Κι όμως, την ναυτία την νιώθουμε εμείς

• 0

   
• 
  
• 
  
• 
  

γράφει ο Γιώργος Κόκουβας
Ατλάντα, 1996. Ο Ιωάννης Μελισσανίδης πατά στο ταπί. Παίρνει φόρα, κάνει μια τριπλή τούμπα, άλλη μια διπλή στον αέρα, ακουμπά ανάποδα με τα πόδια του και ξαναγυρνά με εναέρια ανακυβίσθηση σε όρθια στάση στο αριστερό μέρος του «γηπέδου». Με μια τριπλή τούμπα βρίσκεται ξαφνικά στην δεξιά γωνία και αμέσως πάλι αριστερά, με τα χέρια
ανοιχτά. Τώρα στα κεντροδεξιά φέρνει το πόδι του πίσω από το κεφάλι και με φόρα κάνει –μπορεί και καμιά δεκαριά- απανωτές τούμπες, που του χαρίζουν το χρυσό.
Δεκαέξι χρόνια μετά, το ρεκόρ του Ιωάννη Μελισσανίδη καταρρίπτεται. Εμφανίζονται άλλοι Έλληνες, πολλοί πιο ικανοί από εκείνον στην γυμναστική –άλλωστε τον Ιωάννη τον κέρδισε η υποκριτική. Νέα dream team στις ασκήσεις εδάφους είναι πλέον οι παρακάτω.
Νέα Πανστρατιά Δημοκρατίας
Ας συνοψίσουμε τι συνέβη στην συνετή αυτή, λογική παράταξη τον τελευταίο χρόνο. Ο σοφός Tony είναι λυσσαλέα ενάντια στο μνημόνιο που έφερε το ΠΑΣΟΚ. Η Ντόρα η Εξερευνήτρια, όμως, το υπερψηφίζει. «Πώς τολμά η προδότρα, διαγράφεται πάραυτα», είπε ο σοφός Tony, τέως προδότης και νυν ηγέτης της ΝουΔου. Ακολουθεί ο αγώνας τούμπας των δύο «ορκισμένων εχθρών»:
Κωλοτούμπα 1: Ο Σαμαράς, μετά από λίγους μήνες, υπερψηφίζει το μνημόνιο, και συμμετέχει σε κυβέρνηση συνεργασίας για να διασφαλίσει την εφαρμογή του σωτήριου αυτού πονήματος.
Κωλοτούμπα 2: Διαγράφει, παράλληλα, τον Καμμένο (και άλλους 20), γιατί καταψήφισε το μνημόνιο.
Κωλοτούμπα 3: Η Ντόρα, που διαγράφηκε επειδή ψήφισε ναι, καλεί τους νεοδιαγραφέντες, που διαγράφηκαν επειδή ψήφισαν όχι, να έρθουν στο ολοκαίνουριο μέτωπο, που διαβεβαίωνε πως δεν ήταν κόμμα, αλλά ένα πατριωτικό forum.
Κωλοτούμπα 4-825: Το ολοκαίνουριο μέτωπο έγινε κόμμα. Και θα άλλαζε τον κόσμο, θα ήταν για πάντα στις επάλξεις ενάντια στον δικομματισμό για το συμφέρον του ελληνικού λαού. Αλλά, όχι, ο σοφός Αντώνης καλεί τους πάντες σε μια κεντροδεξιά πανστρατιά για να σωθεί η χώρα (όπου χώρα βάζετε την λέξη «κόμμα») και έτσι η ορκισμένη εχθρός του επιστρέφει στη Νέα Δημοκρατία.
Φτου-φτου μια Ντόρα! Κι όχι απλώς επιστρέφει, αλλά διαλύει επισήμως την ΔΗ.ΣΥ. γιατί σε περίπτωση που βγει πρώτη στις εκλογές η ΝΔ θα χάσει ως συνδυασμός παρατάξεων το extra bonus στο Tetris. Έτσι, η Ντόρα η Εξερευνήτρια, αφού εξερεύνησε και βρήκε ότι την θέλει το 1% της Ελλάδας, γύρισε εκεί που δεν θα φανεί ότι δεν την θέλει το 99%, δηλαδή στον δικομματισμό που τόσο σιχαινόταν τα τελευταία δύο χρόνια. Όπως είπε και κάποιος στο Twitter άλλωστε, η Ντόρα έκανε ό,τι θα έκανε μια γυναίκα που έμεινε άνεργη: Κατέβηκε στη Συγγρού.
Μετά από σένα το ΛΑΟΣ
Άλλο ένα τεράστιο τουρνουά πολλαπλής κωλοτούμπας διοργανώθηκε μεταξύ του Σαμαρά, που κέρδισε την προηγούμενη παρτίδα, και του ΛΑΟΣ, τον οποίο επίσης κέρδισε κατά κράτος:
Ήδη έχουν ντυθεί στα γαλάζια ο Βορίδης και ο Άδωνις, ο οποίος επί χρόνια τσίριζε σαν πεντάχρονο για την ανικανότητα της ΝΔ και για την ανηθικότητα των αντιπάλων του, που ούτε το Λαός δεν μπορούν να προφέρουν σωστά. Σήμερα, στην αγκαλιά εκείνων των αντιπάλων, αναφέρεται στο πρώην κόμμα του ως «Λάος».
Εν τω μεταξύ το ίδιο το ΛΑΟΣ έχει κάνει τις δικές του κωλοτούμπες, αφού μπήκε στην κυβέρνηση συνεργασίας με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (κάπως έτσι έγινε και ο Άδωνις υφυπουργός των πάντων και γλυκάθηκε), αλλά στα μισά του δρόμου είδε τα ποσοστά του ΛΑΟΣ να ψαλιδίζονται και είπε «oops, το μνημόνιο στηρίζει αυτή η συγκυβέρνηση; – δεν το ‘χαμε καταλάβει, αποχωρούμε, πανάθλιοι προδότες».

Και την 7η Μαΐου, ο Τζορτζ Καρατζαφέρης μένει εκτός βουλής. Και μπαίνει η Χρυσή Αυγή. Έτσι, ο Καρατζαφέρης κάνει μια τουμπίτσα προς τα (ακόμη πιο) ακροδεξιά, ενώ το πλήρωμα ένα-ένα πηδάει απ’ το καράβι του, ψάχνοντας κανένα κομμάτι ξύλο να πιαστεί σαν την Kate στον Τιτανικό. Για καλή τους τύχη, όμως, περνά το υπερωκεάνιο «ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ», με τον Αντώνη καπετάνιο (εδώ που τα λέμε μοιάζει περισσότερο με λιγδιάρη καημένο υπάλληλο τράπεζας) και με τρύπια αμπάρια. Αλλά δε βαριέσαι, hop on: Ο Αντώνης καλωσορίζει στη Νέα Δημοκρατία τον υιο Πλεύρη, (συν τον έξτρα μπόνους-προσφορά Γιώργο Ανατολάκη), τον Παύλο Μαρκάκη και τον Κυριάκο Βελόπουλο, ο οποίος πριν από δυο εβδομάδες ωρυόταν στις τηλε-προσφορές του πως θα φύγει τελευταίος από το πλευρό το μεγάλου ηγέτη Καρατζαφέρη – αλλά τελικά είδε ότι δε συμφέρει.
Game of Thrones, the Syntagma edition

Και οι υπόλοιποι δεν πάνε πίσω στα παιχνίδια εξουσίας, μεταγραφών, ξεφτίλας και φυσικά κωλοτούμπας. Ο συμπαθής κύριος Τζήμερος της ανερχόμενης Δημιουργίας Ξανά, που είχε δηλώσει ότι ξεκινά ένα κόμμα για «πολιτική χωρίς πολιτικούς», οι οποίοι μας έφεραν εδώ που μας έφεραν, βρέθηκε στο πεζοδρόμιο της λεωφόρου Αμαλίας και δεν άντεξε που δεν πέρασε απέναντι. Έτσι, ξέχασε για λίγο όσα πρέσβευε και έγινε ένα με την «Δράση» του Στέφανου Μάνου, για να καταφέρουν έτσι να μπουν στην Βουλή κι οι δυο στις επικείμενες εκλογές – ξαφνικά ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος δεν χωρά στα σχέδιά τους, καθώς ο Τζήμερος έθεσε ως όρο να απομακρυνθεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απέφυγε κι αυτός το νερό στο κρασί του, αφού, για να γίνει κόμμα εξουσίας, πρέπει να στρογγυλέψει τις γωνίες των απόψεών του. Κάπως έτσι, το σκίσιμο του μνημονίου γίνεται «αναδιαπραγμάτευση του γενικότερου πλαισίου», η καταγγελία του γίνεται «από-πολιτικής-άποψης-και-όχι-νομοθετικής-και-σε-κάθε-περίπτωση-όχι-μονομερής». Την πιπίλα της επαναδιαπραγμάτευσης άλλωστε ανακάλυψε και το «αναγεννημένο» ΠΑΣΟΚ, που ως τώρα μας έλεγε πως οι όροι είναι αυστηροί, πρέπει να υπακούμε στην Άνγκελα, και σωπάστε γιατί ακούει και η Τρόικα.
Εν τω μεταξύ, ο «εγέρθητω» Μιχαλολιάκος, αφού έβαλε τους δημοσιογράφους να σταθούν σούζα, είπε σε συνέντευξη ότι, να τώρα, δεν απευθυνόταν σε αυτούς, αλλά στους χρυσαυγίτες που ήταν εκεί, και να, δεν έγινε και τίποτα – σε αυτό το τίποτα περιλαμβάνεται και το Ολοκαύτωμα και τα επεισόδια του Πολυτεχνείου- και να, ένα παλιό άρθρο με την υπογραφή του που εξυμνούσε τον Χίτλερ, δεν το είχε γράψει ο ίδιος, γιατί ήταν άρρωστος, αλλά κάποιος άλλος και απλώς έγραψαν λάθος όνομα. Και προσγειώθηκε στην πιο δεξιά γωνιά του ταπί, με το ένα χέρι ψηλά.
Και το χρυσό μετάλλιο, που θα φτιαχτεί από μία μπάρα χρυσού της δυναστείας Τσοχατζόπουλου, πηγαίνει στην αξιοπρέπεια της πολιτικής ζωής της χώρας, που ίπταται αιωνίως, κάνοντας τούμπες. Κι όμως, την ναυτία την νιώθουμε εμείς. 

in2life
filologos10.wordpress.com