Πως φτάσαμε στο ναυάγιο!

Ο κ. Στουρνάρας ενημέρωσε επίσημα τον Πρωθυπουργό της χώρας ότι είχε ο ίδιος διασφαλίσει το deal Εθνικής και Eurobank σε συζητήσεις με τον κ. Τόμσεν. Αυτός ήταν και ο λόγος που μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής ήταν όλοι σίγουροι στην κυβέρνηση ότι όλα θα κυλούσαν ομαλά. Η «βόμβα» έσκασε στο ραντεβού Σαμαρά με τους υπαλλήλους της τρόικας: Δεν ήξεραν το παραμικρό για συμφωνία και ζητούσαν πιστή τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων. Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι το χρονικό όριο του τέλους Απριλίου ήταν γνωστό εδώ και μήνες. Δεν καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο κάποιοι νιώθουν ότι η τρόικα τους έχει δήθεν πετάξει στο καναβάτσο και τους έχει πιέσει αφόρητα. Αν έκαναν σωστά την δουλειά τους στους σωστούς χρόνους, αυτή τη στιγμή δεν θα υπήρχε θέμα ακύρωσης του deal. Επίσης, να ξεκαθαρίσουμε ότι οποιαδήποτε τράπεζα στον κόσμο μπορεί να καταρρεύσει κάτω από τόνους λάσπης. Τη λάσπη αυτή για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν την πέταξε η κακή τρόικα, αλλά πατριώτες Έλληνες πολιτικοί, υπερπατριώτες οικονομολόγοι και λοιποί συγγενείς και φίλοι. Το deal Εθνικής και Eurobank δεν έπρεπε να ναυαγήσει, από την ώρα που συμφωνήθηκε και ανακοινώθηκε. Ακόμη κι αν υπήρχαν καλύτερες εναλλακτικές, που τέτοιες πάντα θα υπάρχουν. Το γεγονός ότι δεν στάθηκε δυνατό να ολοκληρωθεί φανερώνει τα προβλήματα που εξακολουθούν να ταλανίζουν τον δημόσιο βίο μας. Υπάρχουν ευθύνες για το ναυάγιο. Παραιτήσεις, όμως, δεν έχουμε ακόμη δει. Υπάρχει μία μεγάλη παρεξήγηση: Το πρόβλημα δεν δημιουργήθηκε χτες ή προχτές. Υπάρχει από τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν η τρόικα πληροφορήθηκε από διαρροές στον Τύπο ότι το νέο σχήμα θα χρειαζότανε επιπλέον 5 δισεκατομμύρια ευρώ, πέρα από τα χρήματα που είχαν ήδη προϋπολογιστεί. Κι εδώ άρχισαν να παίζουν τα όργανα. Διότι τα επιπλέον χρήματα για έναν και μόνο σκοπό θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν: Για διαγραφές χρεών! Με άλλα λόγια, οι τροϊκανοί θέλησαν να αποτρέψουν πονηρές σκέψεις τρίτων, ότι δήθεν θα στηνότανε ένα μεγάλο πάρτι ημετέρων. Στο τέλος δε, το είπαν και ανοικτά! Ότι δεν καταλάβαιναν γιατί όλα θα έπρεπε να γίνουν στο πόδι. Από τον Δεκέμβριο μέχρι σήμερα η κακή τρόικα έχει ζητήσει από τους αρμόδιους να την πείσουν ότι το deal αυτό είχε μέλλον και ότι το νέο σχήμα δεν θα χρειαζότανε διαρκώς νέα κεφάλαια. Ποιος φταίει για το γεγονός ότι δεν παρουσιάστηκε τελικά ένα πειστικό σχέδιο; Ακόμη και στην σύσκεψη της προηγούμενης Παρασκευής με τους τροϊκανούς, το σχέδιο που παρουσιάστηκε δεν άντεχε σε κριτική. Αντί να ψάχνουν, λοιπόν, κάποιοι για συνωμοσίες και φαντάσματα, καλό είναι να κάνουν την αυτοκριτική τους. Απλά πράγματα! Τα έκαναν σαλάτα. Όλα τα υπόλοιπα δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Δεν χρειάζονται όλα τα προϊόντα, όλες οι ενέργειες την συνεισφορά μιας ιδιοφυίας. Αρκετές φορές είναι αρκετό να γίνεται η δουλειά. Και σε αυτή την κυβέρνηση λείπουν οι άνθρωποι που μπορούν να κάνουν απλά πράγματα: Ας πούμε, να ελέγξουν αν τηρείται ένα χρονοδιάγραμμα. Ούτε καν αυτό. Δυστυχώς οι αδυναμίες αυτές βγαίνουν σε μία περίοδο που η Οικονομία είχε ανάγκη από άλλα πράγματα. Και κυρίως από άλλα μυαλά! Θανάσης Μαυρίδης

Πηγή