιντερπόλ
Σύμφωνα με την Ιντερπόλ, βασική αρχή του κυκλώματος διακίνησης μεταναστών στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, είναι είσοδος από το Ιράν και έξοδος από την Ελλάδα. Η εμπορία ανθρώπων στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας βασίζεται σε μια γραμμή συναρμολόγησης Φορντικού τύπου, λέει ένας Τούρκος ειδικός στα ζητήματα ασφάλειας και ακαδημαϊκός καθηγητής, ο Αχμέτ Icduygu, και περιλαμβάνει μικρές ομάδες των εμπόρων, καθένας από τους οποίους εξασφαλίζει το πέρασμα των μεταναστών από μία συνοριακή γραμμή στην άλλη, από τη μια πόλη στην άλλη.
Επιπλέον, σύμφωνα πάλι με την Ιντερπόλ, η ελληνική αστυνομία και η διεύθυνση οργανωμένου εγκλήματος έχει αναλύσει στο πρόσφατο παρελθόν το πλήθος των δικτύων παράνομης διακίνησης ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στη χώρα και σε περιφερειακό επίπεδο και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά είναι αλληλένδετα με πολλά άτομα, ή μικρές ομάδες που λειτουργούν ως κέντρα πληροφόρησης και διευκόλυνσης της διακίνησης. Στη συνέχεια, αυτά τα κέντρα είναι που συνδέονται με εξέχουσες προσωπικότητες των επιχειρήσεων και της πολιτικής στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, έτσι ώστε να είναι σε θέση να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις και σε πολλές περιπτώσεις να αποφεύγουν τις διώξεις.
Κι ενώ, σύμφωνα πάντα με την Ιντερπόλ, η ελληνική αστυνομία έχει χαρτογραφήσει αυτό το δίκτυο και τα «κονέ» του σε υψηλό επίπεδο εντός και εκτός Ελλάδας, είδατε εσείς καμιά ευρεία επιχείρηση συλλήψεων και αποκάλυψης; Καμιά. Μόνο κάτι «βαποράκια» πιάνουν που και που, για να δικαιολογούν την ύπαρξη των σωμάτων δίωξης.
Αν αντί για τον «ξένιο Δία», βλέπαμε μια επιχείρηση «αποκάλυψη τώρα» όπου η ελληνικές αρχές θα τσάκιζαν το δίκτυο και θα αποκάλυπταν το σύνολο των σχέσεών τους με πολιτικούς, επιχειρηματίες και παράγοντες της δημόσιας ζωής, τότε όχι μόνο θα κατέρρεε μια βιομηχανία που μετακινεί 400 με 500 χιλιάδες μετανάστες ετήσια διαμέσου της Ελλάδας, αλλά θα κατέρρεε επίσης και το επίσημο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα της χώρας. Δεν θα έμενε όρθιος κανένας από τους μεγάλους άνδρες ή γυναίκες της πολιτικής και της οικονομίας της χώρας. Κι αυτό το λέμε μετά λόγου γνώσεως.
Η πολιτική επιρροή της βιομηχανίας δουλεμπορίου
Το 2011 διέρρευσε στον ελληνικό τύπο μια μυστική έκθεση από την ελληνική υπηρεσία πληροφοριών με βάση την οποία εντοπίστηκε ένα δίκτυο ανθρώπων που συνδέονται με την παράνομη βιομηχανία μετανάστευσης να χρηματοδοτούν ακόμη και φιλομεταναστευτικές ΜΚΟ, προκειμένου να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη γα να αποδεχθεί την εισαγωγή παράνομων μεταναστών στη χώρα στο όνομα του «ανθρωπισμού» και του «διεθνισμού». Η έκθεση αναφέρει επίσης ένα ολόκληρο δίκτυο παράνομων χρηματικών συναλλαγών με στόχο να ελεγχθούν συγκεκριμένοι τομείς της τοπικής οικονομίας και διείσδυσης σε στρώματα της κοινωνίας, έτσι ώστε να αποκτηθεί σαφής πολιτική επιρροή.
Το παιχνίδι της πολιτικής επιρροής βασίζεται στην χρηματοδότηση από το κύκλωμα παράνομης μετανάστευσης και των δυο «αντίπαλων» παρατάξεων. Τόσο ορισμένων ΜΚΟ που εμφανίζονται ως εθελοντικές οργανώσεις υπέρ των μεταναστών, όσο και των δραστηριοτήτων της Χρυσής Αυγής ενάντια στους μετανάστες. Ο ελληνικές αρχές γνωρίζουν πολύ καλά ολόκληρο το δίκτυο χρηματοδότησης και των δυο «αντίπαλων πλευρών», αλλά δεν κάνουν απολύτως τίποτε γιατί με τον τρόπο αυτό το επίσημο πολιτικό σύστημα μπορεί να διασπά και να διχοτομεί την κοινή γνώμη, κρατώντας την μακριά από τους αληθινούς υπαίτιους της σημερινής κατάστασης.
Ποιος βγαίνει κερδισμένος; Μα η βιομηχανία παράνομης μετανάστευσης που αφενός αποκτά έρεισμα σε μια μερίδα του κόσμου μέσα από την δράση των συγκεκριμένων ΜΚΟ – αλλά και των ηλιθίων της αριστεράς που έχουν μπερδέψει τον εργατικό διεθνισμό με τον ιμπεριαλιστικό κοσμοπολιτισμό – οι οποίες μάλιστα χαίρουν και ευρωπαϊκής επιχορήγησης, δικαιολογώντας την μαζική εισροή μεταναστών. Και αφετέρου, χάρις στη δράση της Χρυσής Αυγής με την επίσημη χορηγία της ελληνικής αστυνομίας και πολιτείας, κρατά τους μετανάστες γκετοποιημένους, υπό συνεχή διωγμό σε ένα απόλυτα εχθρικό κοινωνικό περιβάλλον με τον απλό κόσμο να επικεντρώνει στο πρόσωπο του μετανάστη και έτσι να χάνεται στο σκοτάδι του παρασκηνίου το δίκτυο οικονομίας και πολιτικής που κρύβεται πίσω του. Πόσο μάλλον όταν με τον «ξένιο Δία» βρίσκεται έρμαιο αυτών που είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για την κατάστασή του.
Γι’ αυτό και η Ελλάδα είναι η πιο ασφαλής χώρα στην Ευρώπη για να την κάνει επίκεντρό της η βιομηχανία παράνομης μετανάστευσης. Πολύ περισσότερο όταν ο εκμαυλισμός στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας καταντά ορισμένους να προσλαμβάνουν λαθραίους μετανάστες για τις δουλειές τους και όταν έρχεται η ώρα της πληρωμής να καλούν την Χρυσή Αυγή για να τους κυνηγήσει. Δυστυχώς, τα κρούσματα αυτά πληθαίνουν όλο και περισσότερο μαζί με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής. Κατά τ’ άλλα αυτά τα μιάσματα θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες και μάλιστα πατριώτες. Ειδικά γι’ αυτούς θα έπρεπε να επανέλθει μια παλιά συνήθεια της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας: ο εξοστρακισμός!
Σε τέτοιες συνθήκες, όπου το εμπόρευμα της παράνομης μετακίνησης εξαρτάται αφενός από τις χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ και αφετέρου από τις συμμορίες των γκέτο για τη δική του επιβίωση, θα τολμήσει ποτέ να καταγγείλει το κύκλωμα που τον έφερε στην Ελλάδα, όπου μάλιστα συμμετέχουν οι προύχοντες των επιχειρήσεων και της πολιτικής στην χώρα; Είναι τυχαίο που ενώ είναι διεθνώς βούκινο ότι η Ελλάδα είναι το κέντρο παράνομης μετακίνησης μεταναστών, στην χώρας μας έχουν γίνει οι λιγότερες συλλήψεις λαθρέμπορων και εξαρθρώσεις δικτύων σ’ ολόκληρη την Ευρώπη;
Επί μήνες η έκθεση στην οποία αναφερθήκαμε κυκλοφορούσε στα δημοσιογραφικά γραφεία, αλλά κανένας δεν τόλμησε να της δώσει την σημασία που της έπρεπε. Και πολύ περισσότερο κανένα επίσημο όργανο της πολιτείας, ή έστω της δικαιοσύνης, δεν κινήθηκε για να ελέγξει το κατά πόσο είναι βάσιμη, ή όχι. Απλά χάθηκε στα παραπολιτικά και στις «μέσα σελίδες» των ΜΜΕ, τα οποία – τελείως τυχαία, όπως άλλωστε ξέρουν όλοι – ελέγχονται πολιτικά και οικονομικά απ’ αυτούς που η έκθεση φωτογράφιζε τουλάχιστον ως συνενόχους της βιομηχανίας παράνομης μετανάστευσης. Κι ανάμεσά τους μην παραξενευτείτε – όποτε υπάρξει μια αληθινά πατριωτική και δημοκρατική εξουσία για να φέρει στο φως τα κυκλώματα και τα πρόσωπα – αν δείτε τρανούς υπερασπιστές των δικαιωμάτων του μετανάστη δίπλα-δίπλα, αγκαζέ θα λέγαμε, με γνωστούς μεταναστοφάγους της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Το χρήμα είναι άφθονο και ρέει σε πολλές τσέπες. Ιδίως σε εκείνες που εμφανίζονται να πολεμάνε, ή να υπερασπίζονται τους μετανάστες.
Εν ολίγοις, η παράνομη βιομηχανία μετανάστευσης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη βασίζεται κυρίως σε ένα εκτεταμένο δίκτυο διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ ατόμων που εμπλέκονται στον τομέα των μεταφορών, των logistics και των ακινήτων, μαζί με εξέχοντες λαθρεμπόρους ναρκωτικών και όπλων, οι οποίοι επίσης συμμετέχουν στη μαζική μετανάστευση των παράνομων αλλοδαπών. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι οι αρχές τους ξέρουν, αλλά λόγω υψηλών πολιτικών σχέσεων και δεσμών με το ελληνικό κράτος και την ΕΕ δεν τολμούν να τους πειράξουν. Τελευταία μάλιστα μέσω των χρηματοδοτούμενων ΜΚΟ έχουν διεισδύσει και στην αριστερά, ειδικά εκείνη που θεωρεί ως καθήκον της να υπερασπίζεται τα ανοιχτά σύνορα ως δική της αρχή, ενώ αποτελεί βασική επιδίωξη του ιμπεριαλισμού και των πολυεθνικών μονοπωλίων.
Η Ελλάδα είναι το πιο ασφαλές καταφύγιο για τους δουλεμπόρους.
Από το 2008 η Ελλάδα αποτελεί το κύριο σημείο εισόδου για τους παράνομους μετανάστες από την Ασία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τουλάχιστον αυτό διατείνεται η Ιντερπόλ. Οι διακινητές ανθρώπων έχουν επίσης τον δικό τους καταμερισμό της εργασίας και δίνουν ιδιαίτερη προσοχή σε δύο τομείς: τα πλαστά χαρτιά και τη στέγαση. Ο πρώτος τομέας είναι μια ακμάζουσα παράνομη αγορά στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, όπου πλαστά διαβατήρια και ταυτότητες αλλάζουν χέρια σε ωριαία βάση για σημαντικά χρηματικά ποσά. Συνήθως οι τουρίστες πέφτουν θύματα κλοπής όχι για την αξία των περιουσιακών τους στοιχείων, αλλά κυρίως για τα διαβατήρια που φέρουν, τα οποία στη συνέχεια παραχαράσσονται και πωλούνται σε υποψηφίους.
Η στεγαστική αγορά είναι επίσης εξαιρετικά κερδοφόρα, δεδομένου ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες των μεταναστών που είναι στοιβαγμένοι σε σάπια κτίρια στην Ελλάδα και αλλού στα Βαλκάνια πληρώσουν τη διαμονή τους κατά κεφαλήν σε ημερήσια βάση στα πρόσωπα που τους νοικιάζουν τα διαμερίσματα, οι οποίοι ως επί το πλείστον ανήκουν στις ομάδες των εμπόρων, ή είναι γνωστοί τους και μυρίστηκαν εύκολο κέρδος. Ένα διαμέρισμα 40 τετραγωνικών μέτρων σε ένα σάπιο κτίριο 50 ετών και βάλε στο κέντρο της Αθήνας, του οποίου η ενοικίαση δεν θα άξιζε περισσότερο από 100 ευρώ ανά μήνα, εάν νοικιαστεί σε μετανάστες αποδίδει 100 ευρώ ανά ημέρα, όταν ο ιδιοκτήτης το νοικιάσει σε μια ομάδα 20 μεταναστών με κατά κεφαλή καταβολή 5 ευρώ την ημέρα. Κι αυτή είναι μια συνήθης πρακτική. Ανάμεσα στους ιδιοκτήτες τέτοιων κτιρίων μπορεί να βρει κανείς περισσότερο ή λιγότερο γνωστούς πολιτευτές, ανώτατους αξιωματικούς ε. ά. των σωμάτων ασφαλείας και άλλους που σίγουρα τους έχετε δει να συμμετέχουν σε πολιτικά σχήματα σαν την Χρυσή Αυγή, ή να διαδηλώνουν το ιερό τους μένος εναντίον των μεταναστών. Είναι τυχαίο ότι δεν έχει υπάρξει καμιά δίωξη για τέτοιου είδους κακουργήματα ενάντια σε ιδιοκτήτες τέτοιων κτηρίων, ενώ όλοι τα ξέρουν που βρίσκονται και σε ποιους ανήκουν;
Οι περισσότερο ή λιγότερο επώνυμοι αυτοί κύριοι είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι σχετίζονται όχι μόνο με το οργανωμένο κύκλωμα της λαθραίας μετανάστευσης, πορνείας, όπλων, κοκ, αλλά και με περιώνυμους επενδυτές ακινήτων που θέλουν να κερδίσουν από την «ανάπλαση» της Αθήνας. Πρώτα φροντίζουν για την εξευτελιστική υποβάθμιση των περιοχών προς «αναβάθμιση» και κατόπιν σαρώνουν τα πάμφθηνα ακίνητα προκειμένου να κτίσουν Mall, ή πάρκα αναψυχής για τον περιπλανώμενο τουρίστα. Αυτή ήταν εξαρχής μια από τις πιο σοβαρές πτυχές της ιστορίας του Αγίου Παντελεήμονα, όπου μερικές χιλιάδες λαθραίοι μετανάστες στοιβάχτηκαν εξεπιτούτου στην πλατεία προκειμένου να συντηρηθούν από το συσσίτιο της εκκλησίας. Και μάλιστα με συμμετοχή της ίδιας της αστυνομίας, η οποία τους έστελνε πρώτα προς «φιλοξενία» σε δυο άθλια κτήρια της οδού Λιοσίων, ιδιοκτησίας όπως λέγεται γνωστού πρώην αρχηγού της. Όταν η επιδότηση της ΕΕ που εισέπραττε ο ιδιοκτήτης ως ενοίκιο τελείωνε, η αστυνομία ερχόταν και τους ξαπόστελνε στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα χωρίς δουλειά, χωρίς στέγη και χωρίς φαγητό. Έτσι δημιουργήθηκε ένα εκρηκτικό πρόβλημα στο κέντρο μιας ήδη υποβαθμισμένης συνοικίας της Αθήνας.
Στην πλάτη των κατοίκων που δίκαια ξεσηκώθηκαν και του οξύτατου προβλήματος που υπήρχε, παίχτηκε το γνωστό παιχνίδι των ταγμάτων εφόδου από τη μια μεριά, που καθοδηγήθηκαν από γνωστούς τύπους της νύχτας, της πρέζας και της πορνείας στην περιοχή και των επίσης γνωστών επιδοτούμενων «διεθνιστών» των ΜΚΟ. Το αποτέλεσμα είναι μια κατεχόμενη περιοχή όπου κανένας κάτοικος δεν μπορεί να είναι ασφαλής με την αξία των ακινήτων εκεί ακριβώς που την θέλουν τα κυκλώματα που ξεκίνησαν την όλη ιστορία. Τον απλό κόσμο τρομοκρατημένο ως εκεί που δεν παίρνει, υποχείριο των καθαρμάτων που εμφανίζονται ως «προστάτες των πολιτών». Με το οργανωμένο έγκλημα να έχει μετατρέψει την περιοχή σε δικό του ασφαλές καταφύγιο για τα κυκλώματα της νύχτας, της πορνείας, των ναρκωτικών και των όπλων. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν σε τέτοια κατάντια η περιοχή. Φυσικά, υπό την προστασία της ίδιας της αστυνομίας και της Χρυσής Αυγής, που επισήμως συνεργάζονται. Για τα θύματα τους, υπάρχει πάντα η φιλανθρωπία της εκκλησίας, των ΜΚΟ, του κ. Καμίνη και φυσικά του ΣΚΑΙ του κ. Αλαφούζου.
Ένα δισεκατομμύριο δολάρια είναι το εκτιμώμενο εισόδημα μόνο για την παράνομη διακίνηση μεταναστών στα ελληνικά-τουρκικά σύνορα για το 2010, υπολογίζοντας μόνο το κεφάλαιο που καταβάλλεται για το «ταξίδι» από τους μετανάστες. Ποσό που συνήθως οι μετανάστες «δανείζονται» από το ίδιο το κύκλωμα και έτσι γίνονται δούλοι του εσαεί. Περισσότερο εισόδημα παράγεται από την εκμετάλλευση των μεταναστών μετά την είσοδό τους στη χώρα. Αυτό περιλαμβάνει τις στεγαστικές τους ανάγκες και κυρίως την χρήση τους ως δίαυλος παράνομων ενεργειών, όπως είναι η διακίνηση ναρκωτικών, πορνεία, παραεμπόριο, λαθρεμπόριο όπλων και παρόμοιες δραστηριότητες. Γι’ αυτό και η βιομηχανία παράνομων μεταναστών είναι συνυφασμένη με την βιομηχανία διακίνησης ναρκωτικών, όπλων και πορνείας. Ειδικά στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες των Βαλκανίων εκ των οποίων κρατίδια-υβρίδια όπως τα Σκόπια, το Μαυροβούνιο, το Κόσσοβο, κοκ, ζουν κυρίως από τέτοιου είδους δραστηριότητες.
Σύμφωνα με την ειδική υπηρεσία του ΟΗΕ για την αντιμετώπιση της παράνομης μετακίνησης προσώπων, περίπου 400.000 με 500.000 παράνομοι μετανάστες από την Ασία και τα αφρικανικά κράτη είναι επί του παρόντος στην Ελλάδα, και η μεγάλη πλειοψηφία από αυτούς θέλουν να μετακινηθούν προς τη Βόρεια Ευρώπη. Όταν η Βουλγαρία και η Ρουμανία εισέλθουν στο χώρο Σένγκεν που εξασφαλίζει ελεύθερη κυκλοφορία μέσα στην ΕΕ, τεράστια κυκλοφορία των ατόμων αυτών αναμένεται στα ελληνικά-βουλγαρικά σύνορα. Ήδη οι προσπάθειες των εμπόρων να δοκιμάσουν το σύστημα ελέγχου στα σύνορα των δυο χωρών και να βρουν τις «τρύπες» που χρειάζονται, έχει γίνει. Στη Σερβία, οι τοπικές αρχές εκτιμούν ανεπίσημα ότι 20.000 μετανάστες, κυρίως Αφγανοί και πακιστανικής καταγωγής, έχουν «παγιδευτεί» στο έδαφος της χώρας, δεν τους επιτρέπεται να κινηθούν προς τη Δυτική Ευρώπη και φυσικά δεν θέλουν να επαναπατριστούν. Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι είναι πάνω από δέκα φορές ο αριθμός αυτός των «παγιδευμένων».
Τι σημαίνει μετανάστης για τη σύγχρονη κοινωνία;
Ο μετανάστης στην ιστορία της παγκόσμιας οικονομίας είχε μόνο μια χρησιμότητα: να αποτελέσει ένα πρόσφορο μέσο κατάλυσης κοινωνικών και εργασιακών σχέσεων στις χώρες όπου καταφεύγει για εργασία. Αυτό τον ρόλο έπαιξαν και παίζουν οι μετανάστες είτε προέρχονται από την Ελλάδα, όπως οι δεκάδες χιλιάδες σήμερα που εγκαταλείπουν την χώρα προς αναζήτηση δουλειάς, είτε προέρχονται από το Πακιστάν, την Ινδία, το Αφγανιστάν, ή απ’ όπου αλλού.
Φταίνε οι μετανάστες γι’ αυτό; Όχι βέβαια. Όσο θα κυριαρχεί η αγορά διεθνώς θα υπάρχουν μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα, μεγάλες αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμού προς όφελος των ανεπτυγμένων κέντρων της παγκόσμιας οικονομίας. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς σε μια παγκόσμια οικονομία που λειτουργεί στην βάση των ανοιχτών συνόρων για το κεφάλαιο και το εμπόριο. Η πρώτη τέτοια αναγκαστική μετανάστευση ήταν με τον βούρδουλα του δουλεμπόρου, με το εμπόριο των δούλων που κράτησε τυπικά έως και το τέλος της βιομηχανικής επανάστασης (1833). Ήταν η απαρχή της παγκόσμιας αγοράς εργασίας που λειτούργησε και ως αφετηρία για παγκόσμιο εμπόριο.[1] Βέβαια, ουσιαστικά ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει αυτό το εμπόριο γι’ αυτό και σήμερα ο ίδιος ο ΟΗΕ εκτιμά ότι παγκόσμια διακινούνται περισσότεροι δούλοι σήμερα απ’ ότι τα τελευταία 5 χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ιστορίας.
Όσο τα μονοπωλιακά προνόμια στην παγκόσμια αγορά τα φρουρούσαν ισχυροί στόλοι και αυτοκρατορίες με εκτεταμένο δίκτυο αποικιών, το δουλεμπόριο ήταν αναγκαστικά η κυρίαρχη μορφή μετακίνησης εργατικής δύναμης διεθνώς. Σήμερα που τα μονοπωλιακά προνόμια κατοχυρώνονται μέσα από την κυριαρχία των πολυεθνικών, των αγορών κεφαλαίου και εμπορίου παγκόσμια στη βάση του ανοίγματος των συνόρων και την διάλυση των εσωτερικών οικονομιών πολλών χωρών του πλανήτη, η μετακίνηση πληθυσμών παίρνει ακόμη πιο μαζική και βίαιη μορφή. Η έξαρση των περιφερειακών πολέμων και τα ερείπια χωρών που αφήνουν πίσω τους οι οικονομικές και πολιτικές παρεμβάσεις των διεθνών οργανισμών του κεφαλαίου (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κοκ) σπρώχνουν όλο και μεγαλύτερες μάζες πληθυσμού σε αναζήτηση καταφυγίου. Η πολιτική πια αυτή είναι συνειδητή και σκόπιμη, μιας και κατά την Παγκόσμια Τράπεζα η μετανάστευση είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η παγκόσμια φτώχεια.
Ο ξεριζωμένος μετανάστης, αυτός δηλαδή που αναγκάζεται να αναζητήσει εργασιακό καταφύγιο σε κάποια άλλη χώρα, ή θυσιάζεται για να επιβιώσει με τα εμβάσματά του η οικογένεια πίσω στην πατρίδα, χάνει τις ρίζες του. Χάνει την ταξική, κοινωνική και εθνική του ταυτότητα. Μετατρέπεται σε ένα είδος σύγχρονου νομάδα (που οι θεωρητικοί της παγκοσμιοποίησης αποκαλούν «πολίτη του κόσμου») ο οποίος δεν μπορεί να ριζώσει πουθενά και επομένως δεν μπορεί να απαιτήσει τίποτε περισσότερο εκτός από τα πιο στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα δηλαδή που τον διαφοροποιούν τυπικά από ένα υποζύγιο. Ένας τέτοιος νομάδας δεν έχει να κρατηθεί από πουθενά αλλού εκτός από τις αναμνήσεις του, την θρησκεία και τις συγγένειές του, αίματος ή καταγωγής. Γι’ αυτό και ανάμεσα στους μετανάστες οι σχέσεις κοινού θρησκεύματος και καταγωγής δυναμώνουν στον υπέρτατο βαθμό και υπερκεράζουν κάθε άλλη κοινωνική ή συμβατική σχέση μέσα στις κοινωνίες όπου καλούνται να επιβιώσουν. Έτσι δημιουργούνται τα γκέτο. Για τους μετανάστες πρόκειται για έναν αναγκαίο τρόπο ζωής, ενώ για το κράτος που τους υποδέχεται έναν εξαιρετικά πρόσφορο τρόπο για την διαχείρισή τους προς όφελος των κυκλωμάτων που τους λυμαίνονται.
Η αφομοίωση του μετανάστη είναι πάρα πολύ δύσκολη και εξαρτάται από τον βαθμό κοινωνικής ανάπτυξης και δημοκρατικής ωριμότητας της χώρας υποδοχής. Πολύ περισσότερο όταν ο μετανάστης προέρχεται από χώρες με υψηλό δείκτη πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής καθυστέρησης. Ο μετανάστης ξεκομμένος, ξεριζωμένος από τις εσωτερικές διεργασίες στην χώρα του, από τους κοινωνικές αγώνες που τείνουν να εξελίξουν την χώρα του, εκλαμβάνει την ιστορική καθυστέρησή της ως οργανικό στοιχείο της εθνικής του καταγωγής και την εγκαταλείπει πολύ πιο δύσκολα.
Πόσο μάλλον σε μια χώρα που δεν μπορεί να αφομοιώσει το δικό της πληθυσμό, όπως είναι η Ελλάδα. Όταν σπρώχνεται στην ανεργία το 1/3 του εργατικού δυναμικού της χώρας και κυριολεκτικά διώχνεται κακήν κακώς ο ανθός της ελληνικής κοινωνίας, τότε το να μιλάμε για αφομοίωση ενός μεταναστευτικού κύματος που αποτελείται κυρίως από ανειδίκευτη εργατική δύναμη με νομαδική συμπεριφορά, είναι ανοησίες.
H ιδιαιτερότητα του μεταναστευτικού κύματος στην Ελλάδα
Ο μεγάλος όγκος των μεταναστών από την Ασία και την Αφρική δεν ήρθε στην Ελλάδα ως χώρα προορισμού, αλλά ως χώρα μετάβασης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ποτέ δεν μπόρεσε να επιβιώσει σε χώρους δουλειάς εκτοπίζοντας τον έλληνα εργαζόμενο. Με εξαίρεση την αγροτική οικονομία, την οικοδομή και τα μεγάλα έργα, αλλά και την ναυτιλία. Η μεγάλη μάζα των μεταναστών, ιδίως από την Ασία και την Αφρική, εγκλωβίστηκε σχεδόν από την αρχή σε δουλειές του ποδαριού, του παραεμπορίου και του εγκληματικού κυκλώματος. Η εκμετάλλευσή του δεν συνδέθηκε μόνο με χαμηλά μεροκάματα και ανύπαρκτα εργατικά δικαιώματα, αλλά και με την εμπλοκή του στην παρανομία κάθε είδους ως μέσο επιβίωσης σ’ αυτήν την χώρα. Ο μετανάστης στην Ελλάδα ήρθε λιγότερο ως εργάτης και περισσότερο ως στοιχείο εγκληματικής δράσης. Κι αυτό δεν οφείλεται στον ίδιο, αλλά στο ποιόν της οικονομίας και κοινωνίας που υπάρχει στην χώρα μας όπου η έννομη με την παράνομη τάξη είναι τόσο συνυφασμένη στις κορυφές της πολιτικής και οικονομίας, όσο σε καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης. Με εξαίρεση ίσως τα κράτη υβρίδια που δημιουργεί η επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων, όπως π.χ. αυτά που προέκυψαν από την διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.
Που τελειώνει η σύννομη δράση και από που αρχίζει η πλήρης ανομία για τους μεγάλους της πολιτικής και των επιχειρήσεων, κανείς δεν το γνωρίζει στην Ελλάδα. Η ασυδοσία και η ανομία για τους ισχυρούς αποτελεί καθεστώς στην χώρα από την εποχή ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους. Για μια τέτοια επιχειρηματική και πολιτική άρχουσα τάξη το όφελος από τους μετανάστες δεν είναι τόσο η άγρια εκμετάλλευση της εργατικής τους δύναμης, αλλά τα υπερκέρδη από αυτήν καθαυτή την βιομηχανία παράνομης μετακίνησής τους. Γι’ αυτό και οι κυβερνήσεις της χώρας προσφέρθηκαν να γίνουν χώρος υγειονομικής ταφής ανθρώπινων απορριμμάτων.
Όταν λοιπόν βλέπει κανείς τον υπουργό δικαιοσύνης κ. Δένδια, που σε διανοητικό επίπεδο και μορφή μοιάζει απαράλλαχτα με τον ξεπουπουλιασμένο αετό μπάρμπα-σαμ του μάπετ σόου, να δηλώνει ότι «κινδυνεύουμε με πλήρη αλλοίωση της κοινωνίας, το μεταναστευτικό ίσως είναι μεγαλύτερο πρόβλημα και από το οικονομικό… Η χώρα χάνεται. Από την κάθοδο των Δωριέων, 4.000 χρόνια πριν, ουδέποτε η χώρα δεν δέχτηκε τόσο μεγάλης έκτασης εισβολή,» τότε θα πρέπει να κουμπώνεται. Δεν θα σχολιάσουμε τις (ανύπαρκτες) ιστορικές γνώσεις του κ. Δένδια που μπερδεύει την κάθοδο ενός ελληνικού φύλου πριν 4.000 χρόνια με το σημερινό μεταναστευτικό πρόβλημα. Ούτε το γεγονός ότι δεν του καίγεται καρφί για το καθεστώς κατοχής και ξεπουλήματος της χώρας. Είπαμε, διαθέτει επίπεδο μάπετ…, τι άλλο θα περίμενε κανείς; Ίσως αυτό να είναι και το ιδιαίτερο προσόν του για να κατέχει υπουργική καρέκλα. Αυτό και οι γνωριμίες του με τον κόσμο της επιχειρηματικής αρπακτής, μαζί με την απαραίτητη εθελοδουλία σε βαθμό κακουργήματος που αποτελεί προσόν για όλους τους έλληνες πολιτικούς.
Αυτό που πρέπει επίσης να ξεκαθαρίσουμε, μιας και ακούγεται πολύ και από πολλούς, είναι ότι η ελληνική κοινωνία και το ελληνικό έθνος δεν κινδυνεύει με αλλοίωση από το μεταναστευτικό κύμα. Όποιος το ισχυρίζεται αυτό, δεν είναι μόνο ανιστόρητος, αλλά δεν έχει ούτε καν επαφή με την πραγματικότητα. Αν ένα έθνος κινδυνέψει με αλλοίωση λόγω μετανάστευσης, τότε το πρόβλημα βρίσκεται στο ίδιο το έθνος και όχι στην μετανάστευση. Πόσο μάλλον για το έθνος εκείνο που αντλεί τον πολιτισμό του από έναν ελληνισμό που επικράτησε της Ρωμαϊκής κατάκτησης, που δεν μπόρεσαν να καταβάλουν ούτε οι χειρότερες ορδές του Αλάριχου, αλλά ούτε καν τα τετρακόσια χρόνια του Οθωμανικού ζυγού. Αν λοιπόν ένα τέτοιο έθνος με έναν τέτοιον πολιτισμό κινδυνεύει σήμερα από τις μάζες των εξαθλιωμένων μεταναστών, τότε έχει χάσει την αφομοιωτική δύναμη που ιστορικά διέθετε ο ελληνισμός και επομένως κανείς δεν μπορεί να τον σώσει. Όσο κι αν προσπαθήσει.
Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό έθνος δεν κινδυνεύει να αλλοιωθεί από τους μετανάστες, αλλά να χαθεί για πάντα κάτω από το καθεστώς κατοχής. Όπως Ιμπραήμ στα 1824 ήθελε να ξεριζώσει, όπως έλεγε, το γένος των ελλήνων από τον Μοριά και να φέρει φελάχους για να τον κατοικήσουν, το ίδιο επιδιώκουν και οι σημερινοί πασάδες των αγορών και της ΕΕ. Θέλουν να τεμαχίσουν την χώρα σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, σε περιφέρειες με ειδικό ενδιαφέρον για επενδυτές, όπου θα δουλεύουν κυρίως μετανάστες με τους ιθαγενείς απλά να επιβιώνουν με δουλειές του ποδαριού και εμβάσματα από το εξωτερικό.
Γι’ αυτό κι όταν ο κ. Δένδιας, ομοτράπεζος των επιχειρηματικών κύκλων που εκτός όλων των άλλων φέρονται αναμεμιγμένοι και στην βιομηχανία λαθραίας μετανάστευσης, δικηγόρος των Ρόθτσιλντ στην Κέρκυρα με βίο και πολιτεία που τα σοκάκια του νησιού έχουν να διηγούνται για πολλά χρόνια και φυσικά ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της απεμπόλησης της εθνικής κυριαρχίας υπέρ των δανειστών από την πρώτη κιόλας στιγμή, εξαπολύει την επιχείρηση «ξένιος Ζευς», δηλαδή την επιχείρηση σκούπα για τους λαθρομετανάστες, τότε θα πρέπει να αναρωτιόμαστε σοβαρά για τους σκοπούς μιας τέτοιας πολιτικής.
Είναι η ίδια πολιτική με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χρυσοχοίδη. Τα θυμάστε; Ας αναρωτηθούμε όλοι: Ο έγκλειστος σε τέτοια στρατόπεδα, πόσο εύκολο είναι να στρατολογηθεί για εγκληματικούς, ή για πολιτικούς σκοπούς; Το έχετε σκεφτεί;
Το πρόβλημα της μετανάστευσης δεν λύνεται με αστυνομικά πογκρόμ και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι πολιτικές αυτές υπηρετούν τον αποπροσανατολισμό του κόσμου και τον εκμαυλισμό του. Όσο περισσότερο στρέφεται ο κόσμος ενάντια στους λαθρομετανάστες, τόσο ξεχνά τους αληθινούς κατακτητές της χώρας του, τόσο ξεχνά την κατάντια του ως ραγιάς του κάθε κυρίου Φούχτεν, ή Ράιχενμπαχ που τεμαχίζουν την χώρα σε λωρίδες για την πουλήσουν σε τιμή ευκαιρίας. Τόσο ξεχνά τους μεγαλοκαρχαρίες της βιομηχανίας παράνομης διακίνησης μεταναστών που απλώνεται από το Ιράν έως την Ευρώπη και έχει ως έδρα της την Ελλάδα. Για κάθε μετανάστη που μαζεύουν στις επιχειρήσεις σκούπα, χίλιοι καινούργιοι περνάνε τα διάτρητα σύνορα της χώρας μέσα από τα οργανωμένα δίκτυα λαθραίας μεταφοράς τους. Και προσοχή: όσο κι αν θέλει η επίσημη προπαγάνδα να μας πείσει ότι ο εγκέφαλος όλης αυτής της επιχείρησης είναι η Τουρκία, η αλήθεια είναι ότι αυτός κατοικοεδρεύει εδώ, στην Ελλάδα. Από εδώ κανονίζονται όλα: οι διαδρομές, οι αριθμοί, οι προορισμοί, τα ποσά, οι τρόποι λαθραίας διακίνησης. Οι Τούρκοι λαθρέμποροι διεκπεραιώνουν παραγγελίες που προέρχονται από τα κέντρα logistics της βιομηχανίας παράνομης μετανάστευσης που βρίσκονται στην Ελλάδα. Κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά τόσο οι ελληνικές διωκτικές αρχές, όσο και οι ευρωπαϊκές. Και τι κάνει η ΕΕ; Επιδοτεί την παραμονή και την παγίδευσή των λαθραίων μεταναστών στην χώρα, δηλαδή επιδοτεί την δράση αυτής της βιομηχανίας.
Όποιος θέλει πραγματικά να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά εδώ και τώρα η αθρόα λαθραία εισαγωγή μεταναστών, δεν έχει παρά να απαιτήσει, αφενός, την δίωξη σε βαθμό κακουργήματος ιδιαζόντως ειδεχθούς του κυκλώματος λαθραίας μεταφοράς. Και το ξαναλέμε, το κύκλωμα αυτό είναι απολύτως γνωστό στις διωκτικές αρχές, αλλά λόγω ηχηρών ονομάτων και διασυνδέσεων δεν το πειράζει κανείς. Ταυτόχρονα, η χώρα θα πρέπει να ανακοινώσει την αποχώρησή της από τις συμφωνίες Δουβλίνου και Σένγκεν, ώστε να μην προσφέρεται πια ως «διάδρομος» λαθραίας μετανάστευσης προς την Ευρώπη. Και τέλος παραχωρεί με βάση τα προβλεπόμενα του εσωτερικού και διεθνούς δικαίου τα αναγκαία ταξιδιωτικά έγγραφα για το σύνολο των μεταναστών που βρίσκονται παγιδευμένοι στην χώρα μας με όποιον προορισμό θέλουν αυτοί. Το παραμύθι ότι δεν θα τους δεχτούν οι Ευρωπαίοι, δεν ισχύει από την στιγμή που η Ελλάδα δεν θα βρίσκεται στο χώρο Σένγκεν και δεν θα αναγνωρίζει τις συμφωνίες του Δουβλίνου.
Αντίθετα, όποιος εντοπίζει το πρόβλημα στο πρόσωπο των μεταναστών, τότε αυτός είναι μέρος – συνειδητά, ή ασυνείδητα – της βιομηχανίας λαθραίας διακίνησής τους. Δουλεύει για τους δουλεμπόρους, είτε τον χρηματοδοτούν απευθείας, είτε όχι.
Δεν σας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι οι «πατριώτες» της Χρυσής Αυγής, που δουλεύουν ως δεξί χέρι του Δένδια και του κάθε Δένδια, ενώ είναι τόσο ένθερμοι να διώξουν τους ξένους, δεν λένε κουβέντα για τις ξένες εταιρείες που ρουφάνε το μεδούλι της ελληνικής οικονομίας. Τους είδατε ποτέ να συμπλέκονται με την φρουρά του Φούχτεν, όπως έκαναν δημοκρατικές πατριωτικές δυνάμεις στην Κέρκυρα και στην Κρήτη, ή όπου αλλού πήγε ο διορισμένος Γκαουλάιτερ; Τους είδατε να διαδηλώνουν έξω από τα γραφεία της τρόικας; Ή μήπως έξω από τα Lidle, ή τα Praktiker, ή άλλης πολυεθνικής που χρησιμοποιεί ντόπιους και ξένους εργαζόμενους με όρους μετανάστη; Μήπως τους είδατε να πάνε στα μεγάλα εργοτάξια που χρησιμοποιούν εργολάβους με λαθραίους εργάτες; Ή μήπως διαδήλωσαν για να κλείσει η πολιτεία τα ερείπια όπου στοιβάζονται οι μετανάστες και να διωχθούν ανελέητα οι ιδιοκτήτες τους; Όχι, βέβαια. Οι περισσότεροι από δαύτους είναι από τους πιο καλούς χορηγούς τους. Χέρι που ταΐζει δεν το δαγκώνεις, λέει η παροιμία των κοπρόσκυλων και η ηγεσία της Χρυσής Αυγής την τηρεί κατά γράμμα. Διότι πώς αλλιώς θα έφτιαχνε «κοινωνικά παντοπωλεία» με δωρεές από ξένες μάρκες και εταιρείες; Πώς θα πήγαινε ληγμένα προϊόντα στους εργάτες χαλυβουργίας, δωρεά ξένης αλυσίδας σούπερ μάρκετ;
Ο Μηχαλολιάκος και η συμμορία του το παίζουν «πατριώτες» μόνο όταν μπορούν να στριμώξουν κανέναν εξαθλιωμένο σκουρόχρωμο. Αλλά όταν πρόκειται για τα μεγάλα αφεντικά, ούτε κουβέντα. Απευθύνονται στους εκ πεποιθήσεως φίφηδες που ξέρουν μόνο να σκύβουν το κεφάλι χειρότεροι από ραγιάδες μπροστά στα μεγάλα ξένα αφεντικά, αλλά εξαντλούν τον ανύπαρκτο ανδρισμό τους στην μπαμπεσιά και στην εκτόνωση σε βάρος των ασθενέστερων. Με την Χρυσή Αυγή ισχύει απόλυτα το γνωστό ρητό: φίφηδες και παλικάρια… γίνανε μαλλιά κουβάρια! Αλλά όταν έρχεται η κουβέντα για μονομερή διαγραφή του χρέους, για έξοδο το ταχύτερο δυνατό από την ευρωζώνη και επαναφορά εθνικού νομίσματος, εκεί ο κ. Μιχολαλιάκος και η παρέα του από Καιάδες, Κασιδιάριδες και λοιπούς συγγενείς, αποκαλύπτονται ως φίφηδες ολκής! Είναι «ανεύθυνοι» όσοι τα απαιτούν, μας διεμήνυσε εις άψογην πολιτικήν διάλεκτον και με το μάτι να λιγουρεύεται την συγκυβέρνηση. Κι όσο τα παλικάρια της Golden Dawn εξ ΗΠΑ θα ξεβρακώνονται ως φίφηδες μπροστά στην Μέρκελ και στα πρωτοπαλίκαρα της νέας κατοχής, τόσο θα αναζητούν τον χαμένο ανδρισμό τους σε μαχαιρώματα και συρράξεις συμμοριών με ξένους και ημεδαπούς.
Κι όσο ο κόσμος θα δικαιολογεί τις λογικές πογκρόμ και στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους λαθρομετανάστες, τόσο θα ανοίγει ο δρόμος για ανάλογη μεταχείριση όσων η εξουσία θεωρήσει ως «δημόσιο κίνδυνο». Κι αν σήμερα ακούτε τον κ. Δένδια να μιλά έτσι για τους μετανάστες, πόσο απέχει νομίζετε για να μιλήσει και να πράξει τα δέοντα και για αυτούς που αυτός και η συμμορία του θεωρεί αληθινά επικίνδυνους; Δηλαδή για τους αληθινούς πατριώτες που ξέρουν ότι ο αληθινός εχθρός δεν είναι ο μετανάστης, αλλά αυτός που τον μπάζει στην χώρα και το καθεστώς κατοχής που έχει εγκαθιδρυθεί.
Νομίζετε ότι αυτοί που μας κυβερνούν έχουν την παραμικρή αναστολή, τον παραμικρό δισταγμό να αναστήσουν τους «χώρους ανανήψεως», όπως οι παλιοί ομοϊδεάτες τους εθνικόφρονες δοσίλογοι ονόμαζαν τα μακρονήσια, για όσους μάχονται για την απελευθέρωση της χώρας μέσα από την μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο εδώ και τώρα από το ευρώ; Το μόνο που τους σταματά είναι το γεγονός ότι αυτή η πρακτική δεν είναι ακόμη νομιμοποιημένη στη συνείδηση του κόσμου, στη λεγόμενη κοινή γνώμη. Ακόμη! Και για να νομιμοποιηθεί αυτή η πρακτική δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος σήμερα από την λαθροχειρία του μεταναστευτικού.
Πόσο μας κοστίζει η μετανάστευση;
Μάλιστα, η προπαγάνδα έχει φτάσει σε τέτοιον βαθμό υποκρισίας και αλητείας προκειμένου να παρασύρει τον κόσμο, ιδίως τον πιο αφελή και απληροφόρητο, ώστε προβάλει εξωφρενικούς ισχυρισμούς για το πόσο «κοστίζουν» οι μετανάστες στην χώρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εφημερίδα Ελλάδα, η οποία στο πρωτοσέλιδο του Σαββάτου (11/8) αναγγέλλει «έρευνα» με βάση την οποία «20 δις ευρώ κοστίζουν οι παράνομοι μετανάστες». Στις μέσα σελίδες της εφημερίδας η «έρευνα» ανεβάζει το «κόστος» έως και τα 24 δις ευρώ! Από πού βγαίνουν αυτά τα νούμερα; Τα σλουθ της ενημέρωσης επικαλούνται ως πηγή, ποιόν άλλο, τον κ. Άδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος βέβαια βρήκε την ευκαιρία και αράδιασε τα εξής: «Οι λαθρομετανάστες μας κοστίζουν 12 δις. ευρώ τον χρόνο!» λέει απερίφραστα ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και πρώην υπουργός Άδωνις Γεωργιάδης, από τους πρώτους που «σήκωσαν» το θέμα. «Το νούμερο προκύπτει βάσει επίσημων στοιχείων ανά τομέα: 4 δις ευρώ είναι η απώλεια ΦΠΑ από το παραεμπόριο, 1,5-2 δις ευρώ η ιατροφαρμακευτική περίθαλψή τους, 1,5-2 δις ευρώ τα εμβάσματα που στέλνουν στις πατρίδες τους, χρήματα που βγαίνουν από τη χώρα και δεν επανατοποθετούνται στην αγορά, άλλα 4 δις ευρώ διαφυγόντες φόροι και απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων από τη μαύρη εργασία. Και όλα αυτά όταν γονάτισαν οι πολίτες με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις για να αντλήσουμε 4 δις ευρώ», σημειώνει στην «Ε».
Και ο αναγνώστης μένει άναυδος. Μα καλά πηγή όλου του οικονομικού προβλήματος της χώρας είναι ο λαθρομετανάστης; Διαβάζει επιπλέον στην «έρευνα» ότι «σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, το 2010 η αξία των εμβασμάτων των οικονομικών μεταναστών από την πατρίδα μας προς τις χώρες τους έσπασε όλα τα ρεκόρ» και μένει διπλά άναυδος. Βέβαια, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν ευσταθεί. Είναι απλά αυθαίρετες αθροίσεις ανόμοιων και αυθαίρετων αριθμών, που αντιπροσωπεύουν τελείως διαφορετικά πράγματα.
Καταρχάς το παραεμπόριο έχει πολλές μορφές και ορισμένες, όπως αυτές με τα κινέζικα, είναι υπό την προστασία άτυπων συμφωνιών Ελλάδας-Κίνας, διότι δεν εξηγείται διαφορετικά η τόσο εύκολη εξάπλωσή τους σ’ ολόκληρη την χώρα. Γενικότερα, λειτουργία του παραεμπορίου δεν μια δραστηριότητα που πρωτοβουλιακά εξαρτάται από τον μετανάστη. Πίσω του κρύβονται εκτεταμένα κυκλώματα λαθρεμπορίου που τον χρησιμοποιούν για την ελεύθερη διακίνηση των εμπορευμάτων τους.
Όσο για το πόσο κοστίζει η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των μεταναστών και η μαύρη εργασία τους στα ασφαλιστικά ταμεία, είναι τουλάχιστον προκλητικό να το επικαλούνται οι οπαδοί μιας πολιτικής που σπρώχνει μαζικά τους εργαζόμενους στην ανασφάλιστη εργασία και ιδιωτικοποιεί, αν δεν καταστρέφει, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Έχει υπολογιστεί το κόστος για την μέση ελληνική οικογένεια, αλλά και για την ελληνική οικονομία, της διάλυσης του συστήματος υγείας και των νοσοκομείων από τα μνημόνια; Έχει κοστολογηθεί η ανασφάλιστη εργασία που σήμερα πια είναι κανόνας ιδίως για τον νέο εργαζόμενο, που είναι τυχερός να βρει μια οποιαδήποτε δουλειά; Ποιος έριζε έξω τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού πρώτα τα λεηλάτησε και τα κατάκλεψε; Οι μετανάστες;
Τέλος, ας πάρουμε τα μεταναστευτικά εμβάσματα που είναι και το μόνο ελέγξιμο στοιχείο που παρατίθεται.
Ο πίνακας 1 δείχνει τις εισπράξεις μεταναστευτικών και ναυτιλιακών εμβασμάτων από το εξωτερικό, αλλά και τις πληρωμές μεταναστευτικών εμβασμάτων στο εξωτερικό για την περίοδο 2004-2011. Από τα στοιχεία φαίνεται ότι το σύνολο των εμβασμάτων που πληρώνονται στο εξωτερικό σ’ ολόκληρη την περίοδο δεν ανέβηκαν πάνω από 1,6 δις ευρώ σε ετήσια βάση. Κι αυτό για μια μόνη χρονιά. Άρα που τα βρήκε τα 1,5-2 δις ευρώ εμβάσματα το χρόνο που λέει ο κ. Γεωργιάδης; Το πρόβλημα που έχει με τα νούμερα ο κ. Γεωργιάδης είναι γνωστό, αλλά αυτό δεν προέρχεται από κάποιο είδος αυτισμού, αλλά από την έλλειψη πολιτικής ηθικής.
ΠΗΓΗ: Τράπεζα της Ελλάδος
Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι να παρατηρήσει κανείς το ισοζύγιο. Οι αυξημένες εισπράξεις από το εξωτερικό οφείλονται κατά κύριο στο ναυτιλιακό συνάλλαγμα, δηλαδή στα εμβάσματα των ελλήνων ναυτικών προς τις οικογένειές τους, που χρόνο με το χρόνο βαίνουν μειούμενα. Μέσα στην οκταετία μειώθηκαν σχεδόν στο μισό. Ο λόγος είναι απλός. Η λατρεία που νιώθουν οι εφοπλιστές για τον έλληνα ναυτικό, αρκεί αυτός να μην ζητά δεδουλευμένα και να μην έχει απαιτήσεις ανθρώπινων συνθηκών πάνω στο καράβι. Επίσης η συστηματική εκδίωξη των ελλήνων ναυτικών από την ποντοπόρα ναυτιλία προκειμένου να αντικατασταθούν από αλλοδαπούς, είναι ένας από τους βασικούς λόγους της μείωσης του ναυτιλιακού συναλλάγματος. Ακόμη και σε πλοία με ελληνική σημαία. Κάτι βέβαια που ο μεταναστατοφάγος Γεωργιάδης υποστηρίζει ένθερμα προκειμένου να διευκολυνθούν οι εφοπλιστές να ρίξουν ακόμη χαμηλότερα το εργατικό κόστος με μισθούς πείνας και άθλιες συνθήκες εργασίας με αλλοδαπούς ναυτικούς.
Στην οκταετία 2004-2011 το σύνολο των μεταναστευτικών εμβασμάτων που πληρώθηκαν στο εξωτερικό και τα οποία, όπως ισχυρίζεται ο κ. Γεωργιάδης, είναι «χρήματα που βγαίνουν από τη χώρα και δεν επανατοποθετούνται στην αγορά», ανέρχονταν αθροιστικά σε λίγο πάνω από 9,3 δις ευρώ. Τεράστιο νούμερο θα σκεφτεί κανείς. Κι όντως γιατί να βγαίνουν από την χώρα; Μήπως της περισσεύουν τα χρήματα από την εσωτερική της οικονομία;
Αν όμως κοιτάξουμε στον Πίνακα 2 που απεικονίζει το ισοζύγιο εισοδημάτων στην ίδια περίοδο θα διαπιστώσουμε ότι η εκροή των μεταναστευτικών εμβασμάτων είναι ασήμαντη μπροστά στο τι πληρώνει η ελληνική οικονομία σε μισθούς, αμοιβές, τόκους, μερίσματα και κέρδη στο εξωτερικό. Δηλαδή στο πόσο της στοιχίζουν οι πολυεθνικές. Μπορεί να μας εξηγήσει κανείς γιατί η ευαισθησία που επιδεικνύουν οι μεταναστατοφάγοι για τα μεταναστευτικά εμβάσματα δεν την επιδεικνύουν και για την εκροή εισοδημάτων από την ελληνική οικονομία που είναι πολλαπλάσια;
Στην οκταετία 2004-2011 ενώ η εκροή μεταναστευτικών εμβασμάτων έφτασε αθροιστικά τα 9,3 δις ευρώ, ενώ οι πληρωμές αμοιβών, μισθών, τόκων, μερισμάτων και κερδών στο εξωτερικό ξεπέρασε αθροιστικά τα 95 δις ευρώ. Δηλαδή πάνω από 10 φορές περισσότερα. Κι όλα τους αφορολόγητα. Γιατί δεν επιδεικνύουν οι μεταναστοφάγοι ανάλογη ευαισθησία; Μήπως γιατί πρόκειται για πληρωμές σε πολυεθνικές και σε στελέχη τους; Μήπως γιατί μας έχει επιβληθεί καθεστώς ελευθερίας, δηλαδή ασυδοσίας, στην κίνηση κεφαλαίου; Όταν πρόκειται για μετανάστες, οι ελληναράδες είναι έτοιμοι να πέσουν να τους φάνε. Όταν πρόκειται για εφοπλιστές και πολυεθνικές, σούζα οι εθνικόφρονες δοσίλογοι.
ΠΗΓΗ: Τράπεζα της Ελλάδος
Αν η χώρα ήταν εκτός ζώνης ευρώ και διέθετε την κυριαρχία της ώστε να μπορεί να επιβάλλει φόρους στην εκροή χρήματος και κεφαλαίου από την οικονομία της, όπως είναι απολύτως λογικό γιατί έχει δίκιο ο κ. Γεωργιάδης μιας και είναι «χρήματα που βγαίνουν από τη χώρα και δεν επανατοποθετούνται στην αγορά», τότε θα μπορούσε να εισπράττει κάτ’ έτος γύρω στα 5 δις ευρώ! Κι αυτό αν επέβαλλε φόρο της τάξης του 40% στην εξαγωγή εισοδημάτων, όσο δηλαδή επιβαρύνονται τα ανώτερα κλιμάκια της φορολογίας εισοδήματος. Και φανταστείτε ότι τώρα ετοιμάζονται να εκτελέσουν εν ψυχρώ την μέση ελληνική οικογένεια για λιγότερα από 4 δις ευρώ τον χρόνο για τρία χρόνια, ψάχνοντας δηλαδή για τα 11,5 δις ευρώ!
Και το χειρότερο δεν το έχετε ακόμη. Στον Πίνακα 3 αποτυπώνεται το Ισοζύγιο των χρηματοοικονομικών συναλλαγών της χώρας για το πρώτο πεντάμηνο της περιόδου 2010-2012.
ΠΗΓΗ: Τράπεζα της Ελλάδος,
* (+) καθαρή εισροή, (-) καθαρή εκροή.
Το πεντάμηνο Ιανουαρίου-Μαΐου 2012 στην κατηγορία των επενδύσεων χαρτοφυλακίου σημειώθηκε καθαρή εκροή ύψους 72,3 δισεκ. ευρώ (έναντι καθαρής εκροής 9,7 δισεκ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2011 και 8,7 δις ευρώ το 2010). Ειδικότερα, καταγράφηκε εκροή κεφαλαίων κυρίως λόγω της αύξησης των τοποθετήσεων των εγχώριων θεσμικών επενδυτών σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του εξωτερικού κατά 40,9 δισεκ. ευρώ καθώς και λόγω της μείωσης των τοποθετήσεων μη κατοίκων σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια που έχουν εκδοθεί από κατοίκους Ελλάδος κατά 30,8 δισεκ. ευρώ (εκροή). Καταλάβατε τι σημαίνει αυτό; Εγχώριοι θεσμικοί επενδυτές, που είναι κυρίως τράπεζες, έβγαλαν στο εξωτερικό 40,9 δις ευρώ για να αγοράσουν ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του εξωτερικού. Κι όλα αυτά μόνο στο πρώτο πεντάμηνο του 2012. Έβγαλαν κεφάλαια της τάξης του 58% του παραγόμενου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της ίδιας περιόδου για να τα τοποθετήσουν σε κερδοσκοπικά χαρτιά του εξωτερικού.
Μήπως πλήρωσαν φόρο; Ούτε κατά διάνοια. Ξέρετε πόσες θέσεις εργασίας στοίχισε αυτή η αιμορραγία; Αν σκεφτεί κανείς ότι κάθε 20 δις ευρώ επένδυση ισοδυναμεί με 50 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας την προηγούμενη δεκαετία, τότε η εκροή αυτή κεφαλαίου στοίχισε στην ελληνική οικονομία πάνω από 100 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας κατ’ ελάχιστο.
Την ίδια περίοδο είχαμε την μείωση των τοποθετήσεων ξένων σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια που έχουν εκδοθεί από κατοίκους Ελλάδος κατά 30,8 δισεκ. ευρώ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ξένοι επενδυτές, (κυρίως ξένες τράπεζες και επενδυτικά κεφάλαια του εξωτερικού) εξαργύρωσαν ελληνικά ομόλογα και έντοκα γραμμάτια αξίας 30,8 δις ευρώ και τα έβγαλαν ήσυχα κι ωραία στο εξωτερικό χωρίς καμιά επιβάρυνση. Αν τα προσθέσουμε στα 40,9 δις ευρώ που έβγαλαν οι ντόπιοι επενδυτές στο εξωτερικό, μας κάνουν 71,7 δις ευρώ στο σύνολο. Αν προσθέσουμε επίσης και την εκροή κεφαλαίων που καταγράφηκε λόγω της αύξησης των τοποθετήσεων ντόπιων σε χρηματοοικονομικά παράγωγα του εξωτερικού κατά 608 εκατ. ευρώ, τότε το συνολικό ποσό που βγήκε από την χώρα για καθαρά κερδοσκοπικούς λόγους ανέρχεται στα 72,3 δις ευρώ. Το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από το παραγόμενο ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας στο ίδιο πεντάμηνο. Και στοίχισε στους έλληνες εργαζόμενους πάνω από 180 χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Αν είχαμε την κυριαρχία μας ως χώρα και μας κυβερνούσαν αληθινά δημοκρατικές και πατριωτικές δυνάμεις, θα μπορούσαμε να επιβάλλουμε φόρο σ’ αυτήν την εκροή. Αν επιβάλλαμε 20% φόρο, όσο δηλαδή πληρώνουν οι εισηγμένες ΑΕ και ΕΠΕ, τότε θα εξοικονομούσε ο κρατικός προϋπολογισμός πάνω από 14 δις ευρώ έσοδα, τα οποία αντιστοιχούν στο 29% των προσδοκώμενων εσόδων του φετινού προϋπολογισμού. Αν το ποσοστό φορολογίας ανερχόταν στο 40%, τότε θα εξοικονομούσαμε για το κράτος γύρω στα 29 δις ευρώ, ή το 58% των προβλεπόμενων εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού του 2012. Τι θα γινόταν αν επιβάλλαμε αυτή την φορολογία; Απολύτως τίποτε. Διότι τα κεφάλαια αυτά είναι παντελώς κερδοσκοπικά και δεν συνεισφέρουν απολύτως τίποτε στην εθνική οικονομία. Κι αν φορολογούσαμε την εξαγωγή τους θα μπορούσαμε να διαθέτουμε έσοδα γα την δραστική αύξηση των αναγκαίων δημοσίων δαπανών και για την ουσιαστική αύξηση των εισοδημάτων, αντί να εφαρμόζονται οι καταστροφικές πολιτικές λιτότητας, περικοπών και μειώσεων. Κι όλα αυτά φορολογώντας μόνο τις εξαγωγές του απόλυτα κερδοσκοπικού κεφαλαίου για το πρώτο πεντάμηνο του 2012.
Θέλετε να μάθετε από πού βρέθηκαν τα κεφάλαια αυτά που έφυγαν στο εξωτερικό; Στην κατηγορία των “λοιπών” επενδύσεων του Πίνακα 3 η καθαρή εισροή ύψους 79,0 δισεκ. ευρώ (έναντι καθαρής εισροής 21,5 δισεκ. ευρώ το αντίστοιχο πεντάμηνο του 2011) οφείλεται κυρίως στην αύξηση των καθαρών δανειακών υποχρεώσεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα προς μη κατοίκους κατά 73,9 δισεκ. ευρώ (εισροή) και στη μείωση κατά 11,7 δισεκ. ευρώ των τοποθετήσεων των εγχώριων πιστωτικών ιδρυμάτων και θεσμικών επενδυτών σε καταθέσεις και repos στο εξωτερικό (εισροή). Ειδικότερα, ο καθαρός δανεισμός του τομέα της γενικής κυβέρνησης ανήλθε σε 74,5 δισεκ. ευρώ και αφορά το δανεισμό του δημόσιου τομέα από το EFSF και το ΔΝΤ. Η εξέλιξη αυτή αντισταθμίστηκε εν μέρει από τη μείωση των τοποθετήσεων μη κατοίκων σε καταθέσεις και repos στην Ελλάδα κατά 6,3 δισεκ. ευρώ (εκροή).
Καταλάβατε τι έγινε; Το ελληνικό κράτος δανείστηκε στο πεντάμηνο 74,5 δις ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και το ΔΝΤ για να ενισχύσει τις εγχώριες τράπεζες και να πληρώσει ληξιπρόθεσμα ομόλογα και έντοκα γραμμάτια σε θεσμικούς επενδυτές του εξωτερικού και του εσωτερικού. Και τι τα έκαναν τα χρήματα αυτά οι τραπεζίτες; Τα έβγαλαν μαζικά στο εξωτερικό, οδηγώντας στην ανεργία τουλάχιστον 180 χιλιάδες έλληνες εργαζόμενους μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 2012. Χώρια τα κρατικά έσοδα που τους χάρισαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, προκειμένου τώρα να τα ξεζουμίσουν από τα λαϊκά νοικοκυριά.
Κι έπειτα μας ενοχλούν τα μεταναστευτικά εμβάσματα. Όποιος θέλει να τα βάλει με τους ξένους, ας δοκιμάσει πρώτα τις δυνάμεις του ενάντια στους ξένους ληστοσυμμορίτες που λεηλατούν την χώρα και οδηγούν τον λαό στην τέλεια απόγνωση μαζί με τους ντόπιους συνεργάτες τους και έπειτα συζητάμε για την μάστιγα του μετανάστη.
Όποιος λοιπόν θέλει να σταθεί στο θέμα του μεταναστευτικού από καθαρά πατριωτική και δημοκρατική σκοπιά θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τα εξής απλά:
Δεν ανεχόμαστε κανενός είδους πογκρόμ και στρατόπεδα συγκέντρωσης από αυτούς που έχουν δημιουργήσει και έχουν διογκώσει το πρόβλημα της μετανάστευσης, γιατί έχουν σαν στόχο τον αποπροσανατολισμό του λαού και την δημιουργία ενός εν δυνάμει στρατού εφεδρικής εργασίας για τις ειδικές οικονομικές ζώνες και τις επενδύσεις fast track, που απαιτεί η τρόικα και οι δανειστές.
Δεν μπορεί να υπάρξει αντιμετώπιση του προβλήματος όσο τα σύνορα της χώρας αποτελούν και σύνορα της ΕΕ και η χώρα παραμένει υπό καθεστώς Δουβλίνου και Σένγκεν. Αν δεν ανακτηθεί η κυριαρχία της χώρας με την καταγγελία των συμφωνιών του Δουβλίνου και της Σένγκεν, με την αποχώρηση από τους ενιαίους χώρους, δεν θα μπορέσουμε να απεγκλωβίσουμε πάνω από 400 χιλιάδες μετανάστες που είναι παγιδευμένοι σήμερα στην χώρα μας, ενώ θέλουν να προωθηθούν προς στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ και του Ευρωπαϊκού Βορρά. Ας βρει η ΕΕ άλλες χώρες να λειτουργήσουν ως πύλες εισόδου και παγίδευσης μεταναστών.
Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η λαθραία ροή μεταναστών αν δεν τσακιστεί η βιομηχανία δουλεμπορίου που έχει μετατρέψει την χώρα μας σε διαμετακομιστικό κέντρο μεταναστών για ολόκληρη την ΕΕ και τα Βαλκάνια. Από μόνο του το τσάκισμα αυτής της βιομηχανίας θα ελάττωνε στο ελάχιστο την ροή μεταναστών προς την χώρα μας. Και είναι εύκολο να γίνει αυτό γιατί το κύκλωμα είναι γνωστό και πλήρως χαρτογραφημένο από τις αρχές. Αρκεί να διεκδικήσουμε μια αληθινά δημοκρατική και πατριωτική διακυβέρνηση της χώρας που θα λυτρώσει το κράτος και την δικαιοσύνη από τον θανάσιμο εναγκαλισμό τους με το καθεστώς πολιτικής και επιχειρηματικής ασυδοσίας που βασιλεύει σήμερα.
Τέλος, δεν μπορείς σαν χώρα να παρέχεις κάθε λογής υποστήριξη στις δυνάμεις που πνίγουν ολόκληρες χώρες και λαούς στο αίμα, στην καθυστέρηση και στην καταστροφή και μετά να αναρωτιέται κανείς πώς και από πού έρχονται οι εκατοντάδες χιλιάδες εξαθλιωμένοι μετανάστες. Δεν μπορεί η χώρα την ίδια ώρα να χαριεντίζεται με τον σφαγέα των Παλαιστινίων Σιμόν Πέρες, να διευκολύνει και να πριμοδοτεί τις επιχειρήσεις εμφύλιας σύρραξης στην Συρία προς όφελος του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ κι έπειτα να αναρωτιέται κανείς πώς θα βρεθούν στην Ελλάδα το 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες που έχουν ήδη δημιουργηθεί στην Συρία. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει πόλος ειρήνευσης και σταθερότητας στην περιοχή ενάντια στις επιδιώξεις των ισχυρών να την μετατρέψουν σε παρανάλωμα του πυρός.
[1] Eric Williams, Capitalism and Slavery, Chapel Hill: University of North Carolina Press, 1944, σελ. 209.
————————
Δ. Καζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου